WZ 34/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-01-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt: WZ 34/12
POSTANOWIENIE
Dnia 10 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Edward Matwijów (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Marian Buliński
SSN Andrzej Tomczyk
bez udziału stron, po rozpoznaniu w Izbie Wojskowej na posiedzeniu w dniu 10
stycznia 2013 r. zażalenia M. L. na postanowienie Wojskowego Sądu Okręgowego
w W. z dnia 19 września 2012 r. o nieuwzględnieniu wniosku o zawieszenie
postępowania w sprawie Kp / …/
p o s t a n o w i ł:
pozostawić zażalenie bez rozpoznania.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 5 stycznia 2012 r. prokurator Wojskowej Prokuratury
Okręgowej w P. umorzył śledztwo w sprawie odmowy udostępnienia informacji
publicznej przez prokuratorów tej prokuratury i poświadczenia nieprawdy przez
Naczelnika Wydziału Postępowania Sądowego Wojskowej Prokuratury
Garnizonowej w W. – z uwagi na brak znamion czynu zabronionego.
Na to postanowienie zażalenie złożył M. L.
Podczas toczącego się postępowania zażaleniowego przed Wojskowym
Sądem Okręgowym w W., M. L. złożył wniosek o wyłączenie
2
sędziego R. G. od rozpoznania tej sprawy, zarzucając mu brak bezstronności.
Jednocześnie wniósł on o zawieszenie toczącego się postępowania zażaleniowego
do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia wniosku o wyłączenie sędziego.
Postanowieniem z dnia 19 września 2012 r. Wojskowy Sąd Okręgowy w W.
(sygn. akt: …), odmówił zawieszenia postępowania.
Orzeczenie to zostało zaskarżone przez M. L., który w zażaleniu podniósł, że
brak prawomocnej decyzji w przedmiocie wyłączenia sędziego w tej sprawie
stanowi w rozumieniu art. 22 k.p.k. długotrwałą przeszkodę uniemożliwiającą
kontynuowanie sprawy.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie należało pozostawić bez rozpoznania.
W sprawie niniejszej nie budzi wątpliwości okoliczność, że postanowienie o
odmowie zawieszenia postępowania wydane zostało przez sąd odwoławczy, który
rozpoznawał zażalenie na postanowienie prokuratora o umorzeniu śledztwa.
W art. 426 § 1 k.p.k. ustawodawca w sposób jednoznaczny uregulował
możliwość zaskarżenia zażaleniem postanowień wydanych przez sąd odwoławczy
stwierdzając, że nie podlegają zaskarżeniu orzeczenia wydane na skutek
odwołania, a więc zapadłe w wyniku rozpoznania środka odwoławczego (§ 1), a
także inne orzeczenia zapadłe w toku postępowania odwoławczego (wpadkowe),
chyba że ustawa stanowi inaczej (§ 2). W § 3 art. 426 k.p.k. wskazane zostały
wyjątki od generalnej zasady niezaskarżalności postanowień wydanych w toku
postępowania odwoławczego.
Skoro zaskarżone przez M. L. postanowienie, wydane zostało w
postępowaniu odwoławczym, nie należało do kręgu orzeczeń, o których mowa w art.
426 k.p.k., przeto wniesiony środek odwoławczy należało pozostawić bez
rozpoznania.
POSTANOWIENIE
Dnia 10 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Edward Matwijów (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Marian Buliński
SSN Andrzej Tomczyk
bez udziału stron, po rozpoznaniu w Izbie Wojskowej na posiedzeniu w dniu 10
stycznia 2013 r. zażalenia M. L. na postanowienie Wojskowego Sądu Okręgowego
w W. z dnia 19 września 2012 r. o nieuwzględnieniu wniosku o zawieszenie
postępowania w sprawie Kp / …/
p o s t a n o w i ł:
pozostawić zażalenie bez rozpoznania.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 5 stycznia 2012 r. prokurator Wojskowej Prokuratury
Okręgowej w P. umorzył śledztwo w sprawie odmowy udostępnienia informacji
publicznej przez prokuratorów tej prokuratury i poświadczenia nieprawdy przez
Naczelnika Wydziału Postępowania Sądowego Wojskowej Prokuratury
Garnizonowej w W. – z uwagi na brak znamion czynu zabronionego.
Na to postanowienie zażalenie złożył M. L.
Podczas toczącego się postępowania zażaleniowego przed Wojskowym
Sądem Okręgowym w W., M. L. złożył wniosek o wyłączenie
2
sędziego R. G. od rozpoznania tej sprawy, zarzucając mu brak bezstronności.
Jednocześnie wniósł on o zawieszenie toczącego się postępowania zażaleniowego
do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia wniosku o wyłączenie sędziego.
Postanowieniem z dnia 19 września 2012 r. Wojskowy Sąd Okręgowy w W.
(sygn. akt: …), odmówił zawieszenia postępowania.
Orzeczenie to zostało zaskarżone przez M. L., który w zażaleniu podniósł, że
brak prawomocnej decyzji w przedmiocie wyłączenia sędziego w tej sprawie
stanowi w rozumieniu art. 22 k.p.k. długotrwałą przeszkodę uniemożliwiającą
kontynuowanie sprawy.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie należało pozostawić bez rozpoznania.
W sprawie niniejszej nie budzi wątpliwości okoliczność, że postanowienie o
odmowie zawieszenia postępowania wydane zostało przez sąd odwoławczy, który
rozpoznawał zażalenie na postanowienie prokuratora o umorzeniu śledztwa.
W art. 426 § 1 k.p.k. ustawodawca w sposób jednoznaczny uregulował
możliwość zaskarżenia zażaleniem postanowień wydanych przez sąd odwoławczy
stwierdzając, że nie podlegają zaskarżeniu orzeczenia wydane na skutek
odwołania, a więc zapadłe w wyniku rozpoznania środka odwoławczego (§ 1), a
także inne orzeczenia zapadłe w toku postępowania odwoławczego (wpadkowe),
chyba że ustawa stanowi inaczej (§ 2). W § 3 art. 426 k.p.k. wskazane zostały
wyjątki od generalnej zasady niezaskarżalności postanowień wydanych w toku
postępowania odwoławczego.
Skoro zaskarżone przez M. L. postanowienie, wydane zostało w
postępowaniu odwoławczym, nie należało do kręgu orzeczeń, o których mowa w art.
426 k.p.k., przeto wniesiony środek odwoławczy należało pozostawić bez
rozpoznania.