I CSK 458/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-04-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CSK 458/12
POSTANOWIENIE
Dnia 12 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie z wniosku J. S.
przy uczestnictwie E. G. i in. , o wyodrębnienie lokalu mieszkalnego nr 5 z księgi
wieczystej […]
i założenie dla niego nowej księgi wieczystej,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 12 lutego 2013 r.,
na skutek skargi kasacyjnej wnioskodawcy
od postanowienia Sądu Okręgowego w W.
z dnia 9 stycznia 2012 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 9 stycznia 2012r. w sprawie z wniosku J. S. przy
uczestnictwie /../ o wyodrębnienie lokalu mieszkalnego i założenie dla niego nowej
księgi wieczystej oddalił apelację wnioskodawcy i rozstrzygnął o kosztach
postępowania.
Od powyższego wyroku skargę kasacyjną wniósł wnioskodawca J.S.
powołując się na podstawę kasacyjną naruszenia przepisów postępowania (art.
3983
§ 1 pkt 2 k.p.c.) oraz naruszenia prawa materialnego (art. 3983
§ 1 pkt 1
k.p.c.). Wnioskodawca zarzucił naruszenie przepisów postępowania, które miały
istotny wpływ na wynik sprawy, a to: art. 626 8
§ 2 k.p.c. oraz prawa materialnego, a
to art. 1, 5, 10 i 24 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece
(t. jedn. Dz. U. z 2001, nr 124, poz. 1361 ze zm.), polegające na „naruszeniu
zgodności stanu faktycznego ze stanem prawnym”.
Wnosząc o przyjęcie skargi do rozpoznania wnioskodawca jedynie wskazał,
że skarga jest uzasadniona z uwagi na błędy w ustaleniach faktycznych oraz
subsumpcji dokonane przez Sądy orzekające w sprawie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3983
§ 1 k.p.c. skargę kasacyjną strona może oprzeć
na następujących podstawach: naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego
wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie lub naruszeniu przepisów postępowania,
jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Zgodnie z art. 3983
§ 3 k.p.c. podstawą skargi kasacyjnej nie mogą być zarzuty dotyczące ustalenia
faktów lub oceny dowodów.
W obowiązującym stanie prawnym Sąd Najwyższy nie jest uprawniony
do badania prawidłowości zarówno ustaleń faktycznych, jak i oceny dowodów,
dokonanych przez Sąd drugiej instancji. Sąd odwoławczy jest „sądem in meriti”,
zaś Sąd Najwyższy w zasadzie kasatoryjnym "sądem prawa". Oznacza to,
że Sąd Najwyższy rozpoznając skargę kasacyjną, jest związany ustalonym przez
sąd drugiej instancji stanem faktycznym sprawy. W konsekwencji powyższe
3
wyklucza w szczególności badanie, czy Sąd drugiej instancji poczynił prawidłowe
ustalenia faktyczne. Odnosząc powyższe rozważania do przedstawionej skargi
stwierdzić należy, że wbrew wyraźnemu zakazowi wynikającemu z treści art. 3983
§
3 k.p.c. skarga została oparta na zarzutach dotyczących poczynionych w sprawie
ustaleń faktycznych. Sposób sformułowania podstawy skargi oraz jej uzasadnienie
jednoznacznie wskazują, że celem skargi była jedynie niedopuszczalna próba
podważenia stanu faktycznego stanowiącego podstawę orzekania przez Sąd
drugiej instancji. Podniesienie w skardze zarzutów, o których mowa w art. 3983
§ 3
k.p.c. oznacza, że skarga została oparta na podstawie, której ustawa
nie przewiduje i jako niedopuszczalna a limine podlega odrzuceniu.
Wobec powyższego, na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c., Sąd Najwyższy
odrzucił skargę kasacyjną.
es
POSTANOWIENIE
Dnia 12 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie z wniosku J. S.
przy uczestnictwie E. G. i in. , o wyodrębnienie lokalu mieszkalnego nr 5 z księgi
wieczystej […]
i założenie dla niego nowej księgi wieczystej,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 12 lutego 2013 r.,
na skutek skargi kasacyjnej wnioskodawcy
od postanowienia Sądu Okręgowego w W.
z dnia 9 stycznia 2012 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 9 stycznia 2012r. w sprawie z wniosku J. S. przy
uczestnictwie /../ o wyodrębnienie lokalu mieszkalnego i założenie dla niego nowej
księgi wieczystej oddalił apelację wnioskodawcy i rozstrzygnął o kosztach
postępowania.
Od powyższego wyroku skargę kasacyjną wniósł wnioskodawca J.S.
powołując się na podstawę kasacyjną naruszenia przepisów postępowania (art.
3983
§ 1 pkt 2 k.p.c.) oraz naruszenia prawa materialnego (art. 3983
§ 1 pkt 1
k.p.c.). Wnioskodawca zarzucił naruszenie przepisów postępowania, które miały
istotny wpływ na wynik sprawy, a to: art. 626 8
§ 2 k.p.c. oraz prawa materialnego, a
to art. 1, 5, 10 i 24 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece
(t. jedn. Dz. U. z 2001, nr 124, poz. 1361 ze zm.), polegające na „naruszeniu
zgodności stanu faktycznego ze stanem prawnym”.
Wnosząc o przyjęcie skargi do rozpoznania wnioskodawca jedynie wskazał,
że skarga jest uzasadniona z uwagi na błędy w ustaleniach faktycznych oraz
subsumpcji dokonane przez Sądy orzekające w sprawie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3983
§ 1 k.p.c. skargę kasacyjną strona może oprzeć
na następujących podstawach: naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego
wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie lub naruszeniu przepisów postępowania,
jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Zgodnie z art. 3983
§ 3 k.p.c. podstawą skargi kasacyjnej nie mogą być zarzuty dotyczące ustalenia
faktów lub oceny dowodów.
W obowiązującym stanie prawnym Sąd Najwyższy nie jest uprawniony
do badania prawidłowości zarówno ustaleń faktycznych, jak i oceny dowodów,
dokonanych przez Sąd drugiej instancji. Sąd odwoławczy jest „sądem in meriti”,
zaś Sąd Najwyższy w zasadzie kasatoryjnym "sądem prawa". Oznacza to,
że Sąd Najwyższy rozpoznając skargę kasacyjną, jest związany ustalonym przez
sąd drugiej instancji stanem faktycznym sprawy. W konsekwencji powyższe
3
wyklucza w szczególności badanie, czy Sąd drugiej instancji poczynił prawidłowe
ustalenia faktyczne. Odnosząc powyższe rozważania do przedstawionej skargi
stwierdzić należy, że wbrew wyraźnemu zakazowi wynikającemu z treści art. 3983
§
3 k.p.c. skarga została oparta na zarzutach dotyczących poczynionych w sprawie
ustaleń faktycznych. Sposób sformułowania podstawy skargi oraz jej uzasadnienie
jednoznacznie wskazują, że celem skargi była jedynie niedopuszczalna próba
podważenia stanu faktycznego stanowiącego podstawę orzekania przez Sąd
drugiej instancji. Podniesienie w skardze zarzutów, o których mowa w art. 3983
§ 3
k.p.c. oznacza, że skarga została oparta na podstawie, której ustawa
nie przewiduje i jako niedopuszczalna a limine podlega odrzuceniu.
Wobec powyższego, na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c., Sąd Najwyższy
odrzucił skargę kasacyjną.
es