Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CNP 22/13
POSTANOWIENIE
Dnia 7 sierpnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Zawistowski
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 7 sierpnia 2013 r.
skargi W. B.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w Ł.
z dnia 23 kwietnia 2012 r.,
wydanego w sprawie z powództwa W. B.
przeciwko Bankowi Pekao - Spółce Akcyjnej
o umorzenie postępowania egzekucyjnego,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Skarga W. B. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego z dnia 23 kwietnia 2012 r. została oparta na podstawie
naruszenia art. 879 w zw. z art. 883 k.c.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
z punktu widzenia jej wymogów powinna odpowiadać ogólnym wymogom pisma
procesowego oraz szczególnym wymogom przewidzianym dla tego środka
prawnego w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Artykuł 4245
§ 1 k.p.c. określa wymogi skargi o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia o charakterze konstrukcyjnym, niezbędne do
uznania wniesionego środka za skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia w rozumieniu art. 4242
§ 1 k.p.c. Niespełnienie przez
skargę któregokolwiek z wymogów określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c. skutkuje jej
odrzuceniem przez Sąd Najwyższy (art. 4248
§ 1 k.p.c.). Należy do nich między
innymi wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne
oraz uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody spowodowanej przez wydanie
orzeczenia, którego skarga dotyczy oraz wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
Skarżąca W. B. w skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku
Sądu Okręgowego z dnia 23 kwietnia 2012 r. ograniczyła się do stwierdzenia, że
wzruszenie tego wyroku w inny sposób, w szczególności w trybie skargi kasacyjnej
nie było możliwe. Nie stanowi to spełnienia wymogu określonego w art. 4245
§ 1 pkt
5 k.p.c. W orzecznictwie Sądu Najwyższego zostało utrwalone stanowisko, że
samo wskazanie przez skarżącego, iż od zaskarżonego orzeczenia nie
przysługiwała skarga kasacyjna lub skarga o wznowienie postępowania nie
odpowiada wymogowi wykazania, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia nie było
możliwe w drodze innych środków prawnych (por. np. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 22 maja 2012 r., I CNP 5/12, niepubl.). W świetle tego przepisu
wymagane jest przedstawienie odpowiedniego wywodu prawnego pozwalającego
3
uznać, że skarżący wykazał brak możliwości wzruszenia zaskarżonego orzeczenia
przy pomocy dostępnych środków prawnych. Niewystarczające jest zatem samo
stwierdzenie o braku możliwości wzruszenia zaskarżonego orzeczenia w drodze
innych środków prawnych, niepoparte stosowną argumentacją i przytoczeniem
właściwych przepisów prawa.
Skarga wniesiona od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 23 kwietnia 2012 r.
powyższego wymogu nie spełnia.
Z tych względów skarga podlegała odrzuceniu na podstawie art. 4248
§ 1
k.p.c.
es

II CNP 22/13

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia