WZ 22/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:30-08-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt: WZ 22/13
POSTANOWIENIE
Dnia 27 sierpnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Błuś (przewodniczący)
SSN Jan Bogdan Rychlicki (sprawozdawca)
SSN Jerzy Steckiewicz
Protokolant : Marcin Szlaga
bez udziału stron, w sprawie płk. rez. G. C., płk. rez. J. K., płk. rez. A. C. i cyw. D.
N. oskarżonych z art. 231 § 1 i 2 i innych k.k., po rozpoznaniu w Izbie Wojskowej na
posiedzeniu w dniu 27 sierpnia 2013 r., zażaleń […] na postanowienie Wojskowego
Sądu Okręgowego w W. z dnia 26 czerwca 2013 r., stwierdzającego sprzeczność
interesów między oskarżonym płk. rez. G. C., a płk. rez. J. K. reprezentowanych
przez adw. M. Z., a także sprzeczność interesów pomiędzy oskarżonym płk. rez. J.
K., a oskarżoną D. N. reprezentowanych przez adw. M. Z.
p o s t a n o w i ł
uchylić zaskarżone postanowienie.
UZASADNIENIE
Sąd Najwyższy po ponownym rozpoznaniu sprawy płk. rez. G. C., płk. rez. J.
K., płk. rez. A. C. i D. N. wyrokiem z dnia 8 lutego 2012 r. uchylił zaskarżony wyrok
Wojskowego Sądu Okręgowego w W. z dnia 19 lipca 2011 r., wobec płk. rez. G. C.
w pkt. I1 i 3, wobec płk. rez. J. K. w pkt. II.1 i 3, wobec płk. rez. A. C. w pkt. III.1, D.
N. w pkt. IV i sprawę oskarżonych w tym zakresie przekazał do ponownego
rozpoznania Sądowi pierwszej instancji, zaś w pozostałym zakresie, a to wobec płk.
rez. G. C. i płk. rez. J. K. utrzymał go w mocy.
2
Wojskowy Sąd Okręgowy w W. na rozprawie w dniu 26 czerwca 2013 r. po
odczytaniu wyjaśnień oskarżonego płk. rez. J. K. złożonych w dniu 19 stycznia
2006 r. (k.2216-2218), na podstawie art. 85 § 2 k.p.k. w zw. z art. 85 § 1 k.p.k.
postanowieniem wydanym w tym dniu stwierdził sprzeczność interesów między
oskarżonymi C., a K. reprezentowanym przez adw. M. Z., a także sprzeczność
interesów pomiędzy oskarżonymi K., a N. również reprezentowanych przez adw. M.
Z. Zakreślił 3- tygodniowy termin dla oskarżonych C. i N. do ustanowienia innych
obrońców. Zobowiązał oskarżonego K. do poinformowania swojego obrońcy adw. J.
B., że w związku ze stwierdzoną sprzecznością interesów nie może wyznaczać na
swojego substytuta adw. M. Z. Uznał, że adw. M. Z. może w dalszym postępowaniu
reprezentować oskarżonego A. C.
W uzasadnieniu postanowienia podniesiono, że wyjaśnienia oskarżonego K.
odczytane na rozprawie w dniu 26 czerwca 2013 r. (zatrudnienie i pozostawanie na
stanowisku głównego księgowego kpt. J. L., inicjatywa oskarżonej D. N. w
sporządzeniu przez podległego jej pracownika rozkazów specjalnych komendanta
szpitala) wskazują na zaistnienie przesłanek o których mowa w art. 85 § 1 i 2 k.p.k.
Na powyższe postanowienie zażalenia wnieśli oskarżony płk. rez. G. C. oraz
adw. M. Z., obrońca z wyboru oskarżonych płk. rez. G. C. i D. N. Zarzucając błąd w
ustaleniach faktycznych poprzez błędne uznanie, że zachodzi sprzeczność w
interesach obrony oskarżonych C., K. i N. reprezentowanych przez adw. M. Z.
autorzy środka odwoławczego wnieśli o uchylenie zaskarżonego postanowienia w
całości. W uzasadnieniu zażaleń podniesiono, że poza odczytaniem wyjaśnień
oskarżonego J. K., Sąd pierwszej instancji de facto nie uzasadnił swojego
stanowiska. W ocenie żalących w niniejszej sprawie nie zachodzą uwarunkowania,
o których mowa w art. 85 § 1 i 2 k.p.k.
Sąd Najwyższy rozważył, co następuje.
Oba zażalenia są zasadne.
Na wstępie należało przypomnieć, że jeżeli chodzi o sprzeczność interesów
obrony oskarżonych C. i K., to kwestię tą rozstrzygnął Sąd Najwyższy
postanowieniem z dnia 7 marca 2013 r., sygn. akt: WZ 3/13 (k.320-321). Skład
orzekający w niniejszej sprawie w pełni podziela wyrażony tam pogląd. Zgodzić
należało się z zarzutem podniesionym we wniesionych środkach odwoławczych,
3
że Sąd pierwszej instancji w sposób dowolny dokonał oceny przesłanek zawartych
w art. 85 § 1 i 2 k.p.k. W ujęciu tegoż przepisu sprzeczność interesów oskarżonych
zachodzi wówczas, gdy oskarżeni wzajemnie pomawiają się o takie, a nie inne
zachowania, obciążają się nawzajem w postępowaniu karnym gdy reprezentuje ich
jeden obrońca. Ta sprzeczność interesów musi być rzeczywista, a nie pozorna. W
niniejszej sprawie oskarżeni C., K. i N. nie przyznają się do winy, ale nie obciążają
się nawzajem. Więc nic nie stoi na przeszkodzie, aby reprezentował ich w
postępowaniu karnym jeden obrońca. W sprawie oskarżonych sprzeczność
interesów w prowadzeniu obrony oskarżonych C., N. przez adw. M. Z., jak również
w ewentualnym wykonywaniu zastępstwa procesowego w sprawie oskarżonego K.
nie zachodzi, albowiem na tym etapie postępowania przed Sądem pierwszej
instancji okoliczności wynikające z odczytanych zeznań oskarżonego K. nie
wskazują na zaistnienie przesłanek o których mowa w art. 85 § 1 i 2 k.p.k. W
związku z tym w uwzględnieniu wniesionych zażaleń należało zaskarżone
postanowienie uchylić.
Pouczenie: Na niniejsze postanowienie zażalenie nie przysługuje.
POSTANOWIENIE
Dnia 27 sierpnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Błuś (przewodniczący)
SSN Jan Bogdan Rychlicki (sprawozdawca)
SSN Jerzy Steckiewicz
Protokolant : Marcin Szlaga
bez udziału stron, w sprawie płk. rez. G. C., płk. rez. J. K., płk. rez. A. C. i cyw. D.
N. oskarżonych z art. 231 § 1 i 2 i innych k.k., po rozpoznaniu w Izbie Wojskowej na
posiedzeniu w dniu 27 sierpnia 2013 r., zażaleń […] na postanowienie Wojskowego
Sądu Okręgowego w W. z dnia 26 czerwca 2013 r., stwierdzającego sprzeczność
interesów między oskarżonym płk. rez. G. C., a płk. rez. J. K. reprezentowanych
przez adw. M. Z., a także sprzeczność interesów pomiędzy oskarżonym płk. rez. J.
K., a oskarżoną D. N. reprezentowanych przez adw. M. Z.
p o s t a n o w i ł
uchylić zaskarżone postanowienie.
UZASADNIENIE
Sąd Najwyższy po ponownym rozpoznaniu sprawy płk. rez. G. C., płk. rez. J.
K., płk. rez. A. C. i D. N. wyrokiem z dnia 8 lutego 2012 r. uchylił zaskarżony wyrok
Wojskowego Sądu Okręgowego w W. z dnia 19 lipca 2011 r., wobec płk. rez. G. C.
w pkt. I1 i 3, wobec płk. rez. J. K. w pkt. II.1 i 3, wobec płk. rez. A. C. w pkt. III.1, D.
N. w pkt. IV i sprawę oskarżonych w tym zakresie przekazał do ponownego
rozpoznania Sądowi pierwszej instancji, zaś w pozostałym zakresie, a to wobec płk.
rez. G. C. i płk. rez. J. K. utrzymał go w mocy.
2
Wojskowy Sąd Okręgowy w W. na rozprawie w dniu 26 czerwca 2013 r. po
odczytaniu wyjaśnień oskarżonego płk. rez. J. K. złożonych w dniu 19 stycznia
2006 r. (k.2216-2218), na podstawie art. 85 § 2 k.p.k. w zw. z art. 85 § 1 k.p.k.
postanowieniem wydanym w tym dniu stwierdził sprzeczność interesów między
oskarżonymi C., a K. reprezentowanym przez adw. M. Z., a także sprzeczność
interesów pomiędzy oskarżonymi K., a N. również reprezentowanych przez adw. M.
Z. Zakreślił 3- tygodniowy termin dla oskarżonych C. i N. do ustanowienia innych
obrońców. Zobowiązał oskarżonego K. do poinformowania swojego obrońcy adw. J.
B., że w związku ze stwierdzoną sprzecznością interesów nie może wyznaczać na
swojego substytuta adw. M. Z. Uznał, że adw. M. Z. może w dalszym postępowaniu
reprezentować oskarżonego A. C.
W uzasadnieniu postanowienia podniesiono, że wyjaśnienia oskarżonego K.
odczytane na rozprawie w dniu 26 czerwca 2013 r. (zatrudnienie i pozostawanie na
stanowisku głównego księgowego kpt. J. L., inicjatywa oskarżonej D. N. w
sporządzeniu przez podległego jej pracownika rozkazów specjalnych komendanta
szpitala) wskazują na zaistnienie przesłanek o których mowa w art. 85 § 1 i 2 k.p.k.
Na powyższe postanowienie zażalenia wnieśli oskarżony płk. rez. G. C. oraz
adw. M. Z., obrońca z wyboru oskarżonych płk. rez. G. C. i D. N. Zarzucając błąd w
ustaleniach faktycznych poprzez błędne uznanie, że zachodzi sprzeczność w
interesach obrony oskarżonych C., K. i N. reprezentowanych przez adw. M. Z.
autorzy środka odwoławczego wnieśli o uchylenie zaskarżonego postanowienia w
całości. W uzasadnieniu zażaleń podniesiono, że poza odczytaniem wyjaśnień
oskarżonego J. K., Sąd pierwszej instancji de facto nie uzasadnił swojego
stanowiska. W ocenie żalących w niniejszej sprawie nie zachodzą uwarunkowania,
o których mowa w art. 85 § 1 i 2 k.p.k.
Sąd Najwyższy rozważył, co następuje.
Oba zażalenia są zasadne.
Na wstępie należało przypomnieć, że jeżeli chodzi o sprzeczność interesów
obrony oskarżonych C. i K., to kwestię tą rozstrzygnął Sąd Najwyższy
postanowieniem z dnia 7 marca 2013 r., sygn. akt: WZ 3/13 (k.320-321). Skład
orzekający w niniejszej sprawie w pełni podziela wyrażony tam pogląd. Zgodzić
należało się z zarzutem podniesionym we wniesionych środkach odwoławczych,
3
że Sąd pierwszej instancji w sposób dowolny dokonał oceny przesłanek zawartych
w art. 85 § 1 i 2 k.p.k. W ujęciu tegoż przepisu sprzeczność interesów oskarżonych
zachodzi wówczas, gdy oskarżeni wzajemnie pomawiają się o takie, a nie inne
zachowania, obciążają się nawzajem w postępowaniu karnym gdy reprezentuje ich
jeden obrońca. Ta sprzeczność interesów musi być rzeczywista, a nie pozorna. W
niniejszej sprawie oskarżeni C., K. i N. nie przyznają się do winy, ale nie obciążają
się nawzajem. Więc nic nie stoi na przeszkodzie, aby reprezentował ich w
postępowaniu karnym jeden obrońca. W sprawie oskarżonych sprzeczność
interesów w prowadzeniu obrony oskarżonych C., N. przez adw. M. Z., jak również
w ewentualnym wykonywaniu zastępstwa procesowego w sprawie oskarżonego K.
nie zachodzi, albowiem na tym etapie postępowania przed Sądem pierwszej
instancji okoliczności wynikające z odczytanych zeznań oskarżonego K. nie
wskazują na zaistnienie przesłanek o których mowa w art. 85 § 1 i 2 k.p.k. W
związku z tym w uwzględnieniu wniesionych zażaleń należało zaskarżone
postanowienie uchylić.
Pouczenie: Na niniejsze postanowienie zażalenie nie przysługuje.