Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV KZ 33/13
POSTANOWIENIE
Dnia 14 czerwca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Roman Sądej
na posiedzeniu w trybie art. 530 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 14 czerwca 2013 r.,
w sprawie R. K.
zażalenia wniesionego przez skazanego,
na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału Karnego Sądu Okręgowego w C. z
dnia 11 kwietnia 2013 r. o odmowie przyjęcia wniosku o sporządzenie na piśmie i
doręczenie odpisu wyroku Sądu Okręgowego w C. z dnia 26 marca 2013 r.,
p o s t a n o w i ł
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia wniosku skazanego z dnia
4 kwietnia 2013r. o sporządzenie pisemnego uzasadnienia i doręczenie odpisu
wyroku Sądu Okręgowego w C. z dnia 26 marca 2013r. Powodem wydania tego
zarządzenia było niezachowanie przez skazanego zawitego terminu 7 dni,
określonego w art. 457 § 2 k.p.k. w zw. z art. 422 § 1 k.p.k., przy czym dodać
należy, że identyczny termin przewiduje również art. 524 § 1 zd. drugie k.p.k.
Po doręczeniu zarządzenia R. K. w dniu 22 kwietnia 2013r. złożył pismo
procesowe adresowane do Sądu Najwyższego, nazwane „zażaleniem”, w którym
jednak nie odniósł się do samego zarządzenia, a opisał przyczyny, dla których –
jego zdaniem – utrzymany wyrok Sądu Rejonowego w M. był niesłuszny i
krzywdzący. Po wezwaniu skazanego do sprecyzowania czy pismo to należy uznać
za zażalenie na zarządzenie z dnia 11 kwietnia 2013r., R. K. stwierdził, że pismo z
2
dnia 22 kwietnia, stanowi „odwołanie” od wyroku Sądu Okręgowego i „podtrzymał”
jego zasadność. Wobec takiej treści oświadczenia, Przewodniczący uznał, że
pismo skazanego z dnia 22 kwietnia 2013r. stanowi zażalenie na zarządzenie z
dnia 11 kwietnia 2013r. o odmowie doręczenia odpisu wyroku wraz z
uzasadnieniem i zażalenie przekazał Sądowi Najwyższemu do rozpoznania.
Sąd Najwyższy rozważył co następuje.
Treść pism sporządzanych przez R. K. wskazuje, że nie do końca rozumie
on sens i konsekwencje zaskarżonego zarządzenia. Skazany nie podjął bowiem w
ogóle polemiki z przyczyną, dla której zarządzeniem tym odmówiono przyjęcia jego
wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego z
dnia 26 marca 2013r. Niemniej, w ramach kontroli instancyjnej, stwierdzić należy, iż
zaskarżone zarządzenie znajduje pełne podstawy faktyczne i prawne – i to również
w kontekście traktowania wniosku skazanego o doręczenie uzasadnienia wyroku,
jako zapowiadającego kasację, co wynika z jego wskazania, że uzasadnienie jest
mu potrzebne „do napisania odwołania” (k.226).
Wyrok Sądu Okręgowego zapadł w dniu 26 marca 2013r., po
przeprowadzeniu w tym dniu rozprawy apelacyjnej, w której skazany i jego obrońca
brali udział (k.217), choć skazany nie stawił się na ogłoszenie wyroku (k.218),
którym utrzymano w mocy wyrok Sądu pierwszej instancji, a apelacje uznano za
oczywiście bezzasadne. W takiej sytuacji wniosek o pisemne sporządzenie
uzasadnienia wyroku Sądu odwoławczego może być skutecznie złożony w terminie
zawitym 7 dni od ogłoszenia wyroku (art. 457 § 2 k.p.k. w zw. z art. 422 § 1 k.p.k.),
przy czym ten sam termin odnosi się do zainicjowania postępowania kasacyjnego –
art. 524 § 1 zd. drugie k.p.k. Wskazany termin zawity upływał wraz z końcem dnia 2
kwietnia 2013r. (wtorek). R. K. wniosek „o przysłanie uzasadnienia” złożył w dniu 4
kwietnia 2013r., datę tę umieszczając na wniosku (k.226) i wynika też ona ze
stempla pocztowego (k.227).
W tym stanie rzeczy trzeba stwierdzić, że w oczywisty sposób skazany
przekroczył termin zawity, czego konsekwencją było właśnie wydanie
zaskarżonego zarządzenia. Brak jakiejkolwiek argumentacji skazanego
podważającej powyższy stan sprawy, prowadził do wniosku o bezzasadności
zażalenia, a w konsekwencji do utrzymania w mocy zaskarżonego zarządzenia.
3