III KK 291/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:03-01-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KK 291/12
POSTANOWIENIE
Dnia 18 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Piotr Hofmański
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 18 grudnia 2012 r.
sprawy E. K.,
skazanej z art. 280 § 1 k.k.
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanej
od wyroku Sądu Okręgowego w G. z dnia 18 stycznia 2012 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w G. z dnia 18 lipca 2011 r.,
p o s t a n o w i ł :
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną,
2. obciążyć kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego
skazaną E. K.
UZASADNIENIE
Kasacja obrońcy skazanej okazała się być bezzasadna w stopniu
oczywistym.
Kasacja zawiera dwa zarzuty: 1) obrazę art. 4 k.p.k., poprzez zbadanie przez
organy prowadzące postępowanie okoliczności przemawiających wyłącznie na
niekorzyść skazanej, z pominięciem okoliczności przemawiających na jej korzyść,
2) obrazy art. 7 k.p.k., poprzez ocenę wszystkich przeprowadzonych dowodów
wbrew zasadom wyrażonym w tym przepisie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zarzuty kasacji nie mogą być podstawą jej uwzględnienia.
Po pierwsze, trzeba zauważyć, że zarzuty sformułowane są ogólnikowo, bez
wskazania na czym konkretnie miałoby polegać naruszenie zasady obiektywizmu z
art. 4 k.p.k. i zasady swobodnej oceny dowodów z art. 7 k.p.k., co nie spełnia
2
warunków z art. 523 § 1 k.p.k. Po drugie, zarzuty te – jak należy mniemać – mogą
być odnoszone wyłącznie do postępowania w pierwszej instancji, jako że Sąd
odwoławczy nie poczynił w niniejszej sprawie żadnych własnych ustaleń
faktycznych. Tymczasem przedmiotem zaskarżenia kasacją może być
rozstrzygnięcie sądu odwoławczego. W końcu, zauważyć należy, że apelacja w
niniejszej sprawie ograniczała się wyłącznie do kwestii współmierności kary, zaś
ustalenia faktyczne nie były – wbrew twierdzeniom z uzasadnienia kasacji – w niej
kwestionowane. Zarzuty zawarte w kasacji skazanej nie mogą zatem w żadnym
względzie być uznane za zasadne, a stanowią tylko nieudolną i niedopuszczalną w
postępowaniu kasacyjnym polemikę z ustaleniami faktycznymi sądu I instancji.
W powyższych względów orzeczono jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 18 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Piotr Hofmański
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 18 grudnia 2012 r.
sprawy E. K.,
skazanej z art. 280 § 1 k.k.
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanej
od wyroku Sądu Okręgowego w G. z dnia 18 stycznia 2012 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w G. z dnia 18 lipca 2011 r.,
p o s t a n o w i ł :
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną,
2. obciążyć kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego
skazaną E. K.
UZASADNIENIE
Kasacja obrońcy skazanej okazała się być bezzasadna w stopniu
oczywistym.
Kasacja zawiera dwa zarzuty: 1) obrazę art. 4 k.p.k., poprzez zbadanie przez
organy prowadzące postępowanie okoliczności przemawiających wyłącznie na
niekorzyść skazanej, z pominięciem okoliczności przemawiających na jej korzyść,
2) obrazy art. 7 k.p.k., poprzez ocenę wszystkich przeprowadzonych dowodów
wbrew zasadom wyrażonym w tym przepisie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zarzuty kasacji nie mogą być podstawą jej uwzględnienia.
Po pierwsze, trzeba zauważyć, że zarzuty sformułowane są ogólnikowo, bez
wskazania na czym konkretnie miałoby polegać naruszenie zasady obiektywizmu z
art. 4 k.p.k. i zasady swobodnej oceny dowodów z art. 7 k.p.k., co nie spełnia
2
warunków z art. 523 § 1 k.p.k. Po drugie, zarzuty te – jak należy mniemać – mogą
być odnoszone wyłącznie do postępowania w pierwszej instancji, jako że Sąd
odwoławczy nie poczynił w niniejszej sprawie żadnych własnych ustaleń
faktycznych. Tymczasem przedmiotem zaskarżenia kasacją może być
rozstrzygnięcie sądu odwoławczego. W końcu, zauważyć należy, że apelacja w
niniejszej sprawie ograniczała się wyłącznie do kwestii współmierności kary, zaś
ustalenia faktyczne nie były – wbrew twierdzeniom z uzasadnienia kasacji – w niej
kwestionowane. Zarzuty zawarte w kasacji skazanej nie mogą zatem w żadnym
względzie być uznane za zasadne, a stanowią tylko nieudolną i niedopuszczalną w
postępowaniu kasacyjnym polemikę z ustaleniami faktycznymi sądu I instancji.
W powyższych względów orzeczono jak w sentencji.