II CNP 17/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:28-08-2013
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CNP 17/13
POSTANOWIENIE
Dnia 7 sierpnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Zawistowski
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 7 sierpnia 2013 r.
skargi L. P.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w K.
z dnia 27 czerwca 2012 r.,
wydanego w sprawie z powództwa L. P.
przeciwko I. Towarzystwu Ubezpieczeń - Spółce Akcyjnej
o zapłatę,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Skarga L. P. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w K. z dnia 27 czerwca 2012 r. została oparta na podstawie
naruszenia przepisów postępowania.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
z punktu widzenia jej wymogów powinna odpowiadać ogólnym wymogom pisma
procesowego oraz szczególnym wymogom przewidzianym dla tego środka
prawnego w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Art. 4245
§ 1 k.p.c. określa wymogi skargi o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia o charakterze konstrukcyjnym, niezbędne do
uznania wniesionego środka za skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia w rozumieniu art. 4242
§ 1 k.p.c. Niespełnienie przez
skargę któregokolwiek z wymogów określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c. skutkuje jej
odrzuceniem przez Sąd Najwyższy (art. 4248
§ 1 k.p.c.). Należy do nich między
i innymi wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne
oraz uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody spowodowanej przez wydanie
orzeczenia, którego skarga dotyczy oraz wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
Obowiązek wskazania przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest
niezgodne jest wymogiem odrębnym od powinności przytoczenia w skardze jej
podstaw oraz ich uzasadnienia. Wskazanie zatem przez skarżącego przepisów
prawa materialnego lub przepisów postępowania, które zostały naruszone przez
sąd, w ramach przytoczenia podstawy skargi, nie spełnia jednocześnie wymogu
określonego w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c. W przypadku, gdy podstawą skargi jest
naruszenie przepisów postępowania i skarżący kwestionuje zasadność
merytorycznego rozstrzygnięcia sądu to powinien wskazać przepis prawa
materialnego, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne.
W skardze wniesionej od wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 27 czerwca
2012 r. nie wskazano przepisu prawa, z którym ten wyrok jest niezgodny. Nie został
również spełniony wymóg określony w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. W orzecznictwie
3
Sądu Najwyższego zostało utrwalone stanowisko, że samo wskazanie przez
skarżącego, iż od zaskarżonego orzeczenia nie przysługiwały żadne środki prawne
nie odpowiada wymogowi wykazania, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia nie
było możliwe w drodze innych środków prawnych. W świetle tego przepisu
wymagane jest przedstawienie odpowiedniego wywodu prawnego pozwalającego
uznać, że skarżący wykazał brak możliwości wzruszenia zaskarżonego orzeczenia
przy pomocy dostępnych środków prawnych. Niewystarczające jest samo
stwierdzenie o braku możliwości wzruszenia zaskarżonego orzeczenia w drodze
innych środków prawnych, niepoparte stosowną argumentacją i przytoczeniem
właściwych przepisów prawa.
Z tych względów skarga podlegała odrzuceniu na podstawie art. 4248
§ 1
k.p.c.
es
4
POSTANOWIENIE
Dnia 7 sierpnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Zawistowski
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 7 sierpnia 2013 r.
skargi L. P.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w K.
z dnia 27 czerwca 2012 r.,
wydanego w sprawie z powództwa L. P.
przeciwko I. Towarzystwu Ubezpieczeń - Spółce Akcyjnej
o zapłatę,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Skarga L. P. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w K. z dnia 27 czerwca 2012 r. została oparta na podstawie
naruszenia przepisów postępowania.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
z punktu widzenia jej wymogów powinna odpowiadać ogólnym wymogom pisma
procesowego oraz szczególnym wymogom przewidzianym dla tego środka
prawnego w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Art. 4245
§ 1 k.p.c. określa wymogi skargi o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia o charakterze konstrukcyjnym, niezbędne do
uznania wniesionego środka za skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia w rozumieniu art. 4242
§ 1 k.p.c. Niespełnienie przez
skargę któregokolwiek z wymogów określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c. skutkuje jej
odrzuceniem przez Sąd Najwyższy (art. 4248
§ 1 k.p.c.). Należy do nich między
i innymi wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne
oraz uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody spowodowanej przez wydanie
orzeczenia, którego skarga dotyczy oraz wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
Obowiązek wskazania przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest
niezgodne jest wymogiem odrębnym od powinności przytoczenia w skardze jej
podstaw oraz ich uzasadnienia. Wskazanie zatem przez skarżącego przepisów
prawa materialnego lub przepisów postępowania, które zostały naruszone przez
sąd, w ramach przytoczenia podstawy skargi, nie spełnia jednocześnie wymogu
określonego w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c. W przypadku, gdy podstawą skargi jest
naruszenie przepisów postępowania i skarżący kwestionuje zasadność
merytorycznego rozstrzygnięcia sądu to powinien wskazać przepis prawa
materialnego, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne.
W skardze wniesionej od wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 27 czerwca
2012 r. nie wskazano przepisu prawa, z którym ten wyrok jest niezgodny. Nie został
również spełniony wymóg określony w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. W orzecznictwie
3
Sądu Najwyższego zostało utrwalone stanowisko, że samo wskazanie przez
skarżącego, iż od zaskarżonego orzeczenia nie przysługiwały żadne środki prawne
nie odpowiada wymogowi wykazania, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia nie
było możliwe w drodze innych środków prawnych. W świetle tego przepisu
wymagane jest przedstawienie odpowiedniego wywodu prawnego pozwalającego
uznać, że skarżący wykazał brak możliwości wzruszenia zaskarżonego orzeczenia
przy pomocy dostępnych środków prawnych. Niewystarczające jest samo
stwierdzenie o braku możliwości wzruszenia zaskarżonego orzeczenia w drodze
innych środków prawnych, niepoparte stosowną argumentacją i przytoczeniem
właściwych przepisów prawa.
Z tych względów skarga podlegała odrzuceniu na podstawie art. 4248
§ 1
k.p.c.
es
4