Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 19/13
POSTANOWIENIE
Dnia 25 lipca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Antoni Górski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Maria Szulc
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie ze skargi L. S.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym
postanowieniem Sądu Okręgowego w K.
z dnia 13 października 2005r.,
wydanym w sprawie z wniosku A. F.
przy uczestnictwie L. S.
o podział majątku wspólnego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 25 lipca 2013 r.,
zażalenia uczestnika postępowania
na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 28 listopada 2012 r.,
oddala zażalenie; nakazuje wypłacić adw. K. G. z Kasy Sądu
Okręgowego w K. 1350 (jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt) zł
kosztów nieopłaconej pomocy prawnej w postępowaniu
zażaleniowym, powiększonej o stawkę VAT.
UZASADNIENIE
2
Sąd Okręgowy w K. postanowieniem z dnia 28 listopada 2012 r. odrzucił
skargę L. S. o wznowienie postępowania w sprawie o podział majątku wspólnego,
zakończonej prawomocnym postanowieniem tego Sądu z dnia 13 października
2005 r., wskazując jako podstawę art. 410 § 1 k.p.c. Odrzucenie skargi nastąpiło z
dwóch przyczyn: uchybienia trzymiesięcznego terminu do jej wniesienia oraz braku
podstaw do stwierdzenia, że skarżący został pozbawiony możliwości obrony swoich
praw.
Skarżący, w zażaleniu na to postanowienie wniósł o jego uchylenie
i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w K.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 407 § 1 k.p.c., skargę o wznowienie postępowania wnosi się
w terminie trzymiesięcznym; termin ten liczy się od dnia, w którym strona
dowiedziała się o podstawie wznowienia, a gdy podstawą wznowienia jest
pozbawienie możności działania lub brak należytej reprezentacji - od dnia, w którym
o wyroku dowiedziała się strona, jej organ lub jej przedstawiciel ustawowy.
Uchybienie tego terminu, jeśli chodzi o zarzuty skargi dotyczące wartości
kwestionowanych dowodów, jest oczywiste. Skarżący podnosił zastrzeżenia do
tych dowodów już w apelacji, jednakże Sąd Odwoławczy tych zastrzeżeń nie
podzielił. Powoływanie ich powtórne w skardze o wznowienie postępowania jest
więc bezprzedmiotowe. Podstawą wznowienia mogą być bowiem tylko nowe
okoliczności i środki dowodowe (art. 403 § 2 k.p.c.). Stąd też odrzucenie skargi
opartej na tej podstawie było usprawiedliwione.
Jeśli zaś chodzi o twierdzenie skarżącego o pozbawieniu go możliwości
obrony praw, to skarżący upatruje tej podstawy wznowienia w wadliwym
reprezentowaniu jego interesów przez ustanowionego przez sąd pełnomocnika
z urzędu. Jednakże skarżący niczym nie wykazał, że podstawę do powzięcia takich
wątpliwości poznał dopiero teraz, kiedy od uprawomocnienia się orzeczenia
upłynęło z górą siedem lat. Tak więc i w tym zakresie skarga była spóźniona
(art. 407 § 2 k.p.c.), co uzasadniało jej odrzucenie. Na marginesie tylko warto
3
dodać, że w orzecznictwie przyjmuje się, iż strona zostaje pozbawiona możności
działania tylko wtedy, gdy doszło do całkowitego pozbawienia jej możności obrony
swych praw, w więc gdy znalazła się w takiej sytuacji, która uniemożliwia, a nie
tylko utrudniła lub ograniczyła popieranie przed sądem dochodzonych żądań
(por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 28 października 1999 r., II UKN
174/00, OSNP 2001, nr 4, poz. 133), na co skarżący nie powołał żadnych dowodów.
Z tych względów zażalenie oddalono (art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c.). Postanowienie o kosztach uzasadnia § 19 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie
oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej
udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348, ze zm.).
jw

II CZ 19/13

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia