II KO 69/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:17-01-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II KO 69/12
POSTANOWIENIE
Dnia 15 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Szewczyk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Małgorzata Gierszon
SSN Dariusz Świecki
w sprawie A. Z.
oskarżonego z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 270 § 1 kk i art. 11 § 2kk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 15 stycznia 2013 r.,
wniosku Sądu Rejonowego w W.
z dnia 23 listopada 2012 r.,
o rozważenie możliwości przekazania sprawy do rozpoznania Sądowi Rejonowemu
w T. ze względu na dobro wymiaru sprawiedliwości
na podstawie art. 37 kpk
p o s t a n o w i ł :
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 23 listopada 2012 r., Sąd Rejonowy w W. wystąpił do
Sądu Najwyższego o rozważenie możliwości przekazania sprawy do rozpoznania
Sądowi Rejonowemu w T. z uwagi na wyjątkowo trudną sytuację majątkową
oskarżonego, który zaprzestał leczenia z uwagi na brak pieniędzy „więc tym
bardziej nie dysponuje środkami finansowymi, pozwalającymi na udział w procesie
toczącym się przed sądem warszawskim” (k. 193).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
2
Sąd Najwyższy wielokrotnie podkreślał, iż przekazanie sprawy do
rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu w trybie art. 37 k.p.k. może nastąpić
tylko wtedy, gdy realnie występują okoliczności, które mogą stwarzać uzasadnione
przekonanie o braku warunków do obiektywnego rozpoznania sprawy w danym
sądzie. Wyjątkowy charakter omawianego przepisu nakazuje jego stosowanie w
rygorystyczny sposób. Zbyt szerokie stosowanie tego przepisu mogłoby bowiem
osłabić poczucie zaufania do niezawisłości sądu i jego zdolności do obiektywnego
orzekania.
Wielokrotnie w doktrynie i orzecznictwie wskazywano, iż przepis art. 37 k.p.k.
nie może być traktowany jako sposób rozwiązywania problemów natury
organizacyjnej, utrudniających przeprowadzenie rozprawy. Zatem trudności
materialne oskarżonego nie mogą być podstawą przekazania sprawy innemu
sądowi niż właściwy do jej rozpoznania.
W toku poprzedniego rozpoznania sprawy oskarżony A. Z. stawiał się do
Sądu Rejonowego w W. Oskarżony korzysta z pomocy Opieki Społecznej.
Aktualny stan zdrowia A. Z. umożliwia mu stawienie się do sądu i branie udziału w
rozprawie.
W razie konieczności Sąd wnioskujący ma możliwość stosowania przepisów
dotyczących środków przymusu zabezpieczających prawidłowy tok postępowania
karnego.
Biorąc powyższe rozważania pod uwagę, Sąd Najwyższy nie uwzględnił
wniosku.
POSTANOWIENIE
Dnia 15 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Szewczyk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Małgorzata Gierszon
SSN Dariusz Świecki
w sprawie A. Z.
oskarżonego z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 270 § 1 kk i art. 11 § 2kk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 15 stycznia 2013 r.,
wniosku Sądu Rejonowego w W.
z dnia 23 listopada 2012 r.,
o rozważenie możliwości przekazania sprawy do rozpoznania Sądowi Rejonowemu
w T. ze względu na dobro wymiaru sprawiedliwości
na podstawie art. 37 kpk
p o s t a n o w i ł :
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 23 listopada 2012 r., Sąd Rejonowy w W. wystąpił do
Sądu Najwyższego o rozważenie możliwości przekazania sprawy do rozpoznania
Sądowi Rejonowemu w T. z uwagi na wyjątkowo trudną sytuację majątkową
oskarżonego, który zaprzestał leczenia z uwagi na brak pieniędzy „więc tym
bardziej nie dysponuje środkami finansowymi, pozwalającymi na udział w procesie
toczącym się przed sądem warszawskim” (k. 193).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
2
Sąd Najwyższy wielokrotnie podkreślał, iż przekazanie sprawy do
rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu w trybie art. 37 k.p.k. może nastąpić
tylko wtedy, gdy realnie występują okoliczności, które mogą stwarzać uzasadnione
przekonanie o braku warunków do obiektywnego rozpoznania sprawy w danym
sądzie. Wyjątkowy charakter omawianego przepisu nakazuje jego stosowanie w
rygorystyczny sposób. Zbyt szerokie stosowanie tego przepisu mogłoby bowiem
osłabić poczucie zaufania do niezawisłości sądu i jego zdolności do obiektywnego
orzekania.
Wielokrotnie w doktrynie i orzecznictwie wskazywano, iż przepis art. 37 k.p.k.
nie może być traktowany jako sposób rozwiązywania problemów natury
organizacyjnej, utrudniających przeprowadzenie rozprawy. Zatem trudności
materialne oskarżonego nie mogą być podstawą przekazania sprawy innemu
sądowi niż właściwy do jej rozpoznania.
W toku poprzedniego rozpoznania sprawy oskarżony A. Z. stawiał się do
Sądu Rejonowego w W. Oskarżony korzysta z pomocy Opieki Społecznej.
Aktualny stan zdrowia A. Z. umożliwia mu stawienie się do sądu i branie udziału w
rozprawie.
W razie konieczności Sąd wnioskujący ma możliwość stosowania przepisów
dotyczących środków przymusu zabezpieczających prawidłowy tok postępowania
karnego.
Biorąc powyższe rozważania pod uwagę, Sąd Najwyższy nie uwzględnił
wniosku.