V CNP 37/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:08-04-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 37/12
POSTANOWIENIE
Dnia 7 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi J. Ż.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego
w C. z dnia 7 kwietnia 2010 r., w sprawie z powództwa J. Ż.
przeciwko B. L.
o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 7 lutego 2013 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 7 kwietnia 2010 r. Sąd Okręgowy w C. oddalił apelację
powoda od wyroku Sądu Rejonowego w C. z dnia 11 grudnia 2009 r. w sprawie o
pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności.
Wyrok Sądu Okręgowego powód J. Ż. zakwestionował skargą o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Zaskarżonemu w całości
orzeczeniu zarzucił naruszenie art. 233 k.p.c. w zw. z art. 248 § 1 k.p.c. polegające
na przyjęciu, że powód nie złożył do akt sprawy oryginału pokwitowania z dnia 15
czerwca 1998 r., lecz kopię i w konsekwencji uznanie powyższego dowodu za
nieprzekonujący. Skarżący wskazał, że przez wydanie kwestionowanego wyroku
została mu wyrządzona szkoda polegająca na nieuwzględnieniu zarzutu
potrącenia określonej kwoty wynikającej z opisanego wyżej pokwitowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 4244
zdanie drugie k.p.c. podstawą skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie mogą być
zarzuty dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów. Wynika to z charakteru
postępowania przed Sądem Najwyższym oraz z funkcji tego Sądu
ukonstytuowanego jako sąd prawa, sprawującego nadzór nad działalnością
sądów powszechnych w zakresie orzekania (art. 183 ust. 1 Konstytucji).
Ocena dowodów pozostaje zatem wyłączną domeną sądów orzekających
i nie może być kontrolowana przez Sąd Najwyższy.
Zarzuty wskazane przez skarżącego dotyczą wyłącznie problematyki ustaleń
faktycznych, a wywody skarżącego stanowią wyłącznie polemikę z oceną materiału
dowodowego przeprowadzoną przez Sądy orzekające w sprawie.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
jest nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia i nie może być traktowana wyłącznie
jako środek prowadzący do dochodzenia roszczeń przez stronę niezadowoloną
z rozstrzygnięcia sądu.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
es
POSTANOWIENIE
Dnia 7 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi J. Ż.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego
w C. z dnia 7 kwietnia 2010 r., w sprawie z powództwa J. Ż.
przeciwko B. L.
o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 7 lutego 2013 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 7 kwietnia 2010 r. Sąd Okręgowy w C. oddalił apelację
powoda od wyroku Sądu Rejonowego w C. z dnia 11 grudnia 2009 r. w sprawie o
pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności.
Wyrok Sądu Okręgowego powód J. Ż. zakwestionował skargą o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Zaskarżonemu w całości
orzeczeniu zarzucił naruszenie art. 233 k.p.c. w zw. z art. 248 § 1 k.p.c. polegające
na przyjęciu, że powód nie złożył do akt sprawy oryginału pokwitowania z dnia 15
czerwca 1998 r., lecz kopię i w konsekwencji uznanie powyższego dowodu za
nieprzekonujący. Skarżący wskazał, że przez wydanie kwestionowanego wyroku
została mu wyrządzona szkoda polegająca na nieuwzględnieniu zarzutu
potrącenia określonej kwoty wynikającej z opisanego wyżej pokwitowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 4244
zdanie drugie k.p.c. podstawą skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie mogą być
zarzuty dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów. Wynika to z charakteru
postępowania przed Sądem Najwyższym oraz z funkcji tego Sądu
ukonstytuowanego jako sąd prawa, sprawującego nadzór nad działalnością
sądów powszechnych w zakresie orzekania (art. 183 ust. 1 Konstytucji).
Ocena dowodów pozostaje zatem wyłączną domeną sądów orzekających
i nie może być kontrolowana przez Sąd Najwyższy.
Zarzuty wskazane przez skarżącego dotyczą wyłącznie problematyki ustaleń
faktycznych, a wywody skarżącego stanowią wyłącznie polemikę z oceną materiału
dowodowego przeprowadzoną przez Sądy orzekające w sprawie.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
jest nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia i nie może być traktowana wyłącznie
jako środek prowadzący do dochodzenia roszczeń przez stronę niezadowoloną
z rozstrzygnięcia sądu.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
es