Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV KO 26/13
POSTANOWIENIE
Dnia 24 kwietnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Dołhy (przewodniczący)
SSN Jacek Sobczak
SSN Józef Szewczyk (sprawozdawca)
w sprawie rozpoznania zażalenia pokrzywdzonej Spółki z o.o. S. w P. na
postanowienie Prokuratury Okręgowej w T. z dnia 29 czerwca 2012 r.
o umorzeniu śledztwa,
po rozpoznaniu wniosku zawartego w postanowieniu Sądu Rejonowego w R.
z dnia 27 marca 2013 r.,
o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu
na podstawie art. 37 kpk
p o s t a n o w i ł
przekazać sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu
w K.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 29 czerwca 2012 r. Prokuratura Okręgowa w T.
umorzyła śledztwo w sprawie dotyczącej przekroczenia uprawnień i
niedopełnienia obowiązków oraz przyjęcia korzyści majątkowej przez
niektórych sędziów Sądu Apelacyjnego […] tj. o przestępstwa z art. 231 § 1
k.k. oraz art. 228 § 3 k.k.
Na powyższe postanowienie zażalenie złożył pełnomocnik
pokrzywdzonej Spółki z o.o. S. Zostało ono przesłane do rozpoznania według
właściwości Sądowi Rejonowemu w R. Sąd ten postanowieniem z dnia 27
marca 2013 r. zwrócił się do Sądu Najwyższego o przekazanie zażalenia do
2
rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu, gdyż sprawa dotyczy sędziów
Sądu Apelacyjnego w […] niejako nadrzędnego nad Sądem właściwym do
rozpoznania zażalenia. Ponadto w zażaleniu został sformułowany wniosek o
przekazanie sprawy w trybie art. 37 k.p.k. innemu sądowi równorzędnemu,
gdyż wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwości.
Opisana sytuacja zdaniem Sądu wnioskującego może budzić
wątpliwości pokrzywdzonego oraz w opinii społecznej, co do obiektywnego
rozpoznania zażalenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek zasługuje na uwzględnienie.
W doktrynie i orzecznictwie dominuje pogląd, ze przepis art. 37 k.p.k.
określa wyjątek od zasady orzekania przez sąd miejscowo właściwy miedzy
innymi w sytuacji występowania okoliczności, które mogą stwarzać
przekonanie społeczne (także mylne) o braku warunków do rozpoznania
sprawy w sposób obiektywny (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 13
lipca 1995 r., OSNKW 1995 r., nr. 9-10, poz. 68). Przedstawiona sytuacja
zachodzi w niniejszej sprawie, gdyż czyny będące przedmiotem śledztwa
dotyczą sędziów Sądu Apelacyjnego [….], posiadających liczne kontakty
służbowe i towarzyskie z sędziami Sądu właściwego do rozpoznania
zażalenia. Może to budzić wątpliwości pokrzywdzonego, co do bezstronności
Sądu Rejonowego w R.
Biorąc powyższe rozważania pod uwagę, Sąd Najwyższy orzekł jak na
wstępie.