V KO 45/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:16-07-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II K …/13
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KO 45/13
POSTANOWIENIE
Dnia 25 czerwca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dorota Rysińska (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Zbigniew Puszkarski
SSN Włodzimierz Wróbel
w sprawie W. G.
oskarżonego z art. 278 § 1 k.k. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 25 czerwca 2013 r.,
wniosku Sądu Rejonowego S. z dnia 21 maja 2013 r. o przekazanie sprawy, sygn.
akt II K …/13, do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu
p o s t a n a w i a:
przekazać sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w N.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w S. wystąpił do Sądu Najwyższego o przekazanie niniejszej
sprawy, dotyczącej W. G., do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w N., jako temu
sądowi, w którym istnieje szansa przeprowadzenia rozprawy z udziałem
oskarżonego, który w okręgu tego sądu zamieszkuje, a którego stan zdrowia
uniemożliwia dojazd na rozprawę do występującego Sądu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Opisana inicjatywa jest uzasadniona.
W swym wystąpieniu Sąd Rejonowy w S. wykazał, że nie ma możliwości
rozpoznania sprawy W. G. Z uzyskanej przez ten Sąd opinii lekarskiej wynika, że
oskarżony cierpi na poważne (opisane szczegółowo w opinii) i stałe schorzenia
neurologiczne, które uniemożliwiają mu uczestniczenie w rozprawie przed Sądem
Rejonowym w S., odległym od jego miejsca zamieszkania w N. Z opinii
2
jednocześnie wynika, że oskarżony zdolny jest do udziału w postępowaniu przed
sądem okręgu, w którym zamieszkuje.
W powyższym świetle należy stwierdzić, że określony przepisem art. 37
k.p.k. warunek przekazania sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu
została spełniona. Utrwalone stanowisko Sądu Najwyższego nie pozostawia
wątpliwości, że przesłanka „dobra wymiaru sprawiedliwości”, zawarta w tym
przepisie, przejawia się także w sprawnym przeprowadzeniu procesu, a zwłaszcza
w niedopuszczeniu do sytuacji, by w ogóle mogło nie dojść do osądu sprawy z
powodu przeszkody, która jest do pokonania przy wykorzystaniu szansy
rozpoznania sprawy w innym sądzie. W ocenie Sądu Najwyższego, taka właśnie
sytuacja zachodzi w niniejszym postępowaniu, i to niezależnie od faktu, że już
uprzednio – z tego samego powodu – Sąd Najwyższy skorzystał z właściwości
delegacyjnej na podstawie art. 37 k.p.k., przekazując sprawę do rozpoznania
występującemu obecnie z inicjatywą Sądowi. O ile jednak stan zdrowia
oskarżonego pozostaje bez zmian, o tyle aktualnie oskarżony, wobec zwolnienia go
z zakładu karnego znajdującego się w pobliżu Sądu Rejonowego w S., nie
przebywa już w okręgu tego Sądu, lecz w miejscu swego zamieszkania w N.
Dlatego też, przez wzgląd na dobro wymiaru sprawiedliwości, które nadal
pozostaje zagrożone, Sąd Najwyższy orzekł, jak na wstępie.
POSTANOWIENIE
Dnia 25 czerwca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dorota Rysińska (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Zbigniew Puszkarski
SSN Włodzimierz Wróbel
w sprawie W. G.
oskarżonego z art. 278 § 1 k.k. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 25 czerwca 2013 r.,
wniosku Sądu Rejonowego S. z dnia 21 maja 2013 r. o przekazanie sprawy, sygn.
akt II K …/13, do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu
p o s t a n a w i a:
przekazać sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w N.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w S. wystąpił do Sądu Najwyższego o przekazanie niniejszej
sprawy, dotyczącej W. G., do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w N., jako temu
sądowi, w którym istnieje szansa przeprowadzenia rozprawy z udziałem
oskarżonego, który w okręgu tego sądu zamieszkuje, a którego stan zdrowia
uniemożliwia dojazd na rozprawę do występującego Sądu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Opisana inicjatywa jest uzasadniona.
W swym wystąpieniu Sąd Rejonowy w S. wykazał, że nie ma możliwości
rozpoznania sprawy W. G. Z uzyskanej przez ten Sąd opinii lekarskiej wynika, że
oskarżony cierpi na poważne (opisane szczegółowo w opinii) i stałe schorzenia
neurologiczne, które uniemożliwiają mu uczestniczenie w rozprawie przed Sądem
Rejonowym w S., odległym od jego miejsca zamieszkania w N. Z opinii
2
jednocześnie wynika, że oskarżony zdolny jest do udziału w postępowaniu przed
sądem okręgu, w którym zamieszkuje.
W powyższym świetle należy stwierdzić, że określony przepisem art. 37
k.p.k. warunek przekazania sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu
została spełniona. Utrwalone stanowisko Sądu Najwyższego nie pozostawia
wątpliwości, że przesłanka „dobra wymiaru sprawiedliwości”, zawarta w tym
przepisie, przejawia się także w sprawnym przeprowadzeniu procesu, a zwłaszcza
w niedopuszczeniu do sytuacji, by w ogóle mogło nie dojść do osądu sprawy z
powodu przeszkody, która jest do pokonania przy wykorzystaniu szansy
rozpoznania sprawy w innym sądzie. W ocenie Sądu Najwyższego, taka właśnie
sytuacja zachodzi w niniejszym postępowaniu, i to niezależnie od faktu, że już
uprzednio – z tego samego powodu – Sąd Najwyższy skorzystał z właściwości
delegacyjnej na podstawie art. 37 k.p.k., przekazując sprawę do rozpoznania
występującemu obecnie z inicjatywą Sądowi. O ile jednak stan zdrowia
oskarżonego pozostaje bez zmian, o tyle aktualnie oskarżony, wobec zwolnienia go
z zakładu karnego znajdującego się w pobliżu Sądu Rejonowego w S., nie
przebywa już w okręgu tego Sądu, lecz w miejscu swego zamieszkania w N.
Dlatego też, przez wzgląd na dobro wymiaru sprawiedliwości, które nadal
pozostaje zagrożone, Sąd Najwyższy orzekł, jak na wstępie.