V CZ 156/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:24-09-2013
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 156/12
POSTANOWIENIE
Dnia 24 maja 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Józef Frąckowiak
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa Kompanii Węglowej Spółki Akcyjnej w K.
przeciwko Sopockiemu Towarzystwu Ubezpieczeń ERGO HESTIA Spółce Akcyjnej
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 24 maja 2013 r.,
zażalenia strony pozwanej na wyrok Sądu Apelacyjnego
z dnia 9 października 2012 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 9 października 2012 r. uchylił wyrok Sądu
Okręgowego z dnia 26 stycznia 2012 r. i przekazał mu sprawę do ponownego
rozpoznania. Sąd Apelacyjny zakwestionował ocenę Sądu Okręgowego, że strona
powodowa nie wykazała poniesienia szkody jako przesłanki dochodzonego
roszczenia. W tej sytuacji zachodziła konieczność przeprowadzenia w całości
postępowania dowodowego celem ustalenia wysokości szkody, co w ocenie Sądu
Apelacyjnego uzasadniało uchylenie zaskarżonego wyroku na podstawie art. 386 §
4 k.p.c.
Zaskarżając ten wyrok zażaleniem na podstawie art. 3941
§ 11
k.p.c. strona
pozwana zarzuciła naruszenie art. 386 § 4 i wniosła o jego uchylenie i przekazanie
sprawy Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania, ewentualnie o uchylenie
zaskarżonego wyroku i orzeczenie co do istoty sprawy przez oddalenie powództwa.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie na orzeczenie kasatoryjne sądu drugiej instancji przewidziane
w art. 3941
§ 1-1 k.p.c. jest środkiem zaskarżania, który służy wyłącznie kontroli
prawidłowości zastosowania przez sąd drugiej instancji art. 386 § 4 k.p.c. lub art.
386 § 2 k.p.c. W judykaturze prezentowane jest jednolicie stanowisko, że kognicja
Sądu Najwyższego przy rozpoznawaniu tego rodzaju zażaleń nie obejmuje zatem
merytorycznej oceny zaskarżonego wyroku. Zupełnie bezprzedmiotowe były zatem
wnioski zawarte w rozpoznawanym zażaleniu. Jego uwzględnienie mogłoby
skutkować wyłącznie uchyleniem zaskarżonego wyroku i prowadzić do ponownego
rozpoznania wniesionej apelacji.
Zarzut naruszenia art. 386 § 4 k.p.c. był jednak nieuzasadniony.
Wbrew stanowisku skarżącego Sąd Apelacyjny wydając orzeczenie kasatoryjne nie
ograniczył się do stwierdzenia, że w sprawie zachodzi konieczność
przeprowadzenia w całości postępowania dowodowego w celu ustalenia wysokości
szkody. Podważył bowiem także stanowisko Sądu Okręgowego, że strona
powodowa nie wykazała zaistnienia szkody i wskazał, że Sąd Okręgowy
stwierdzając także niewykazanie wysokości szkody nie dokonał ustaleń dla
3
określenia wysokości szkody w oparciu o dokumenty złożone przez stronę
powodową i akta szkodowe. Tego rodzaju stwierdzenia przytoczone przez
Sąd Apelacyjny pozwalały stwierdzić, że Sąd Okręgowy nie rozpoznał istoty
sprawy, co zgodnie z art. 386 § 4 k.p.c. stanowi podstawę do wydania przez sąd
drugiej instancji orzeczenia kasatoryjnego. Zaskarżone orzeczenie odpowiada
zatem prawu.
Z przyczyn wyżej wskazanych zażalenie było pozbawione uzasadnionych
podstaw i podlegało oddaleniu na podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c.
jw
POSTANOWIENIE
Dnia 24 maja 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Józef Frąckowiak
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa Kompanii Węglowej Spółki Akcyjnej w K.
przeciwko Sopockiemu Towarzystwu Ubezpieczeń ERGO HESTIA Spółce Akcyjnej
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 24 maja 2013 r.,
zażalenia strony pozwanej na wyrok Sądu Apelacyjnego
z dnia 9 października 2012 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 9 października 2012 r. uchylił wyrok Sądu
Okręgowego z dnia 26 stycznia 2012 r. i przekazał mu sprawę do ponownego
rozpoznania. Sąd Apelacyjny zakwestionował ocenę Sądu Okręgowego, że strona
powodowa nie wykazała poniesienia szkody jako przesłanki dochodzonego
roszczenia. W tej sytuacji zachodziła konieczność przeprowadzenia w całości
postępowania dowodowego celem ustalenia wysokości szkody, co w ocenie Sądu
Apelacyjnego uzasadniało uchylenie zaskarżonego wyroku na podstawie art. 386 §
4 k.p.c.
Zaskarżając ten wyrok zażaleniem na podstawie art. 3941
§ 11
k.p.c. strona
pozwana zarzuciła naruszenie art. 386 § 4 i wniosła o jego uchylenie i przekazanie
sprawy Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania, ewentualnie o uchylenie
zaskarżonego wyroku i orzeczenie co do istoty sprawy przez oddalenie powództwa.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie na orzeczenie kasatoryjne sądu drugiej instancji przewidziane
w art. 3941
§ 1-1 k.p.c. jest środkiem zaskarżania, który służy wyłącznie kontroli
prawidłowości zastosowania przez sąd drugiej instancji art. 386 § 4 k.p.c. lub art.
386 § 2 k.p.c. W judykaturze prezentowane jest jednolicie stanowisko, że kognicja
Sądu Najwyższego przy rozpoznawaniu tego rodzaju zażaleń nie obejmuje zatem
merytorycznej oceny zaskarżonego wyroku. Zupełnie bezprzedmiotowe były zatem
wnioski zawarte w rozpoznawanym zażaleniu. Jego uwzględnienie mogłoby
skutkować wyłącznie uchyleniem zaskarżonego wyroku i prowadzić do ponownego
rozpoznania wniesionej apelacji.
Zarzut naruszenia art. 386 § 4 k.p.c. był jednak nieuzasadniony.
Wbrew stanowisku skarżącego Sąd Apelacyjny wydając orzeczenie kasatoryjne nie
ograniczył się do stwierdzenia, że w sprawie zachodzi konieczność
przeprowadzenia w całości postępowania dowodowego w celu ustalenia wysokości
szkody. Podważył bowiem także stanowisko Sądu Okręgowego, że strona
powodowa nie wykazała zaistnienia szkody i wskazał, że Sąd Okręgowy
stwierdzając także niewykazanie wysokości szkody nie dokonał ustaleń dla
3
określenia wysokości szkody w oparciu o dokumenty złożone przez stronę
powodową i akta szkodowe. Tego rodzaju stwierdzenia przytoczone przez
Sąd Apelacyjny pozwalały stwierdzić, że Sąd Okręgowy nie rozpoznał istoty
sprawy, co zgodnie z art. 386 § 4 k.p.c. stanowi podstawę do wydania przez sąd
drugiej instancji orzeczenia kasatoryjnego. Zaskarżone orzeczenie odpowiada
zatem prawu.
Z przyczyn wyżej wskazanych zażalenie było pozbawione uzasadnionych
podstaw i podlegało oddaleniu na podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c.
jw