Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII Ka 116/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 kwietnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Białymstoku VIII Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący Sędzia SO Krzysztof Kamiński

Protokolant: Aneta Chardziejko

bez udziału oskarżyciela publicznego, po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2013 r. sprawy T. W. obwinionego o czyn z art. 119§1 k.w. na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego od wyroku Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 27 listopada 2012 r. (sygn. akt XIII W 3656/12):

Zaskarżony wyrok uchyla i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Białymstoku do ponownego rozpoznania.

UZASADNIENIE

T. W. został obwiniony o to, że w dniu 18 sierpnia 2012 roku około godziny 21:30 w B. na terenie kompleksu leśnego (...), dokonał kradzieży pieniędzy w kwocie 40 złotych i 30 litów litewskich, czym działał na szkodę M. L., tj. o wykroczenie z art. 119§l k.w.

Sąd Rejonowy w Białymstoku wyrokiem z dnia 27 listopada 2012 r. w sprawie o sygn. akt XIII W 3656/12 obwinionego T. W. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za czyn ten na podstawie art. 119§l k.w. w zw. z art. 20 k.w. i art. 21§1 k.w. wymierzył wobec obwinionego karę jednego miesiąca ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy w wymiarze 40 (czterdziestu) godzin.

Zwolnił obwinionego od ponoszenia kosztów sądowych.

Powyższy wyrok zaskarżył obwiniony T. W.. Nie zgadzając się z ustaleniami faktycznymi poczynionymi przez Sąd I instancji przytoczył własną wersję przebiegu zdarzenia wskazując fakty – jego zdaniem – niezgodne z prawdą, które znalazły się w treści uzasadnienia zaskarżonego rozstrzygnięcia. Jednocześnie zaznaczył, że Sąd Rejonowy wydał wyrok bez przeprowadzenia rozprawy, mimo, że wcześniej składał wniosek o przesłuchanie świadków.

Na rozprawie apelacyjnej w dniu 23 kwietnia 2013 roku poparł złożoną apelację i wniósł o uniewinnienie go od popełnienia zarzuconego mu czynu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obwinionego jest zasadna o tyle o ile zmierza do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Możliwość stosowania instytucji przewidzianej w art. 58§1 k.p.w., ukarania obwinionego bez przeprowadzania rozprawy, jest wyrazem nie tylko uproszczenia postępowania, lecz także przejawem konsensualizmu w podejmowaniu decyzji procesowych. Instytucja ta znajduje zastosowanie tylko wówczas, jeśli zostaną spełnione warunki określone w w/w przepisie, w tym gdy obwiniony wyrazi zgodę na wystąpienie oskarżyciela publicznego z takim wnioskiem do sądu. Zgoda ta nie może być dorozumiana, musi być niewątpliwa i wyraźna. T. W. w toku czynności wyjaśniających wyraził taką zgodę (k. 13). Przy czym, po skierowaniu sprawy do Sądu Rejonowego w Białymstoku, w dniu 11 października 2012 r. złożył pisemny wniosek o przeprowadzenie rozprawy sądowej (w jego obecności) i przesłuchanie świadków zdarzenia M. S. i Ł. U. (k. 24). Nadmienił w nim m.in., że w/w świadkowie zeznają „w jaki sposób doszło do rzekomej kradzieży” oraz, że „chce zadać pytania dla pokrzywdzonego oraz świadków oskarżenia” Pismo to wskazuje jednoznacznie, że obwiniony podważył wcześniejsze oświadczenie o wyrażeniu zgody na wydanie wyroku w ustalonej postaci. Sąd I instancji całkowicie to zignorował (nie odniósł się m.in. do w/w wniosku, pomimo dekretacji „ do decyzji na posiedzeniu w dniu 27 listopada 2012 r.” (k. 24) i wydał na posiedzeniu wyrok obarczony rażącą obrazą art. 63§5 k.p.w., art. 39§1 k.p.w. oraz art. 4 k.p.w. (naruszenie szeroko rozumianego prawa obwinionego do obrony).

Powyższego poglądu nie zmienia fakt, że obwiniony był obecny na posiedzeniu w dniu 27 listopada 2012 r. (k. 28), zważywszy że Sąd I instancji nie odebrał od niego stanowiska w w/w kwestii.

W tym stanie rzeczy zaskarżony wyrok należało uchylić i sprawę przekazać Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy ograniczył rozpoznanie apelacji do omówionych wyżej uchybień, albowiem rozpoznanie w tym zakresie jest wystarczające do wydania orzeczenia (art. 436 k.p.k. w zw. z art. 109§2 k.p.w.).

Sąd pierwszej instancji winien rozpoznać sprawę na rozprawie i m.in. odnieść się do wniosków dowodowych obwinionego.