II KZ 31/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-08-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II KZ 31/13
POSTANOWIENIE
Dnia 22 sierpnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Michał Laskowski
w sprawie S. Ü.
skazanego z art. 193 k.k. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 22 sierpnia 2013 r.,
zażalenia skazanego na postanowienie Sądu Okręgowego w Ł. z dnia 21 czerwca
2013 r., o odmowie przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie i
doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy, wyrokiem z dnia 25 marca 2013 r., po rozpoznaniu apelacji
pełnomocnika obrońcy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w P.
z dnia 23 października 2012 r., przy czym uznał apelację za oczywiście
bezzasadną. Zarówno oskarżony, jak i jego obrońca z urzędu byli obecni na
rozprawie apelacyjnej. Oskarżony, który jest obywatelem Turcji wysłuchał
ogłoszenia wyroku i pouczenia o trybie i terminie wniesienia kasacji. Oskarżony
oświadczył w toku rozprawy, że rozumie język polski. Tłumacz języka tureckiego
nie stawił się, ale oskarżony wyraził zgodę na prowadzenie rozprawy apelacyjnej
pod jego nieobecność. Oświadczył także, że zrozumiał treść pouczeń. Po upływie
terminu skazany złożył wniosek o przywrócenie terminu do wystąpienia z
wnioskiem o przesłanie mu wyroku wraz z uzasadnieniem.
2
Zaskarżonym postanowieniem odmówiono przywrócenia terminu do złożenia
wniosku.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł skazany podnosząc, że nie
mógł dokonać w czynności w terminie ponieważ nie zrozumiał pouczenia, nie miał
obrońcy i nie było go stać na ustanowienie obrońcy, ani na przyjazd do Ł.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne. Skazany korzystał w toku postępowania z
pomocy obrońcy ustanowionego z urzędu. Bez trudu mógł domagać się od niego
złożenia stosowanego wniosku, mógł to również uczynić sam za pośrednictwem
poczty, mógł wreszcie, osobiście w dniu rozprawy lub telefonicznie, uzyskać w
sądzie wszelkie informacje dotyczące terminu do złożenia przedmiotowego
wniosku. Przebieg postępowania i pisma autorstwa skazanego wskazują na to, że
włada on językiem polskim w stopniu, który jest wystarczający dla dokonania tych
czynności. Sam to zresztą oświadczył w toku rozprawy apelacyjnej. W tym stanie
rzeczy argumentacja zawarta w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia jest
przekonująca. Przywrócenie terminu uzasadnione być może zaistnieniem
okoliczności, które obiektywnie uniemożliwiały dotrzymanie terminu i były
niezależne od strony, która zabiega o przywrócenie. Nawet niezrozumienie
pouczenia, a następnie brak aktywności przez szereg dni nie należą do takich
okoliczności i do tego samego wniosku należałoby dojść także w odniesieniu do
osoby, dla której język polski jest językiem ojczystym.
W tym stanie rzeczy zaskarżone postanowienie jest zasadne i należało orzec
o utrzymaniu go w mocy.
POSTANOWIENIE
Dnia 22 sierpnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Michał Laskowski
w sprawie S. Ü.
skazanego z art. 193 k.k. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 22 sierpnia 2013 r.,
zażalenia skazanego na postanowienie Sądu Okręgowego w Ł. z dnia 21 czerwca
2013 r., o odmowie przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie i
doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy, wyrokiem z dnia 25 marca 2013 r., po rozpoznaniu apelacji
pełnomocnika obrońcy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w P.
z dnia 23 października 2012 r., przy czym uznał apelację za oczywiście
bezzasadną. Zarówno oskarżony, jak i jego obrońca z urzędu byli obecni na
rozprawie apelacyjnej. Oskarżony, który jest obywatelem Turcji wysłuchał
ogłoszenia wyroku i pouczenia o trybie i terminie wniesienia kasacji. Oskarżony
oświadczył w toku rozprawy, że rozumie język polski. Tłumacz języka tureckiego
nie stawił się, ale oskarżony wyraził zgodę na prowadzenie rozprawy apelacyjnej
pod jego nieobecność. Oświadczył także, że zrozumiał treść pouczeń. Po upływie
terminu skazany złożył wniosek o przywrócenie terminu do wystąpienia z
wnioskiem o przesłanie mu wyroku wraz z uzasadnieniem.
2
Zaskarżonym postanowieniem odmówiono przywrócenia terminu do złożenia
wniosku.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł skazany podnosząc, że nie
mógł dokonać w czynności w terminie ponieważ nie zrozumiał pouczenia, nie miał
obrońcy i nie było go stać na ustanowienie obrońcy, ani na przyjazd do Ł.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne. Skazany korzystał w toku postępowania z
pomocy obrońcy ustanowionego z urzędu. Bez trudu mógł domagać się od niego
złożenia stosowanego wniosku, mógł to również uczynić sam za pośrednictwem
poczty, mógł wreszcie, osobiście w dniu rozprawy lub telefonicznie, uzyskać w
sądzie wszelkie informacje dotyczące terminu do złożenia przedmiotowego
wniosku. Przebieg postępowania i pisma autorstwa skazanego wskazują na to, że
włada on językiem polskim w stopniu, który jest wystarczający dla dokonania tych
czynności. Sam to zresztą oświadczył w toku rozprawy apelacyjnej. W tym stanie
rzeczy argumentacja zawarta w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia jest
przekonująca. Przywrócenie terminu uzasadnione być może zaistnieniem
okoliczności, które obiektywnie uniemożliwiały dotrzymanie terminu i były
niezależne od strony, która zabiega o przywrócenie. Nawet niezrozumienie
pouczenia, a następnie brak aktywności przez szereg dni nie należą do takich
okoliczności i do tego samego wniosku należałoby dojść także w odniesieniu do
osoby, dla której język polski jest językiem ojczystym.
W tym stanie rzeczy zaskarżone postanowienie jest zasadne i należało orzec
o utrzymaniu go w mocy.