II KK 49/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
-
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. z 1997 r. Nr 90 poz. 557 - art. 9)
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:08-03-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II KK 49/13
POSTANOWIENIE
Dnia 5 marca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Piotr Hofmański
w sprawie T. N.
skazanego z art. 197 § 1 kk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 5 marca 2013 r.,
wniosku obrońcy skazanego o wstrzymanie wykonania prawomocnego orzeczenia
p o s t a n o w i ł:
wniosku nie uwzględnić.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 26 września 2012 r., Sąd Okręgowy w S. utrzymał w mocy
wyrok Sądu Rejonowego w Z. z dnia 29 listopada 2011 r., uznający T. N. winnym
przestępstwa określonego w art. 197 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i wymierzył mu
karę 5 lat pozbawienia wolności. Wyrok ten zaskarżył kasacją obrońca skazanego.
Kasacja zawiera wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego
orzeczenia, przy czym wniosku tego nie umotywowano, wskazując jedynie, że za
jego zasadnością przemawiają zarzuty podniesione w kasacji
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Samo wniesienie kasacji nie uzasadnia odstąpienia od zasady bezzwłocznej
wykonalności prawomocnych orzeczeń (art. 9 k.k.w.). Co prawda zgodnie z art. 532
§ 1 k.p.k. Sąd Najwyższy może wstrzymać wykonanie zaskarżonego orzeczenia, a
także orzeczenia, którego wykonanie zależy od rozstrzygnięcia kasacji, lecz jest
oczywistym, że instytucja tam ma charakter wyjątkowy i jej zastosowanie zależy od
2
ustalenia, że wykonanie wyroku mogłoby spowodować wyjątkowo dolegliwe i
nieodwracalne dla skazanego skutki. Obrońca skazanego nie wykazał w swoim
wniosku, że wykonanie zaskarżonego orzeczenia mogłoby doprowadzić do takich
skutków. Stopień zarzuconych uchybień nie jest aż tak poważny, a ich popełnienie
nie jest aż tak oczywiste, by badanie sprawy przez pryzmat przesłanek określonych
w art. 532 § 1 kpk przesądzało o konieczności odstąpienia od zasady
bezzwłocznego wykonania prawomocnego wyroku i wstrzymania wykonania
zaskarżonego orzeczenia.
Dlatego Sad Najwyższy doszedł do przekonania, że nie zachodzą
wystarczające podstawy do zastosowania szczególnej instytucji przewidzianej w art.
532 § 1 kpk i z tych względów postanowił jak na wstępie.
POSTANOWIENIE
Dnia 5 marca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Piotr Hofmański
w sprawie T. N.
skazanego z art. 197 § 1 kk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 5 marca 2013 r.,
wniosku obrońcy skazanego o wstrzymanie wykonania prawomocnego orzeczenia
p o s t a n o w i ł:
wniosku nie uwzględnić.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 26 września 2012 r., Sąd Okręgowy w S. utrzymał w mocy
wyrok Sądu Rejonowego w Z. z dnia 29 listopada 2011 r., uznający T. N. winnym
przestępstwa określonego w art. 197 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i wymierzył mu
karę 5 lat pozbawienia wolności. Wyrok ten zaskarżył kasacją obrońca skazanego.
Kasacja zawiera wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego
orzeczenia, przy czym wniosku tego nie umotywowano, wskazując jedynie, że za
jego zasadnością przemawiają zarzuty podniesione w kasacji
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Samo wniesienie kasacji nie uzasadnia odstąpienia od zasady bezzwłocznej
wykonalności prawomocnych orzeczeń (art. 9 k.k.w.). Co prawda zgodnie z art. 532
§ 1 k.p.k. Sąd Najwyższy może wstrzymać wykonanie zaskarżonego orzeczenia, a
także orzeczenia, którego wykonanie zależy od rozstrzygnięcia kasacji, lecz jest
oczywistym, że instytucja tam ma charakter wyjątkowy i jej zastosowanie zależy od
2
ustalenia, że wykonanie wyroku mogłoby spowodować wyjątkowo dolegliwe i
nieodwracalne dla skazanego skutki. Obrońca skazanego nie wykazał w swoim
wniosku, że wykonanie zaskarżonego orzeczenia mogłoby doprowadzić do takich
skutków. Stopień zarzuconych uchybień nie jest aż tak poważny, a ich popełnienie
nie jest aż tak oczywiste, by badanie sprawy przez pryzmat przesłanek określonych
w art. 532 § 1 kpk przesądzało o konieczności odstąpienia od zasady
bezzwłocznego wykonania prawomocnego wyroku i wstrzymania wykonania
zaskarżonego orzeczenia.
Dlatego Sad Najwyższy doszedł do przekonania, że nie zachodzą
wystarczające podstawy do zastosowania szczególnej instytucji przewidzianej w art.
532 § 1 kpk i z tych względów postanowił jak na wstępie.