V KO 19/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:09-04-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KO 19/13
POSTANOWIENIE
Dnia 26 marca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Cesarz (przewodniczący)
SSN Kazimierz Klugiewicz
SSN Michał Laskowski (sprawozdawca)
w sprawie T. W. i R. W.
oskarżonych z art. 258 § 1 k.k. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 26 marca 2013 r.,
wystąpienia Sądu Okręgowego w Z. z dnia 19 lutego 2013 r., o przekazanie sprawy
do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu
na podstawie art. 37 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE
We wrześniu 2010 r. do Sądu Okręgowego w Z. wpłynął akt oskarżenia
przeciwko między innymi T. W. i R. W., którym zarzucono m. in. dokonanie
przestępstwa z art. 258 § 1 k.k. Postępowanie przeciwko tym oskarżonym, których
sprawę wyłączono do odrębnego rozpoznania, nie toczy się z powodu
usprawiedliwionego niestawiennictwa oskarżonych na rozprawie.
Sąd Okręgowy w Z. wystąpił do Sądu Najwyższego o przekazanie sprawy do
rozpoznania Sądowi Okręgowemu w P., motywując to stwierdzoną długotrwałą
niemożnością przyjazdu oskarżonych do Z.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Odstąpienie od zasad właściwości miejscowej na podstawie art. 37 k.p.k.
uzasadnione być powinno dobrem wymiaru sprawiedliwości. Może ono polegać
także na tym, aby postępowanie w danej sprawie w ogóle mogło się toczyć. Jak
2
wynika z okoliczności ustalonych w tej sprawie, postępowanie przeciwko
oskarżonym nie może się toczyć w sądzie właściwym z powodu usprawiedliwionych
zaświadczeniami lekarskimi nieobecności oskarżonych, którzy jednak chcą brać
udział w postępowaniu. Z załączonej dokumentacji lekarskiej, na którą zresztą
powołuje się sąd zielonogórski, nie wynika jednak, aby schorzenia oskarżonych
uniemożliwiające im podróż do sądu właściwego miały charakter trwały. Ponadto
sąd ten nie poddał oskarżonych badaniom przez wyznaczonego przez siebie
biegłego, opierając się na dokumentacji przedstawianej przez oskarżonych, którzy
wprost dążą do przekazania sprawy w pobliże ich miejsca zamieszkania. Na
obecnym etapie postępowania konieczne jest zweryfikowanie danych o chorobach
oskarżonych i dopiero po ustaleniu trwałości przeszkód w rozpoznaniu sprawy
przez sąd właściwy lub ustaleniu, że nie da się przewidzieć, czy i kiedy stan
zdrowia oskarżonych pozwoli im na podróż do tego sądu, uzasadnione być może
będzie ewentualne wystąpienie do Sądu Najwyższego o przekazanie sprawy na
podstawie art. 37 k.p.k. Obecne wystąpienie jest co najmniej przedwczesne.
Z powyższych względów nie jest obecnie uzasadnione wyjątkowe
odstąpienie od reguł właściwości miejscowej sądu, ze względu na dobro wymiaru
sprawiedliwości.
POSTANOWIENIE
Dnia 26 marca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Cesarz (przewodniczący)
SSN Kazimierz Klugiewicz
SSN Michał Laskowski (sprawozdawca)
w sprawie T. W. i R. W.
oskarżonych z art. 258 § 1 k.k. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 26 marca 2013 r.,
wystąpienia Sądu Okręgowego w Z. z dnia 19 lutego 2013 r., o przekazanie sprawy
do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu
na podstawie art. 37 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE
We wrześniu 2010 r. do Sądu Okręgowego w Z. wpłynął akt oskarżenia
przeciwko między innymi T. W. i R. W., którym zarzucono m. in. dokonanie
przestępstwa z art. 258 § 1 k.k. Postępowanie przeciwko tym oskarżonym, których
sprawę wyłączono do odrębnego rozpoznania, nie toczy się z powodu
usprawiedliwionego niestawiennictwa oskarżonych na rozprawie.
Sąd Okręgowy w Z. wystąpił do Sądu Najwyższego o przekazanie sprawy do
rozpoznania Sądowi Okręgowemu w P., motywując to stwierdzoną długotrwałą
niemożnością przyjazdu oskarżonych do Z.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Odstąpienie od zasad właściwości miejscowej na podstawie art. 37 k.p.k.
uzasadnione być powinno dobrem wymiaru sprawiedliwości. Może ono polegać
także na tym, aby postępowanie w danej sprawie w ogóle mogło się toczyć. Jak
2
wynika z okoliczności ustalonych w tej sprawie, postępowanie przeciwko
oskarżonym nie może się toczyć w sądzie właściwym z powodu usprawiedliwionych
zaświadczeniami lekarskimi nieobecności oskarżonych, którzy jednak chcą brać
udział w postępowaniu. Z załączonej dokumentacji lekarskiej, na którą zresztą
powołuje się sąd zielonogórski, nie wynika jednak, aby schorzenia oskarżonych
uniemożliwiające im podróż do sądu właściwego miały charakter trwały. Ponadto
sąd ten nie poddał oskarżonych badaniom przez wyznaczonego przez siebie
biegłego, opierając się na dokumentacji przedstawianej przez oskarżonych, którzy
wprost dążą do przekazania sprawy w pobliże ich miejsca zamieszkania. Na
obecnym etapie postępowania konieczne jest zweryfikowanie danych o chorobach
oskarżonych i dopiero po ustaleniu trwałości przeszkód w rozpoznaniu sprawy
przez sąd właściwy lub ustaleniu, że nie da się przewidzieć, czy i kiedy stan
zdrowia oskarżonych pozwoli im na podróż do tego sądu, uzasadnione być może
będzie ewentualne wystąpienie do Sądu Najwyższego o przekazanie sprawy na
podstawie art. 37 k.p.k. Obecne wystąpienie jest co najmniej przedwczesne.
Z powyższych względów nie jest obecnie uzasadnione wyjątkowe
odstąpienie od reguł właściwości miejscowej sądu, ze względu na dobro wymiaru
sprawiedliwości.