III PZ 3/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
-
Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1974 r. Nr 24 poz. 141 - art. 262 § 1 pkt 1)
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-09-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I CKN 28/96
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III PZ 3/13
POSTANOWIENIE
Dnia 12 czerwca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Jaśkowski (przewodniczący)
SSN Bogusław Cudowski
SSN Beata Gudowska (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa B. K.
przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w […]
o zmianę oceny okresowej,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 12 czerwca 2013 r.,
zażalenia strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w Z.
z dnia 6 lutego 2013 r.,
odrzuca zażalenie.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 17 kwietnia 2012 r. Sąd Rejonowy, Sąd Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych oddalił powództwo B. K. o uchylenie oceny okresowej
wystawionej powodowi przez jego pracodawcę – pozwaną Izbę Skarbową w […] –
w trybie art. 81 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 227,
poz. 1505 ze zm.) i przepisów rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 8
maja 2009 r. w sprawie warunków i sposobu przeprowadzania ocen okresowych
członków korpusu służby cywilnej (Dz. U. Nr 74, poz. 633) za okres od dnia 4
sierpnia 2009 r. do dnia 23 marca 2011 r.
2
Sąd Okręgowy, Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych uznał, że ocena
okresowa dotycząca wykonywania pracy jest ściśle związana z osobą pracownika i
sprawa o jej zmianę lub uchylenie należy do spraw poddanych właściwości sądu
okręgowego jako sądu pierwszej instancji. Stwierdził nieważność postępowania na
podstawie art. 378 § 1 w związku z art. 379 pkt 6 k.p.c., wskazując, że sąd
rejonowy orzekł w sprawie, w której właściwy był bez względu na wartość
przedmiotu sporu sąd okręgowy i wyrokiem z dnia 6 lutego 2013 r. uchylił
zaskarżony wyrok, zniósł postępowanie przed Sądem Rejonowym i przejął sprawę
do rozpoznania.
Izba Skarbowa wniosła zażalenie, podnosząc, że zasadą wynikającą z art.
262 § 1 pkt 1 k.p. jest rozpoznawanie spraw w pierwszej instancji przez sąd
rejonowy, a sąd okręgowy jest właściwy do rozpoznania sprawy w pierwszej
instancji wówczas, gdy przepis szczególny przyznaje mu tę właściwość. Nie ma
takiego znaczenia art. 83 ust. 5 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie
cywilnej. Wynika z niego, że do rozpoznania sprawy o zmianę oceny okresowej
właściwy jest sąd pracy, sąd rejonowy. Odwołanie do sądu pracy w przedmiocie
oceny okresowej wykazuje większe podobieństwo do spraw o uchylenie kary
porządkowej lub sprostowanie świadectwa pracy, będących sprawami o prawa
niemajątkowe rozpatrywane przez sądy rejonowe, niż do spraw o ochronę dóbr
osobistych, rozpoznawanych przez sądy okręgowe jako sądy pierwszej instancji, w
związku z czym – zarzucając naruszenie art. 386 § 2 k.p.c., art. 17 pkt 1 k.p.c. oraz
art. 379 pkt 6 k.p.c., wniosła o uchylenie wyroku Sądu Okręgowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stosownie do art. 3941
§ 1 k.p.c. zażalenie do Sądu Najwyższego
przysługuje na postanowienia sądu drugiej instancji odrzucające skargę kasacyjną
oraz na postanowienia sądu drugiej lub pierwszej instancji odrzucające skargę o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. W sprawach, w
których przysługuje skarga kasacyjna, zażalenie przysługuje także na inne
postanowienia sądu drugiej instancji kończące postępowanie w sprawie (art. 3941
§
2 k.p.c.).
3
Zasada, że środki odwoławcze przysługują od orzeczeń kończących
postępowanie w sprawie, zamykających pewną całość poddaną pod osąd (por.
wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 grudnia 1996 r., I CKN 28/96, OSNC 1997 nr 4,
poz. 44, z glosą S. Dalki, OSP 1997 nr 6, poz. 116; analogiczny pogląd był
ugruntowany w judykaturze Sądu Najwyższego także pod rządem art. 424 § 2
dawnego k.p.c. np. w orzeczeniu z dnia 17 września 1936 r., C.II.835/36, "Przegląd
Sądowy" 1937 nr 1, poz. 14, z dnia 20 listopada 1936 r., C.I.2154/36, Zb. Urz. 1937
poz. 437, z dnia 31 maja 1937 r., C.II.53/37, OSP 1938 nr 5-6, poz. 227, albo z dnia
13 maja 1948 r., Po.C.226/48, "Przegląd Notarialny" 1949 nr 4, s. 312) doznała
jednego wyjątku. Po zmianie wprowadzonej od dnia 3 maja 2012 r. przez dodanie
art. 3941
§ 11
k.p.c. (art. 1 pkt 39 lit. b) ustawy z dnia 16 września 2011 r. o zmianie
ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw, Dz.U. Nr
233, poz.1381) w przepisie tym przewidziano zażalenie do Sądu Najwyższego w
razie uchylenia przez sąd drugiej instancji wyroku sądu pierwszej instancji i
przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Objęto nim tylko uchylenie
kasatoryjne (art. 386 § 6 k.p.c.), a więc z przekazaniem sprawy do ponownego
rozpoznania, a nie uchylenie wyroku z innego powodu, którego w tym przepisie się
nie wymienia. W związku z tym zaskarżony zażaleniem wyrok w przedmiocie
uchylenia wyroku sądu pierwszej instancji, zniesienia postępowania przed tym
sądem i przejęcia sprawy do rozpoznania (art. 386 § 2 k.p.c.) nie należy do
orzeczeń zaskarżalnych do Sądu Najwyższego.
Mając to na względzie Sąd Najwyższy odrzucił zażalenie jako
niedopuszczalne.
POSTANOWIENIE
Dnia 12 czerwca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Jaśkowski (przewodniczący)
SSN Bogusław Cudowski
SSN Beata Gudowska (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa B. K.
przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w […]
o zmianę oceny okresowej,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 12 czerwca 2013 r.,
zażalenia strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w Z.
z dnia 6 lutego 2013 r.,
odrzuca zażalenie.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 17 kwietnia 2012 r. Sąd Rejonowy, Sąd Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych oddalił powództwo B. K. o uchylenie oceny okresowej
wystawionej powodowi przez jego pracodawcę – pozwaną Izbę Skarbową w […] –
w trybie art. 81 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 227,
poz. 1505 ze zm.) i przepisów rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 8
maja 2009 r. w sprawie warunków i sposobu przeprowadzania ocen okresowych
członków korpusu służby cywilnej (Dz. U. Nr 74, poz. 633) za okres od dnia 4
sierpnia 2009 r. do dnia 23 marca 2011 r.
2
Sąd Okręgowy, Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych uznał, że ocena
okresowa dotycząca wykonywania pracy jest ściśle związana z osobą pracownika i
sprawa o jej zmianę lub uchylenie należy do spraw poddanych właściwości sądu
okręgowego jako sądu pierwszej instancji. Stwierdził nieważność postępowania na
podstawie art. 378 § 1 w związku z art. 379 pkt 6 k.p.c., wskazując, że sąd
rejonowy orzekł w sprawie, w której właściwy był bez względu na wartość
przedmiotu sporu sąd okręgowy i wyrokiem z dnia 6 lutego 2013 r. uchylił
zaskarżony wyrok, zniósł postępowanie przed Sądem Rejonowym i przejął sprawę
do rozpoznania.
Izba Skarbowa wniosła zażalenie, podnosząc, że zasadą wynikającą z art.
262 § 1 pkt 1 k.p. jest rozpoznawanie spraw w pierwszej instancji przez sąd
rejonowy, a sąd okręgowy jest właściwy do rozpoznania sprawy w pierwszej
instancji wówczas, gdy przepis szczególny przyznaje mu tę właściwość. Nie ma
takiego znaczenia art. 83 ust. 5 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie
cywilnej. Wynika z niego, że do rozpoznania sprawy o zmianę oceny okresowej
właściwy jest sąd pracy, sąd rejonowy. Odwołanie do sądu pracy w przedmiocie
oceny okresowej wykazuje większe podobieństwo do spraw o uchylenie kary
porządkowej lub sprostowanie świadectwa pracy, będących sprawami o prawa
niemajątkowe rozpatrywane przez sądy rejonowe, niż do spraw o ochronę dóbr
osobistych, rozpoznawanych przez sądy okręgowe jako sądy pierwszej instancji, w
związku z czym – zarzucając naruszenie art. 386 § 2 k.p.c., art. 17 pkt 1 k.p.c. oraz
art. 379 pkt 6 k.p.c., wniosła o uchylenie wyroku Sądu Okręgowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stosownie do art. 3941
§ 1 k.p.c. zażalenie do Sądu Najwyższego
przysługuje na postanowienia sądu drugiej instancji odrzucające skargę kasacyjną
oraz na postanowienia sądu drugiej lub pierwszej instancji odrzucające skargę o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. W sprawach, w
których przysługuje skarga kasacyjna, zażalenie przysługuje także na inne
postanowienia sądu drugiej instancji kończące postępowanie w sprawie (art. 3941
§
2 k.p.c.).
3
Zasada, że środki odwoławcze przysługują od orzeczeń kończących
postępowanie w sprawie, zamykających pewną całość poddaną pod osąd (por.
wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 grudnia 1996 r., I CKN 28/96, OSNC 1997 nr 4,
poz. 44, z glosą S. Dalki, OSP 1997 nr 6, poz. 116; analogiczny pogląd był
ugruntowany w judykaturze Sądu Najwyższego także pod rządem art. 424 § 2
dawnego k.p.c. np. w orzeczeniu z dnia 17 września 1936 r., C.II.835/36, "Przegląd
Sądowy" 1937 nr 1, poz. 14, z dnia 20 listopada 1936 r., C.I.2154/36, Zb. Urz. 1937
poz. 437, z dnia 31 maja 1937 r., C.II.53/37, OSP 1938 nr 5-6, poz. 227, albo z dnia
13 maja 1948 r., Po.C.226/48, "Przegląd Notarialny" 1949 nr 4, s. 312) doznała
jednego wyjątku. Po zmianie wprowadzonej od dnia 3 maja 2012 r. przez dodanie
art. 3941
§ 11
k.p.c. (art. 1 pkt 39 lit. b) ustawy z dnia 16 września 2011 r. o zmianie
ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw, Dz.U. Nr
233, poz.1381) w przepisie tym przewidziano zażalenie do Sądu Najwyższego w
razie uchylenia przez sąd drugiej instancji wyroku sądu pierwszej instancji i
przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Objęto nim tylko uchylenie
kasatoryjne (art. 386 § 6 k.p.c.), a więc z przekazaniem sprawy do ponownego
rozpoznania, a nie uchylenie wyroku z innego powodu, którego w tym przepisie się
nie wymienia. W związku z tym zaskarżony zażaleniem wyrok w przedmiocie
uchylenia wyroku sądu pierwszej instancji, zniesienia postępowania przed tym
sądem i przejęcia sprawy do rozpoznania (art. 386 § 2 k.p.c.) nie należy do
orzeczeń zaskarżalnych do Sądu Najwyższego.
Mając to na względzie Sąd Najwyższy odrzucił zażalenie jako
niedopuszczalne.