I CO 20/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:24-09-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I CSK 491/08
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CO 20/13
POSTANOWIENIE
Dnia 4 lipca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jan Górowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Wojciech Katner
w sprawie skargi Z. K. o wznowienie postępowania zakończonego postanowieniem
Sądu Najwyższego z dnia 14 kwietnia 2009 r., sygn. akt I CSK 491/08, w sprawie z
powództwa Z. K.
przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Ministra Skarbu Państwa
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 4 lipca 2013 r.,
skargę odrzuca.
2
Uzasadnienie
W dniu 3 czerwca 2013 r. pełnomocnik powoda Z. K., radca prawny A. G.
wniosła do Sądu Najwyższego o wznowienia postępowania zakończonego
postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 14 kwietnia 2009 r., I CSK 491/08,
którym odmówiono przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania. Jak wydaje się
wynikać z treści zgłoszonego w piśmie żądania, stanowi ono skargę o wznowienie
postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym
orzeczeniem jest nadzwyczajnym środkiem prawnym, przysługującym stronie
w ściśle określonych przepisami sytuacjach. Ponadto skarga musi spełniać
konieczne wymagania formalne przewidziane dla tego nadzwyczajnego środka, a
także być wniesiona w określonym terminie.
Wymagania właściwe dla skargi o wznowienie postępowania zawiera art.
409 k.p.c. W myśl tego przepisu skarga o wznowienie powinna czynić zadość
warunkom pozwu oraz zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia, podstawę
wznowienia i jej uzasadnienie, okoliczności stwierdzające zachowanie terminu do
wniesienia skargi oraz wniosek o uchylenie lub zmianę zaskarżonego orzeczenia.
Skarga złożona przez radcę prawnego A. G. tych wymagań nie spełnia. Brak jest w
skardze wskazania podstawy wznowienia, jej uzasadnienia, a także okoliczności
stwierdzających zachowanie terminu do wniesienia skargi. Powyższego nie sposób
także wywieść z obszernego uzasadnienia wniesionej skargi.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 409 k.p.c., skargę należało
odrzucić, o czym orzeczono jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 4 lipca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jan Górowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Wojciech Katner
w sprawie skargi Z. K. o wznowienie postępowania zakończonego postanowieniem
Sądu Najwyższego z dnia 14 kwietnia 2009 r., sygn. akt I CSK 491/08, w sprawie z
powództwa Z. K.
przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Ministra Skarbu Państwa
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 4 lipca 2013 r.,
skargę odrzuca.
2
Uzasadnienie
W dniu 3 czerwca 2013 r. pełnomocnik powoda Z. K., radca prawny A. G.
wniosła do Sądu Najwyższego o wznowienia postępowania zakończonego
postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 14 kwietnia 2009 r., I CSK 491/08,
którym odmówiono przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania. Jak wydaje się
wynikać z treści zgłoszonego w piśmie żądania, stanowi ono skargę o wznowienie
postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym
orzeczeniem jest nadzwyczajnym środkiem prawnym, przysługującym stronie
w ściśle określonych przepisami sytuacjach. Ponadto skarga musi spełniać
konieczne wymagania formalne przewidziane dla tego nadzwyczajnego środka, a
także być wniesiona w określonym terminie.
Wymagania właściwe dla skargi o wznowienie postępowania zawiera art.
409 k.p.c. W myśl tego przepisu skarga o wznowienie powinna czynić zadość
warunkom pozwu oraz zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia, podstawę
wznowienia i jej uzasadnienie, okoliczności stwierdzające zachowanie terminu do
wniesienia skargi oraz wniosek o uchylenie lub zmianę zaskarżonego orzeczenia.
Skarga złożona przez radcę prawnego A. G. tych wymagań nie spełnia. Brak jest w
skardze wskazania podstawy wznowienia, jej uzasadnienia, a także okoliczności
stwierdzających zachowanie terminu do wniesienia skargi. Powyższego nie sposób
także wywieść z obszernego uzasadnienia wniesionej skargi.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 409 k.p.c., skargę należało
odrzucić, o czym orzeczono jak w sentencji.