Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 3 października 2012 roku

Sąd Apelacyjny w Krakowie Wydział I Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSA Paweł Rygiel

SSA Maria Kus-Trybek

SSA Jerzy Bess

po rozpoznaniu w dniu 3 października 2012 roku w Krakowie na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Spółki komandytowej w Z.

przeciwko G. B.

o zapłatę

na skutek strony powodowej od postanowienia Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 13 października 2011 roku, sygn. akt IX GC 679/11

postanawia:

oddalić zażalenie.

Sygn. akt I ACz 1446/12

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 13 października 2011 r. Sąd Okręgowy w Krakowie uchylił postanowienie z 2 sierpnia 2011 r. o nadaniu klauzuli wykonalności nakazowi zapłaty z dnia 13 czerwca 2011 r. W uzasadnieniu wskazano, że ponieważ poczta zwróciła nakaz zapłaty jako niepodjęty przez pozwanego mimo awizowania (k.412), sąd uznał nakaz za prawomocny i na podstawie art. 782 § 2 k.p.c. postanowieniem z 2 sierpnia 2011 r. z urzędu nadał nakazowi klauzule wykonalności (k.414). Zawiadomienie o wszczęciu egzekucji w dniu 26 września 2011 r. zostało doręczone pozwanemu (k.439), który zażaleniem wniesionym 3 października 2011 r. zaskarżył nadanie klauzuli kwestionując fakt awizowania nakazu (k.424). Doręczyciel na kopercie (k. 412) wskazał datę pierwszego awiza 20 czerwca 2011 r. i nie wskazał daty drugiego awiza. Pozwany twierdzi, że do 23 czerwca 2011 r. przebywał w domu, po czym wyjechał na urlop i do wyjazdu nie znalazł w skrzynce pocztowej awiza mimo codziennego sprawdzania skrzynki. Pozwany twierdzi, że także po powrocie z urlopu nie zastał awiza. Brak na zwróconej przez pocztę przesyłce daty drugiego awiza nie pozwala uznać przesyłki za prawidłowo doręczoną. Ponadto twierdzenia pozwanego są wiarygodne. Sąd z doświadczenia zawodowego wie, że zdarzają się doręczyciele zaniedbujący prawidłowego awiza. Niezamieszczenie przez doręczyciela daty drugiego awiza świadczy, że doręczyciel nie działał starannie, a tym samym uprawdopodobnią tezę pozwanego o braku także pierwszego awiza. Wątpliwości co do faktu awiza, a tym samym możliwości odbioru nakazu, należy rozstrzygnąć na korzyść strony. Odbiór zawiadomienia o wszczęciu egzekucji świadczy, że pozwany nie bojkotował przesyłek poleconych. Ze względu na pochopne uznanie prawidłowości doręczenia nakazu i nadanie mu z urzędu klauzuli sąd na podstawie art. 395 § 2 K.p.c. uwzględnił zażalenie pozwanego i uchylił postanowienie z 2 sierpnia 2011 r. o nadaniu klauzuli. Okoliczność, że nakaz został wydany na podstawie weksla, nie była istotna, gdyż na podstawie art. 782 § 2 K.p.c. z urzędu można nadać klauzulę tylko nakazowi prawomocnemu.

Zażalenie na postanowienie wniosła strona powodowa domagając się jego uchylenia. Oprócz aktualnie już usuniętego braku uzasadnienia postanowienia, zarzucono sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego materiału dowodowego poprzez przyjęcie, że umieszczenie na przesyłce pocztowej adnotacji o powtórnym jej awizowaniu bez oznaczenia daty i podpisu było jednoznaczne z nieskutecznością doręczenia zastępczego, podczas gdy przesyłka w myśl § 10 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 października 2010 r. s sprawie szczegółowego trybu i sposobu doręczenia pism sadowych w postępowaniu cywilnym została opatrzona na stronie adresowej adnotacją „nie podjęto w terminie” oraz odciskiem datownika z oznaczeniem datą 8 lipca 2011 r. stanowiącą dowód oceny wszystkich dowodów świadczących w sposób nie budzący wątpliwości o fakcie drugiego awizowania przedmiotowej przesyłki. W związku z tym wniesiono o przeprowadzenie dowodu z informacji urzędowej Naczelnika Urzędu Pocztowego A. I, (...)-(...) A., ul. (...) dotyczącej dat pierwszego i powtórnego awizowania przesyłki sądowej zawierającej nakaz zapłaty z dnia 13 czerwca 2011 r., w szczególności terminu powtórnego awizowania i celem tego wystąpienie do w/w Urzędu Pocztowego (...) oraz zobowiązanie Naczelnika do przedłożenia w/w informacji urzędowej, a także dowodu z kopii dokumentacji wewnętrznej Urzędu Pocztowego (...), (...)-(...) A., ul. (...), dotyczącej terminów awizowania przesyłki zawierającej nakaz zapłaty z dnia 13 czerwca 2011 r.

Dnia 8 listopada 2011 r. Sąd Okręgowy zwrócił się do Urzędu Pocztowego w A. o wskazanie daty II awiza na przesyłce adresowanej na adres pozwanego wysłanej w dniu 15 czerwca 2011 r. nr R (00) (...) – ponieważ na przesyłce zwróconej do adresata nie wskazano tej daty (k. 459). Jak do tej pory, nie otrzymano z Urzędu Pocztowego odpowiedzi.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie jest bezzasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 139 § 1 k.p.c. W razie niemożności doręczenia w sposób przewidziany w artykułach poprzedzających, pismo przesłane za pośrednictwem operatora publicznego lub innego operatora pocztowego należy złożyć w placówce pocztowej tego operatora, a doręczane w inny sposób – w urzędzie właściwej gminy, umieszczając zawiadomienie o tym w drzwiach mieszkania adresata lub w oddawczej skrzynce pocztowej ze wskazaniem, gdzie i kiedy pismo pozostawiono, oraz z pouczeniem, że należy je odebrać w terminie siedmiu dni od dnia umieszczenia zawiadomienia. W przypadku bezskutecznego upływu tego terminu, czynność zawiadomienia należy powtórzyć. Przepis ten wyraźnie wskazuje, że dla skuteczności tzw. doręczenia zastępczego konieczne jest dwukrotne awizowanie przesyłki w stosownym odstępie czasowym. W przedmiotowej sprawie brak jest dowodu, by kolejne awizo zostało dokonane.

Zgodzić się należy z twierdzeniem zażalenia, że data nabita na kopercie nie jest jedynym dopuszczalnym sposobem dowodzenia faktu dokonania powtórnego awiza. Jednakże z uwagi na doniosłość prawną skutków doręczenia, w szczególności tego, że wywiera ono taki sam skutek jak w przypadku faktycznego doręczenia, mimo że adresat faktycznie nie otrzymał pisma, nie można przyjąć domniemania, że każde doręczenie jest skuteczne, nawet pomimo braku dowodów. Nie można również przyjąć domniemania, że sama nabita pieczątka „powtórne awizo” bez daty i podpisu stanowi dowód dokonania powtórnego awiza. Przyjęcie odmiennego poglądu prowadziłoby do sytuacji, w której Sąd nie miałby możliwości jakiejkolwiek kontroli, czy awizo dokonane było w odpowiednim terminie.

Tymczasem w przedmiotowej sprawie, mimo zwrócenia się przez Sąd o informacje do urzędu pocztowego, nie otrzymano żadnej informacji potwierdzającej dokonanie kolejnego awiza. W tej sytuacji zasadnym było przyjęcie, iż odpis nakazu zapłaty nie był skutecznie doręczony adresatowi, a zatem nie upłynął termin do wniesienia zarzutów, w konsekwencji nakaz nie był prawomocny i nie można mu było nadać klauzuli wykonalności jako prawomocnemu.

Mając na względzie powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.