Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II KK 224/13
POSTANOWIENIE
Dnia 27 września 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Rafał Malarski
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 27 września 2013 r.,
sprawy A. D.
skazanej z art. 286 § 1 kk i in.,
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę
od wyroku Sądu Okręgowego w P.,
z dnia 26 marca 2013 r., zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w P.,
z dnia 16 lipca 2012 r.,
p o s t a n o w i ł:
1) oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną;
2) obciążyć skazaną kosztami sądowymi za postępowanie
kasacyjne.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sąd Okręgowego z dnia 26 marca 2013r., zmieniającym wyrok
Sadu Rejonowego z dnia 16 lipca 2012 r., A. D. skazana została za szereg
przestępstw z art. 286 § 1 k.k. i in. na karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia
wolności oraz 150 stawek dziennych grzywny, po 20 zł każda.
Kasację od prawomocnego wyroku Sądu odwoławczego złożył obrońca
skazanej, podnosząc w niej zarzuty naruszenia prawa materialnego- art. 286 § 1
k.k. oraz naruszenia prawa procesowego w postaci art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k., art.
410 k.p.k. w zw. z art. 457 § 3 k.p.k. w zw. z art. 433 § 2 k.p.k.
W pisemnej odpowiedzi na kasację prokurator Prokuratury Okręgowej wniósł
o jej oddalenie jako oczywiście bezzasadnej.
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja okazała się bezzasadna w stopniu oczywistym. Podzielić przy tym
należy w pełni stanowisko prokuratora zawarte w szczegółowej i wyjątkowo
wnikliwej odpowiedzi na kasację.
Na wstępie zauważyć należy, że zarzut naruszenia prawa materialnego- art.
286 § 1 k.k. stanowi w zasadzie powielenie zarzutu apelacyjnego, gdzie skarżący
kwalifikował to uchybienie, zresztą prawidłowo, jako błąd w ustaleniach
faktycznych. Treść tego zarzutu wskazuje jednoznacznie, że autor kasacji pod
pozorem naruszenia prawa materialnego kwestionuje de facto postać zamiaru
przypisanego skazanej, a więc niewątpliwie elementu będącego częścią ustaleń
faktycznych. Zabieg taki należy ocenić li tylko jako próbę obejścia zakazu
podnoszenia w postępowaniu kasacyjnym zarzutów błędu w ustaleniach
faktycznych, zawartego w treści art. 523 § 1 k.p.k.
Stwierdzenie naruszenia art. 286 § 1 k.k., będące uchybieniem w zakresie
prawa materialnego, byłoby możliwe jedynie wtedy, gdyby przy właściwie
ustalonym stanie faktycznym, czego skarżący by nie kwestionował, doszło do
nieuzasadnionego błędnego przypisania przestępstwa opisanego w tym przepisie.
Tymczasem w niniejszej sprawie, mając na względzie jej okoliczności, nie można
czynić zarzutu zaskarżonemu wyrokowi, że norma ta została zastosowana w
sposób nieprawidłowy. Już sama treść skargi daje podstawy do uznania, że jej
autor w zasadzie nie kwestionuje sposobu subsumpcji tej normy prawnej, a
podważa jedną z podstaw tego procesu, tj. ustalenia faktyczne, czego w
postępowaniu kasacyjnym czynić nie wolno. W związku z tym zarzut ten jawi się
jako całkowicie bezzasadny.
Drugi z zarzutów, dotyczący naruszenia prawa procesowego, również nie
mógł zostać uwzględniony. W sprawie nie sposób dopatrzyć się jakiegokolwiek
naruszenia art. 457 § 3 k.p.k. bądź art. 433 § 2 k.p.k. Ponadto stawiając zarzut
naruszenia art. 4 k.p.k, art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k., autor kasacji starał się także i w
tym zakresie dokonać obejścia zakazu podnoszenia w tym nadzwyczajnym środku
zaskarżenia zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych. Treść uzasadnienia kasacji,
gdzie jej autor w sposób bardzo szeroki polemizuje z tymi ustaleniami, dokonując
także własnej oceny dowodów, ewidentnie wskazuje, że próbował on w sposób
3
zawoalowany doprowadzić do ponownej - zwyczajnej kontroli odwoławczej w
sprawie, traktując nadzwyczajny środek zaskarżenia jako kolejna instancję, wbrew
ograniczeniom z art. 523 § 1 k.p.k. Dobitnie na koniec wolno stwierdzić, że Sąd
odwoławczy wywiązał się należycie ze swoich powinności, rozważając wszystkie
istotne dla rozstrzygnięcia sprawy kwestie podniesione w apelacji obrońcy oraz
podając, czym kierował się przy wydaniu wyroku i dlaczego zarzuty i wnioski tejże
apelacji uznał za niezasadne.
Mając to na względzie, Sąd potraktował przedmiotową kasację jako
bezzasadną w stopniu oczywistym, skutkującym jej oddalenie w trybie art. 535 § 3
k.p.k.
Na podstawie art. 636 § 1 k.p.k., skazaną obciążono kosztami postępowania
kasacyjnego.