III KO 110/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-01-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KO 110/12
POSTANOWIENIE
Dnia 9 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dorota Rysińska (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Michał Laskowski
SSN Zbigniew Puszkarski
w sprawie P. S.
oskarżonego z art. 191 § 2 kk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 9 stycznia 2013 r.,
wniosku Sąd Rejonowy w O.
z dnia 9 listopada 2012 r.,
o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu
na podstawie art. 37 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
przekazać sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Ł.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w O. wystąpił do Sądu Najwyższego o przekazanie niniejszej
sprawy do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Ł. – jako temu sądowi
równorzędnemu, w którym istnieje szansa przeprowadzenia rozprawy z udziałem
oskarżonego P. S., którego stan zdrowia sprzeciwia się dojazdowi do Sądu
Rejonowego w O. z Ł., gdzie oskarżony zamieszkuje.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
2
Opisana inicjatywa okazała się uzasadniona. W swym wystąpieniu Sąd
Rejonowy wykazał, że rozpoznanie sprawy P. S. przez ten Sąd napotyka na
przeszkody, w konsekwencji których może wręcz nie dojść do wydania w niej
rozstrzygnięcia. Z powodu złego stanu zdrowia, stwierdzonego świadectwami
lekarskimi (także dotyczącymi hospitalizacji), oskarżony ten nie stawiał się na
kolejno wyznaczane terminy rozpraw i wnosił o nieprzeprowadzanie czynności bez
jego udziału. Wywołana w tych warunkach opinia biegłego lekarza sądowego
doprowadziła zaś do ustalenia, że oskarżony cierpi na (szczegółowo opisaną w
opinii) chorobę, która stanowi dlań przeciwwskazanie do odbywania podróży z
miejsca zamieszkania do siedziby sądu właściwego, nie sprzeciwia się natomiast
jego uczestniczeniu w rozprawie, o ile odbyłaby się ona w pobliżu miejsca
zamieszkania oskarżonego.
W powyższej sytuacji trzeba zatem stwierdzić, że określona przepisem art.
37 k.p.k. przesłanka przekazania sprawy do rozpoznania innemu sądowi
równorzędnemu została spełniona. Dobro wymiaru sprawiedliwości byłoby
narażone na szwank, gdyby w sprawie zawisłej przed sądem miało nie dojść do
wyrokowania z powodu stanu zdrowia oskarżonego. Interes wymiaru
sprawiedliwości przemawia więc za tym, by tę niepożądaną sytuację usunąć, to zaś
uzasadnia uwzględnienie przedłożonej inicjatywy.
Kierując się przedstawionymi względami, Sąd Najwyższy orzekł, jak na
wstępie.
POSTANOWIENIE
Dnia 9 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dorota Rysińska (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Michał Laskowski
SSN Zbigniew Puszkarski
w sprawie P. S.
oskarżonego z art. 191 § 2 kk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 9 stycznia 2013 r.,
wniosku Sąd Rejonowy w O.
z dnia 9 listopada 2012 r.,
o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu
na podstawie art. 37 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
przekazać sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Ł.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w O. wystąpił do Sądu Najwyższego o przekazanie niniejszej
sprawy do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Ł. – jako temu sądowi
równorzędnemu, w którym istnieje szansa przeprowadzenia rozprawy z udziałem
oskarżonego P. S., którego stan zdrowia sprzeciwia się dojazdowi do Sądu
Rejonowego w O. z Ł., gdzie oskarżony zamieszkuje.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
2
Opisana inicjatywa okazała się uzasadniona. W swym wystąpieniu Sąd
Rejonowy wykazał, że rozpoznanie sprawy P. S. przez ten Sąd napotyka na
przeszkody, w konsekwencji których może wręcz nie dojść do wydania w niej
rozstrzygnięcia. Z powodu złego stanu zdrowia, stwierdzonego świadectwami
lekarskimi (także dotyczącymi hospitalizacji), oskarżony ten nie stawiał się na
kolejno wyznaczane terminy rozpraw i wnosił o nieprzeprowadzanie czynności bez
jego udziału. Wywołana w tych warunkach opinia biegłego lekarza sądowego
doprowadziła zaś do ustalenia, że oskarżony cierpi na (szczegółowo opisaną w
opinii) chorobę, która stanowi dlań przeciwwskazanie do odbywania podróży z
miejsca zamieszkania do siedziby sądu właściwego, nie sprzeciwia się natomiast
jego uczestniczeniu w rozprawie, o ile odbyłaby się ona w pobliżu miejsca
zamieszkania oskarżonego.
W powyższej sytuacji trzeba zatem stwierdzić, że określona przepisem art.
37 k.p.k. przesłanka przekazania sprawy do rozpoznania innemu sądowi
równorzędnemu została spełniona. Dobro wymiaru sprawiedliwości byłoby
narażone na szwank, gdyby w sprawie zawisłej przed sądem miało nie dojść do
wyrokowania z powodu stanu zdrowia oskarżonego. Interes wymiaru
sprawiedliwości przemawia więc za tym, by tę niepożądaną sytuację usunąć, to zaś
uzasadnia uwzględnienie przedłożonej inicjatywy.
Kierując się przedstawionymi względami, Sąd Najwyższy orzekł, jak na
wstępie.