II KK 39/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:08-03-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II KK 39/13
POSTANOWIENIE
Dnia 5 marca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Piotr Hofmański
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 5 marca 2013 r.,
sprawy A. P.
skazanej z art. 148 § 1 i in. k.k.
z powodu kasacji pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 12 października 2012 r., zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego z dnia 4
czerwca 2012 r.,
p o s t a n o w i ł
1. pozostawić kasację bez rozpoznania,
2. kosztami postępowania kasacyjnego obciążyć
oskarżycielkę posiłkową G. K.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 12 października 2012 roku, zmieniono
wyrok Sądu Okręgowego w W. z dnia 4 czerwca 2012 r., w ten sposób, że z opisu
czynu wyeliminowano ustalenia dotyczące działania skazanej A. P. ze szczególnym
okrucieństwem oraz w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie,
zmieniono kwalifikację przypisanego skazanej czynu na art. 148 § 1 k.k. oraz
obniżono karę z dożywotniego pozbawienia wolności do 25 lat pozbawienia
wolności; obniżono też kwotę zasądzonego zadośćuczynienia. Od wyroku tego
kasację wniósł pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej. W kasacji zarzucił naruszenie
prawa materialnego, tj. art. 148 § 1 k.k., poprzez przyjęcie, że zachowanie skazanej
nie miało cech szczególnego okrucieństwa oraz nie wynikało z motywacji
2
zasługującej na szczególne potępienie. Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego
wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania w postępowaniu
odwoławczym.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasację pełnomocnika oskażycielki posiłkowej należało pozostawić bez
rozpoznania wobec jej ustawowej niedopuszczalności.
Choć nie wyrażono tego expressis verbis w petitum kasacji, nie można mieć
wątpliwości, że jest to kasacja na niekorzyść skazanej. Świadczy o tym zarówno
treść zarzutu, jak i wniosek o uchylenie wyroku sądu odwoławczego, którym to
wyrokiem uwzględniono apelację obrońcy skazanej i w efekcie znacznie
złagodzono odpowiedzialność karną za popełniony przez nią czyn. Ponadto,
oskarżyciel posiłkowy nie ma interesu prawnego w zaskarżeniu wyroku na korzyść
skazanego (art. 425 § 3 zd. 1 k.p.k.). Tymczasem, zgodnie z art. 523 § 3 k.p.k.,
kasację na niekorzyść można wnieść jedynie w razie uniewinnienia oskarżonego
albo umorzenia postępowania z przyczyn wskazanych w art. 17 § 1 pkt 3 i 4 k.p.k.
oraz z powodu niepoczytalności sprawcy. Ograniczenie to nie wiąże wprawdzie w
przypadku przyczyn z art. 439 k.p.k., ale takich w kasacji nie zarzucono, nie
dopatrzył się ich również Sąd Najwyższy.
Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 5 marca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Piotr Hofmański
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 5 marca 2013 r.,
sprawy A. P.
skazanej z art. 148 § 1 i in. k.k.
z powodu kasacji pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 12 października 2012 r., zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego z dnia 4
czerwca 2012 r.,
p o s t a n o w i ł
1. pozostawić kasację bez rozpoznania,
2. kosztami postępowania kasacyjnego obciążyć
oskarżycielkę posiłkową G. K.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 12 października 2012 roku, zmieniono
wyrok Sądu Okręgowego w W. z dnia 4 czerwca 2012 r., w ten sposób, że z opisu
czynu wyeliminowano ustalenia dotyczące działania skazanej A. P. ze szczególnym
okrucieństwem oraz w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie,
zmieniono kwalifikację przypisanego skazanej czynu na art. 148 § 1 k.k. oraz
obniżono karę z dożywotniego pozbawienia wolności do 25 lat pozbawienia
wolności; obniżono też kwotę zasądzonego zadośćuczynienia. Od wyroku tego
kasację wniósł pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej. W kasacji zarzucił naruszenie
prawa materialnego, tj. art. 148 § 1 k.k., poprzez przyjęcie, że zachowanie skazanej
nie miało cech szczególnego okrucieństwa oraz nie wynikało z motywacji
2
zasługującej na szczególne potępienie. Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego
wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania w postępowaniu
odwoławczym.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasację pełnomocnika oskażycielki posiłkowej należało pozostawić bez
rozpoznania wobec jej ustawowej niedopuszczalności.
Choć nie wyrażono tego expressis verbis w petitum kasacji, nie można mieć
wątpliwości, że jest to kasacja na niekorzyść skazanej. Świadczy o tym zarówno
treść zarzutu, jak i wniosek o uchylenie wyroku sądu odwoławczego, którym to
wyrokiem uwzględniono apelację obrońcy skazanej i w efekcie znacznie
złagodzono odpowiedzialność karną za popełniony przez nią czyn. Ponadto,
oskarżyciel posiłkowy nie ma interesu prawnego w zaskarżeniu wyroku na korzyść
skazanego (art. 425 § 3 zd. 1 k.p.k.). Tymczasem, zgodnie z art. 523 § 3 k.p.k.,
kasację na niekorzyść można wnieść jedynie w razie uniewinnienia oskarżonego
albo umorzenia postępowania z przyczyn wskazanych w art. 17 § 1 pkt 3 i 4 k.p.k.
oraz z powodu niepoczytalności sprawcy. Ograniczenie to nie wiąże wprawdzie w
przypadku przyczyn z art. 439 k.p.k., ale takich w kasacji nie zarzucono, nie
dopatrzył się ich również Sąd Najwyższy.
Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji.