WO 14/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:28-08-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt: WO 14/13
POSTANOWIENIE
Dnia 27 sierpnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Błuś (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jan Bogdan Rychlicki
SSN Jerzy Steckiewicz
w przedmiocie inicjatywy Wojskowego Sądu Okręgowego w P. dotyczącej
przekazania zażalenia J. K. na postanowienie prokuratora Wojskowej Prokuratury
Okręgowej w P. z dnia 20 czerwca 2013 r., do rozpoznania innemu sądowi
równorzędnemu ze względu na dobro wymiaru sprawiedliwości,
na podstawie art. 37 k.p.k. postanowił:
przekazać sprawę do rozpoznania Wojskowemu Sądowi
Okręgowemu w W.
UZASADNIENIE
Postanowieniem prokuratora Wojskowej Prokuratury Okręgowej z dnia 20
czerwca 2013 r., odmówiono wszczęcia śledztwa w sprawie niedopełnienia
obowiązków służbowych przez Prezesa Wojskowego Sądu Okręgowego w P.,
polegających na pisemnym poinformowaniu w dniu 8 kwietnia 2013 r. J. K., że w
związku ze złożonym przez niego „zażaleniem” na postanowienie Wojskowego
Sądu Okręgowego w P. z dnia 15 marca 2013 r. w sprawie o sygnaturze: […], nie
nadano mu biegu procesowego i załączono do akt wskazanej sprawy, bowiem
zażalenie na to postanowienie nie przysługiwało, gdyż – w myśl art. 426 § 1 k.p.k. –
na
2
postanowienie sądu odwoławczego odnoszące się do zaskarżonego orzeczenia
zażalenie nie przysługiwało, podczas gdy stan faktyczny wymagał wydania
zarządzenia z mocy art. 429 § 2 k.p.k. o niedopuszczalności środka zaskarżenia, tj.
o przestępstwo z art. 231 § 1 k.k., z uwagi na niepopełnienie czynu zabronionego.
Na to postanowienie w dniu 8 lipca 2013 r. zażalenie złożył J. K., wnosząc o
jego uchylenie.
W odpowiedzi na powyższe zażalenie prokurator Wojskowej Prokuratury
Okręgowej w P. pismem z dnia 10 lipca 2013 r. wniósł o jego nieuwzględnienie i
utrzymanie w mocy zaskarżonego postanowienia.
W dniu 17 lipca 2013 r. Wojskowy Sąd Okręgowy w P. postanowił wystąpić
do Sądu Najwyższego – Izby Wojskowej z inicjatywą przekazania sprawy do
rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu Wojskowemu Sądowi Okręgowemu w
W., z uwagi na dobro wymiaru sprawiedliwości.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Bezsprzecznie za zasadną należy uznać tezę wysnutą przez Wojskowy Sąd
Okręgowy w P. o istnieniu szczególnych uwarunkowań i zależności między
Prezesem Wojskowego Sądu Okręgowego w P. a sędziami pełniącymi obowiązki w
tym Sądzie, którzy mogliby zostać wyznaczeni do rozpoznania zażalenia na
odmowę wszczęcia śledztwa w sprawie niedopełnienia obowiązków służbowych
przez Prezesa Wojskowego Sądu Okręgowego w P. Orzekanie w takich
okolicznościach w przedmiocie zażalenia, mogłoby stwarzać przekonanie o braku
warunków do rozpoznania sprawy w sposób obiektywny, co uzasadnia przekazanie
sprawy w trybie art. 37 k.p.k.
Z tych względów należało się przychylić do inicjatywy Wojskowego Sądu
Okręgowego w P. i przekazać zażalenie do rozpoznania Wojskowemu Sądowi
Okręgowemu w W.
Pouczenie: Na niniejsze postanowienie zażalenie nie przysługuje.
3
POSTANOWIENIE
Dnia 27 sierpnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Błuś (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jan Bogdan Rychlicki
SSN Jerzy Steckiewicz
w przedmiocie inicjatywy Wojskowego Sądu Okręgowego w P. dotyczącej
przekazania zażalenia J. K. na postanowienie prokuratora Wojskowej Prokuratury
Okręgowej w P. z dnia 20 czerwca 2013 r., do rozpoznania innemu sądowi
równorzędnemu ze względu na dobro wymiaru sprawiedliwości,
na podstawie art. 37 k.p.k. postanowił:
przekazać sprawę do rozpoznania Wojskowemu Sądowi
Okręgowemu w W.
UZASADNIENIE
Postanowieniem prokuratora Wojskowej Prokuratury Okręgowej z dnia 20
czerwca 2013 r., odmówiono wszczęcia śledztwa w sprawie niedopełnienia
obowiązków służbowych przez Prezesa Wojskowego Sądu Okręgowego w P.,
polegających na pisemnym poinformowaniu w dniu 8 kwietnia 2013 r. J. K., że w
związku ze złożonym przez niego „zażaleniem” na postanowienie Wojskowego
Sądu Okręgowego w P. z dnia 15 marca 2013 r. w sprawie o sygnaturze: […], nie
nadano mu biegu procesowego i załączono do akt wskazanej sprawy, bowiem
zażalenie na to postanowienie nie przysługiwało, gdyż – w myśl art. 426 § 1 k.p.k. –
na
2
postanowienie sądu odwoławczego odnoszące się do zaskarżonego orzeczenia
zażalenie nie przysługiwało, podczas gdy stan faktyczny wymagał wydania
zarządzenia z mocy art. 429 § 2 k.p.k. o niedopuszczalności środka zaskarżenia, tj.
o przestępstwo z art. 231 § 1 k.k., z uwagi na niepopełnienie czynu zabronionego.
Na to postanowienie w dniu 8 lipca 2013 r. zażalenie złożył J. K., wnosząc o
jego uchylenie.
W odpowiedzi na powyższe zażalenie prokurator Wojskowej Prokuratury
Okręgowej w P. pismem z dnia 10 lipca 2013 r. wniósł o jego nieuwzględnienie i
utrzymanie w mocy zaskarżonego postanowienia.
W dniu 17 lipca 2013 r. Wojskowy Sąd Okręgowy w P. postanowił wystąpić
do Sądu Najwyższego – Izby Wojskowej z inicjatywą przekazania sprawy do
rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu Wojskowemu Sądowi Okręgowemu w
W., z uwagi na dobro wymiaru sprawiedliwości.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Bezsprzecznie za zasadną należy uznać tezę wysnutą przez Wojskowy Sąd
Okręgowy w P. o istnieniu szczególnych uwarunkowań i zależności między
Prezesem Wojskowego Sądu Okręgowego w P. a sędziami pełniącymi obowiązki w
tym Sądzie, którzy mogliby zostać wyznaczeni do rozpoznania zażalenia na
odmowę wszczęcia śledztwa w sprawie niedopełnienia obowiązków służbowych
przez Prezesa Wojskowego Sądu Okręgowego w P. Orzekanie w takich
okolicznościach w przedmiocie zażalenia, mogłoby stwarzać przekonanie o braku
warunków do rozpoznania sprawy w sposób obiektywny, co uzasadnia przekazanie
sprawy w trybie art. 37 k.p.k.
Z tych względów należało się przychylić do inicjatywy Wojskowego Sądu
Okręgowego w P. i przekazać zażalenie do rozpoznania Wojskowemu Sądowi
Okręgowemu w W.
Pouczenie: Na niniejsze postanowienie zażalenie nie przysługuje.
3