II KK 302/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-12-2012
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II KK 302/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 12 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Waldemar Płóciennik (przewodniczący)
SSN Eugeniusz Wildowicz
SSN Włodzimierz Wróbel (sprawozdawca)
Protokolant Anna Janczak
po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2012 r. w Izbie Karnej
na posiedzeniu bez udziału stron (art. 535 § 5 k.p.k.)
kasacji wniesionej przez Prokuratora Generalnego
na korzyść skazanej A. B.,
od prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego
z dnia 24 stycznia 2012 r., ,
w zakresie dotyczącym orzeczenia grzywny,
na podstawie art. 537 § 1 i 2 k.p.k.,
uchyla zaskarżony wyrok w części, w jakiej w pkt I tego
wyroku orzeczono na podstawie art. 33 § 2 karę grzywny
i w zakresie wymiaru grzywny przekazuje sprawę temu
Sądowi do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w P., uwzględniając wniosek prokuratora złożony w trybie art.
335 k.p.k., wyrokiem z dnia 24 stycznia 2012 r. skazał A. B. za przestępstwo z art.
270 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. na karę ośmiu miesięcy pozbawienia wolności,
której wykonanie warunkowo zawiesił na trzyletni okres próby. Ponadto, na
2
podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierzył jej grzywnę w wysokości 100 stawek
dziennych.
Od wyroku tego kasację na korzyść skazanej wniósł Prokurator Generalny,
zarzucając naruszenie prawa materialnego w postaci wymierzenia grzywny na
podstawie art. 33 § 2 k.k., w sytuacji, gdy nie zostały spełnione materialnoprawne
przesłanki stosowania tego przepisu. Nadto, Prokurator Generalny zarzucił
naruszenie przepisów prawa procesowego, a to art. 343 § 5,6 i 7 k.p.k. w zw. z art.
335 § 1 k.p.k., polegające na wydaniu wyroku uwzględniającego wniosek
prokuratora, w sytuacji gdy wniosek ten obejmował orzeczenie grzywny na
podstawie art. 71 § 1 k.k.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja Prokuratora Generalnego jest oczywiście zasadna. Orzeczenie
grzywny na podstawie art. 33 § 2 k.k. jest możliwe wyłącznie wówczas, gdy
sprawca dopuścił się czynu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub gdy korzyść
taką osiągnął. Ani z opisu czynu przypisanego skazanej w wyroku, ani też z istoty
przestępstwa z art. 270 § 1 k.k. nie wynika, by Sąd ustalił taki właśnie cel działania
A. B. lub też osiągnięcie przez nią korzyści majątkowej. W tym stanie rzeczy
zastosowanie art. 33 § 2 k.k. jako podstawy wymiaru grzywny stanowiło oczywiste
naruszenie tego przepisu.
Nie ulega także wątpliwości, że wymierzenie grzywny na podstawie art. 33 §
2 k.k. jest mniej korzystne niż jej wymierzenie na podstawie art. 71 § 1 k.k.
Świadczy o tym zarówno niższa górna granica grzywny orzekanej na podstawie
tego ostatniego przepisu, jak również możliwość skrócenia orzeczonej kary
pozbawienia wolności (w przypadku zarządzenia jej wykonania w warunkach
określonych w art. 75 k.k.) o okres odpowiadający liczbie uiszczonych stawek
dziennych (art. 72 § 2 k.k.), co nie jest możliwe w przypadku grzywny wymierzonej
na podstawie art. 33 § 2 k.k.
Z oczywistych także względów należało za zasadny uznać zarzut autora
kasacji, że sąd, mimo procedowania w trybie wynikającym ze złożenia przez
prokuratora wniosku określonego w art. 335 § 1 k.p.k. i pozornego uwzględnienia
wniosku w całości (co wynika z treści postanowienia Sądu Rejonowego w P. z dnia
24 stycznia 2012 r. /k. 1595/), w istocie wniosku tego w zakresie podstaw wymiaru
grzywny nie uwzględnił, orzekając na niekorzyść skazanej.
3
W tym stanie rzeczy należało uchylić wyrok Sądu Rejonowego w zakresie
wymiaru grzywny (pkt I wyroku in fine) i w tym też tylko zakresie przekazać sprawę
do ponownego rozpoznania. Sąd Rejonowy, mając na względzie wydane przez
siebie postanowienie o uwzględnieniu wniosku prokuratora złożonego w trybie art.
335 § 1 k.k. oraz treść tego wniosku, rozstrzygnie o wymiarze grzywny.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 12 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Waldemar Płóciennik (przewodniczący)
SSN Eugeniusz Wildowicz
SSN Włodzimierz Wróbel (sprawozdawca)
Protokolant Anna Janczak
po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2012 r. w Izbie Karnej
na posiedzeniu bez udziału stron (art. 535 § 5 k.p.k.)
kasacji wniesionej przez Prokuratora Generalnego
na korzyść skazanej A. B.,
od prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego
z dnia 24 stycznia 2012 r., ,
w zakresie dotyczącym orzeczenia grzywny,
na podstawie art. 537 § 1 i 2 k.p.k.,
uchyla zaskarżony wyrok w części, w jakiej w pkt I tego
wyroku orzeczono na podstawie art. 33 § 2 karę grzywny
i w zakresie wymiaru grzywny przekazuje sprawę temu
Sądowi do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w P., uwzględniając wniosek prokuratora złożony w trybie art.
335 k.p.k., wyrokiem z dnia 24 stycznia 2012 r. skazał A. B. za przestępstwo z art.
270 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. na karę ośmiu miesięcy pozbawienia wolności,
której wykonanie warunkowo zawiesił na trzyletni okres próby. Ponadto, na
2
podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierzył jej grzywnę w wysokości 100 stawek
dziennych.
Od wyroku tego kasację na korzyść skazanej wniósł Prokurator Generalny,
zarzucając naruszenie prawa materialnego w postaci wymierzenia grzywny na
podstawie art. 33 § 2 k.k., w sytuacji, gdy nie zostały spełnione materialnoprawne
przesłanki stosowania tego przepisu. Nadto, Prokurator Generalny zarzucił
naruszenie przepisów prawa procesowego, a to art. 343 § 5,6 i 7 k.p.k. w zw. z art.
335 § 1 k.p.k., polegające na wydaniu wyroku uwzględniającego wniosek
prokuratora, w sytuacji gdy wniosek ten obejmował orzeczenie grzywny na
podstawie art. 71 § 1 k.k.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja Prokuratora Generalnego jest oczywiście zasadna. Orzeczenie
grzywny na podstawie art. 33 § 2 k.k. jest możliwe wyłącznie wówczas, gdy
sprawca dopuścił się czynu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub gdy korzyść
taką osiągnął. Ani z opisu czynu przypisanego skazanej w wyroku, ani też z istoty
przestępstwa z art. 270 § 1 k.k. nie wynika, by Sąd ustalił taki właśnie cel działania
A. B. lub też osiągnięcie przez nią korzyści majątkowej. W tym stanie rzeczy
zastosowanie art. 33 § 2 k.k. jako podstawy wymiaru grzywny stanowiło oczywiste
naruszenie tego przepisu.
Nie ulega także wątpliwości, że wymierzenie grzywny na podstawie art. 33 §
2 k.k. jest mniej korzystne niż jej wymierzenie na podstawie art. 71 § 1 k.k.
Świadczy o tym zarówno niższa górna granica grzywny orzekanej na podstawie
tego ostatniego przepisu, jak również możliwość skrócenia orzeczonej kary
pozbawienia wolności (w przypadku zarządzenia jej wykonania w warunkach
określonych w art. 75 k.k.) o okres odpowiadający liczbie uiszczonych stawek
dziennych (art. 72 § 2 k.k.), co nie jest możliwe w przypadku grzywny wymierzonej
na podstawie art. 33 § 2 k.k.
Z oczywistych także względów należało za zasadny uznać zarzut autora
kasacji, że sąd, mimo procedowania w trybie wynikającym ze złożenia przez
prokuratora wniosku określonego w art. 335 § 1 k.p.k. i pozornego uwzględnienia
wniosku w całości (co wynika z treści postanowienia Sądu Rejonowego w P. z dnia
24 stycznia 2012 r. /k. 1595/), w istocie wniosku tego w zakresie podstaw wymiaru
grzywny nie uwzględnił, orzekając na niekorzyść skazanej.
3
W tym stanie rzeczy należało uchylić wyrok Sądu Rejonowego w zakresie
wymiaru grzywny (pkt I wyroku in fine) i w tym też tylko zakresie przekazać sprawę
do ponownego rozpoznania. Sąd Rejonowy, mając na względzie wydane przez
siebie postanowienie o uwzględnieniu wniosku prokuratora złożonego w trybie art.
335 § 1 k.k. oraz treść tego wniosku, rozstrzygnie o wymiarze grzywny.