Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15.11.2012 r.

Sąd Okręgowy / Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Świdnicy

Wydział VII Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący-Sędzia : SSO Jolanta Czarnik

Protokolant :st. sekretarz sądowy Kamila Rakowska

przy udziale - - -

po rozpoznaniu w dniu 15.11.2012 r. w Świdnicy

sprawy M. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania M. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.

z dnia 22.05.2012 r. (...)

I.  oddala odwołanie,

II.  zasądza od powoda M. K. na rzecz strony pozwanej kwotę 60 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VII U 880/12

UZASADNIENIE

Wnioskodawca M. K. odwołał się od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. z dnia 22.05.2012r. znak: 430000/6120/350/308625/2012/SER-2 odmawiającej prawa do przeliczenia świadczenia.

Wnioskodawca w złożonym odwołaniu wniósł o przesłuchanie świadków na okoliczność wysokości zarobków otrzymywanych przez niego w okresie zatrudnienia w Kopalni (...) w W. w latach 1967- 1976. Wskazuje, że czuje się pokrzywdzony, ponieważ kopalnia nie dysponuje dokumentami z okresu jego zatrudnienia.

Strona pozwana, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie wniósł o oddalenie odwołania oraz zasądzenie od wnioskodawcy kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 60 zł. ponieważ wnioskodawca składając wniosek o przeliczenie świadczenia nie dołączył żadnych dokumentów dotyczących własnych zarobków osiąganych w spornym okresie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca M. K., ur. (...) w okresie od 1.08.1967r. do 25.08.1981r. zatrudniony był w Kopalni (...) w W.. Początkowo zatrudniony był jako pomoc górnika, następnie młodszy górnik, potem górnik. Wnioskodawca nie posiada udokumentowanych zarobków z tego okresu. Organ rentowy wziął pod uwagę najniższe wynagrodzenie z tych lat.

Decyzją z dnia 24.09.1983r. organ rentowy przyznał wnioskodawcy prawo do renty inwalidzkiej.

Organ rentowy decyzją z dnia 23.05.2007r. przyznał wnioskodawcy od dnia 2.05.2007r.tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego emeryturę. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto dotychczasową podstawę jej wymiaru. Wskaźnik podstawy wymiaru wynosi 60,27 %. Do ustalenia wysokości emerytury Zakład uwzględnił 26 lat i 10 miesięcy okresów składkowych. Organ rentowy kolejnymi decyzjami przeliczał świadczenia wnioskodawcy przyjmując najkorzystniejszy wariant.

Wnioskodawca w dniu 16.03.2012r. złożył w organie rentowym ponowny wniosek o przeliczenie pobieranego przez niego świadczenia w oparciu o zarobki osiągane przez innych pracowników KWK (...) w latach 1967- 1976. Do wniosku nie dołączył jednak żadnych dokumentów dotyczących własnych zarobków osiąganych w tym okresie.

Organ rentowy zaskarżoną decyzją z dnia 22.05.2012r. odmówił wnioskodawcy prawa do przeliczenia świadczenia. Wnioskodawca nie przedstawił bowiem żadnej dokumentacji wskazującej na otrzymywane przez niego zarobki w Kopalni (...). Organ rentowy stwierdził, że nie ma możliwości przyjęcia wynagrodzenia innych pracowników w oparciu o ich dokumenty płacowe i legitymację ubezpieczeniową za lata 1967- 1976 za okresy wnioskodawcy.

dowód: akta emerytalne wnioskodawcy

akta osobowe wnioskodawcy z KWK (...) w W.

akta emerytalne i osobowe świadków z KWK (...) w W.

częściowe zeznania wnioskodawcy e- protokół czas 00:24:37 k- 29

częściowe zeznania świadka R. S. e- protokół czas 00:11:28 k 28

częściowe zeznania świadka J. O. e- protokół czas 00:18:25 k 28

Sąd zważył:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 15 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227) podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, z uwzględnieniem ust. 6 i art. 176.

W celu ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty:

1)oblicza się sumę kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w ust. 3, w okresie każdego roku z wybranych przez zainteresowanego lat kalendarzowych;

2)oblicza się stosunek każdej z tych sum kwot do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, wyrażając go w procentach, z zaokrągleniem do setnych części procentu;

3)oblicza się średnią arytmetyczną tych procentów, która, z zastrzeżeniem ust. 5, stanowi wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury lub renty, oraz

4)mnoży się przez ten wskaźnik kwotę bazową, o której mowa w art. 19.

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru nie może być wyższy niż 250 %.

Na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

Zgodnie z przepisem art. 114 ust 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz 1227 ze zm) prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość.

Art. 117 w/w ustawy mówi, że okresy składkowe, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2-9 i ust. 2 pkt 1 lit. b-d, pkt 2 lit. d i pkt 4-17, okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7, oraz okresy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, mogą być uwzględnione, jeżeli zostały udowodnione dokumentami (zaświadczeniami) lub wpisami w legitymacji ubezpieczeniowej bądź uznane orzeczeniem sądu,

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania, organ rentowy ustala ponownie wysokość pobieranego świadczenia w momencie gdy osoba zainteresowana powołuje nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem decyzji mające wpływ na ustalenie uprawnień ubezpieczeniowych. Przesłankami jednak ponownej oceny uprawnień ubezpieczeniowych są nowe dowody i ujawnione okoliczności istniejące przed podjęciem decyzji rentowej i mające wpływ na ustalenie prawa do emerytur i rent jak i ich wysokości.

Zgodnie z kolei z art. 116 ust 5 cytowanej ustawy do wniosku w sprawie przyznania świadczeń powinny być dołączone dowody uzasadniające prawo do świadczeń i ich wysokości, określone w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego.

Zgodnie z § 20 Rozporządzenia Rady Ministrów(...)w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno- rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń ( Dz. U. nr 10 poz 49 ze zm) wysokość wynagrodzenia dokumentuje się zaświadczeniem o zatrudnieniu i wynagrodzeniu wystawionym przez zakład pracy, zaświadczeniem wystawionym przez archiwum lub właściwym wpisem w legitymacji ubezpieczeniowej. W przypadku braku dokumentacji płacowej istnieje więc możliwość ustalenia wysokości wynagrodzenia ubezpieczonego w oparciu o dokumentację zastępczą znajdującą się w aktach osobowych, takich jak umowy o pracę, angaże, w których zawarte są dane dotyczące wynagrodzenia, a i wówczas można uwzględniać tylko takie składniki, które są pewne, wypłacane były w danym okresie stale i w określonej wysokości. Możliwe jest to także w postaci innych środków dowodowych tj. zeznań świadków opinii biegłych itp.

Z dokumentacji tej musi jednak jednoznacznie wynikać kwota przysługującego wynagrodzenia w danym okresie. Jeżeli wynagrodzenie zostało podane wg stawki godzinowej, niezbędne jest również przedstawienie wykazu faktycznie przepracowanych godzin w danym okresie. Zgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 4.06.2009r. III AUa 36/09 wyrok s.apel. 2009-06-04 wysokość wynagrodzenia, którego pochodną jest podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne, co do zasady nie może być wyliczana hipotetycznie, w szczególności w oparciu o wysokość wynagrodzenia uzyskiwanego przez współpracowników, chyba że przy uwzględnieniu całokształtu okoliczności konkretnej sprawy, kiedy to współpracujące osoby zatrudnione są w tym samym czasie i w tym samym zakładzie pracy, w tym samym zespole produkcyjnym, na tożsamym stanowisku, według tożsamych warunków płacowych oraz dysponują dowodami w postaci dokumentów, w których znajdują się wpisy o wysokości otrzymywanego wynagrodzenia, dopuszczalne jest uznanie, że ubezpieczony uzyskiwał wynagrodzenie co najmniej w takiej wysokości, jaka wynika z dokumentacji płacowej osoby współpracującej.

Sąd w celu ustalenia zarobków otrzymywanych przez wnioskodawcę w spornym okresie dopuścił dowód z zeznań wnioskodawcy jak i podanych przez niego świadków. Na podstawie tych zeznań nie ma jednak możliwości ustalenia dokładnego wynagrodzenia uzyskiwanego przez odwołującego. Nie wystarczającym w sprawie jest odniesienie się jedynie do zarobków otrzymywanych przez wskazanych świadków, tym bardziej, że świadkowie wskazali, że nie są w stanie powiedzieć jakie wnioskodawca otrzymywał wynagrodzenie, ile dniówek miał przepracowanych.

Zgodnie z art. 3 i 232 k.p.c. to strona postępowania zobowiązana jest do wskazania dowodów dla stwierdzenia faktów, z których wywodzi określone skutki prawne. To na ubezpieczonym zatem ciążył obowiązek przedłożenia dowodów uzasadniających wysokość należnego świadczenia. Wobec faktu jednak, że wnioskodawca nie przedłożył żadnych dokumentów mogących mieć wpływ na ustalenie jego zarobków otrzymywanych w okresie od 1967- 1976, a dowód z zeznań powołanych świadków nie jest wystarczający, Sąd w oparciu o zebrany materiał dowodowy nie znalazł podstaw do ponownego przeliczenia emerytury. Wnioskodawca nie przedstawił żadnych dowodów potwierdzających wysokość uzyskiwanych przez niego wynagrodzeń w spornych okresach czasu. Żadnych dowodów, chociażby pośrednich na potwierdzenie podwyższenia mu emerytury.

W tym stanie rzeczy, mając na uwadze powyższe Sąd w oparciu o art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie wnioskodawcy jako bezzasadne.

Orzeczenie o kosztach oparto o przepis art. 98 k.p.c. w zw. z § 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1349 ze zmianami).