V KZ 16/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:05-04-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III KZ 92/08 IV KZ 52/08
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KZ 16/13
POSTANOWIENIE
Dnia 26 marca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Michał Laskowski
w sprawie T. Ł.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 26 marca 2013 r.
zażalenia skazanego
na zarządzenie Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego
z dnia 18 stycznia 2013 r.,
o odmowie przyjęcia wniosku T. Ł. o wznowienie postępowania w
sprawie zakończonej wyrokiem Sądu Rejonowego,
utrzymanego w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w L.,
na podstawie art. 545 § 1 k.p.k. w zw. z art. 530 § 3 k.p.k. w zw. z art. 437 § 1
k.p.k.,
p o s t a n o w i ł
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia wniosku o wznowienie
postępowania autorstwa skazanego T. Ł. z powodu nieuzupełnienia braku
formalnego wniosku, polegającego na tym, że wniosek ten nie został sporządzony i
podpisany przez adwokata – wymóg z art. 545 § 2 k.p.k.
Zażalenie na to zarządzenie wniósł skazany, w którym podkreślił, że dopełnił
wszystkich wymogów, a odmowa przyjęcia jego wniosku stanowi ograniczanie mu
dostępu do sądu, gwarantowanego przez Konstytucję.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne. Wniosek o wznowienie postępowania powinien
być sporządzony i podpisany przez adwokata. W orzecznictwie i piśmiennictwie
obowiązek wynikający z art. 545 § 2 k.p.k. określany jest powszechnie jako
przymus adwokacki. Interpretacja słowa „powinien” jest jednolita i uznaje się to
słowo jako równoznaczne z bezwzględną koniecznością realizacji nakazu
zawartego w omawianym przepisie. Wyznaczony dla T. Ł. obrońca z urzędu
2
skierował do sądu pismo, w którym przedstawił argumenty, które jego zdaniem nie
uzasadniają złożenia wniosku o wznowienie postępowania. Analiza stanowiska
obrońcy prowadzi do wniosku, że należycie wywiązał się z nałożonego nań
obowiązku. Wyznaczenie obrońcy z urzędu spełniło wymóg rzetelnego procesu, w
ramach standardów tego procesu nie można jednak gwarantować dokonywania
przez obrońców tylko takich czynności, które są zgodne z poglądami
wnioskodawców. Sąd nie może przy tym wyznaczać kolejnych obrońców z urzędu,
aż do uzyskania przez wnioskodawcę oczekiwanego przez niego efektu. (zob. m.
in. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 27 sierpnia 2008 r., IV KZ 52/08, R-
OSNKW z 2008 r., poz. 1711; z dnia 17 września 2008 r., III KZ 92/08, R-OSNKW z
2008 r., poz. 1872).
T. Ł. mógł zatem po otrzymaniu wezwania do usunięcia braku (i to
dwukrotnie) sam ustanowić adwokata w celu sporządzenia i podpisania takiego
wniosku. Fakt, że nie uczynił tego nie uzupełniając braku powoduje, że zaskarżone
zarządzenie jest zasadne i jako takie utrzymane zostało w mocy.
Na marginesie tylko można dodać, że także obecnie skazany może
ustanowić obrońcę z wyboru w celu sporządzenia i podpisania wniosku o
wznowienie postępowania.
POSTANOWIENIE
Dnia 26 marca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Michał Laskowski
w sprawie T. Ł.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 26 marca 2013 r.
zażalenia skazanego
na zarządzenie Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego
z dnia 18 stycznia 2013 r.,
o odmowie przyjęcia wniosku T. Ł. o wznowienie postępowania w
sprawie zakończonej wyrokiem Sądu Rejonowego,
utrzymanego w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w L.,
na podstawie art. 545 § 1 k.p.k. w zw. z art. 530 § 3 k.p.k. w zw. z art. 437 § 1
k.p.k.,
p o s t a n o w i ł
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia wniosku o wznowienie
postępowania autorstwa skazanego T. Ł. z powodu nieuzupełnienia braku
formalnego wniosku, polegającego na tym, że wniosek ten nie został sporządzony i
podpisany przez adwokata – wymóg z art. 545 § 2 k.p.k.
Zażalenie na to zarządzenie wniósł skazany, w którym podkreślił, że dopełnił
wszystkich wymogów, a odmowa przyjęcia jego wniosku stanowi ograniczanie mu
dostępu do sądu, gwarantowanego przez Konstytucję.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne. Wniosek o wznowienie postępowania powinien
być sporządzony i podpisany przez adwokata. W orzecznictwie i piśmiennictwie
obowiązek wynikający z art. 545 § 2 k.p.k. określany jest powszechnie jako
przymus adwokacki. Interpretacja słowa „powinien” jest jednolita i uznaje się to
słowo jako równoznaczne z bezwzględną koniecznością realizacji nakazu
zawartego w omawianym przepisie. Wyznaczony dla T. Ł. obrońca z urzędu
2
skierował do sądu pismo, w którym przedstawił argumenty, które jego zdaniem nie
uzasadniają złożenia wniosku o wznowienie postępowania. Analiza stanowiska
obrońcy prowadzi do wniosku, że należycie wywiązał się z nałożonego nań
obowiązku. Wyznaczenie obrońcy z urzędu spełniło wymóg rzetelnego procesu, w
ramach standardów tego procesu nie można jednak gwarantować dokonywania
przez obrońców tylko takich czynności, które są zgodne z poglądami
wnioskodawców. Sąd nie może przy tym wyznaczać kolejnych obrońców z urzędu,
aż do uzyskania przez wnioskodawcę oczekiwanego przez niego efektu. (zob. m.
in. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 27 sierpnia 2008 r., IV KZ 52/08, R-
OSNKW z 2008 r., poz. 1711; z dnia 17 września 2008 r., III KZ 92/08, R-OSNKW z
2008 r., poz. 1872).
T. Ł. mógł zatem po otrzymaniu wezwania do usunięcia braku (i to
dwukrotnie) sam ustanowić adwokata w celu sporządzenia i podpisania takiego
wniosku. Fakt, że nie uczynił tego nie uzupełniając braku powoduje, że zaskarżone
zarządzenie jest zasadne i jako takie utrzymane zostało w mocy.
Na marginesie tylko można dodać, że także obecnie skazany może
ustanowić obrońcę z wyboru w celu sporządzenia i podpisania wniosku o
wznowienie postępowania.