WZ 19/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:28-10-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:Kp 11/13
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt: WZ 19/13
POSTANOWIENIE
Dnia 10 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jan Bogdan Rychlicki (przewodniczący)
SSN Edward Matwijów
SSN Andrzej Tomczyk (sprawozdawca)
Protokolant : Marcin Szlaga
przy udziale prokuratora Naczelnej Prokuratury Wojskowej płk. Władysława Myka,
w sprawie ppłk. rez. M. L., po rozpoznaniu w Izbie Wojskowej na posiedzeniu w
dniu 10 października 2013 r., zażalenia ppłk. rez. M. L. na postanowienie
Wojskowego Sądu Okręgowego w P. z dnia 13 czerwca 2013 r., o nałożeniu kary
porządkowej grzywny, po wysłuchaniu prokuratora
p o s t a n o w i ł
utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.
UZASADNIENIE
W trakcie posiedzenia w przedmiocie zażalenia ppłk. rez. M. L. na
zarządzenie Wojskowego Prokuratora Okręgowego w P. Wojskowy Sąd Okręgowy
w P. nałożył na M. L. karę porządkową grzywny w wysokości tysiąca złotych. W
uzasadnieniu postanowienia wskazał, że „…M. L. nie zareagował na wezwanie
Przewodniczącego do zakończenia wygłaszania swojego stanowiska wobec
wniosku prokuratora, nie przerywał swojej wypowiedzi, podnosił głos i uniemożliwiał
2
przystąpienie do merytorycznego rozpoznania jego dwóch wniosków, czym zakłócił
spokój i porządek czynności sądowych” (sygn. akt: Kp 11/13).
Postanowienie to zaskarżył M. L. i nie formułując w zażaleniu żadnych
zarzutów, wniósł o „…uchylenie zaskarżonego postanowienia jako
poświadczającego nieprawdę”.
W uzasadnieniu wskazał na załączone kopie zawiadomień o popełnieniu
przestępstw umyślnych przez sędziego przewodniczącego oraz prokuratora
uczestniczącego w posiedzeniu, mające stanowić uzasadnienie zażalenia oraz
wniósł o wstrzymanie wykonania kary porządkowej z uwagi na to, że jej nałożenie
„…jest wynikiem przestępstwa”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie M. L., poza niespójnymi żądaniami uchylenia postanowienia o
nałożeniu kary porządkowej i jednocześnie wstrzymania jej wykonania oraz
gołosłownym stwierdzeniem, że nałożenie tej kary jest wynikiem przestępstwa, nie
zawiera żadnej argumentacji, do której można byłoby się odnieść w procesie oceny
zaskarżonego postanowienia. Wbrew twierdzeniom skarżącego, również załączone
zawiadomienia o popełnieniu przestępstw przez sędziego przewodniczącego i
prokuratora uczestniczącego w posiedzeniu takiej argumentacji nie zawierają,
ograniczając się do przedstawienia sekwencji działań skarżącego związanych z
przebiegiem postępowania inicjowanego jego zawiadomieniem „…o popełnieniu
przestępstwa poświadczenia nieprawdy w dokumencie przez prezesa Wojskowego
Sądu Okręgowego w P. …” z dnia 29 listopada 2012 r. oraz do fragmentarycznego
opisu przebiegu posiedzenia z dnia 13 czerwca 2013 r., a także krytycznych ocen
postępowania prokuratorów wojskowych, w tym adresata tych zawiadomień –
Naczelnego Prokuratora Wojskowego.
Natomiast z protokołu posiedzenia Wojskowego Sądu Okręgowego w P. z
dnia 13 czerwca 2013 r. wynika, że Sąd ten zagwarantował M. L., poza
uprawnieniami przysługującymi stronie postępowania zażaleniowego, również
uprawnienie od nich odbiegające, mianowicie przyjął od niego do protokołu
posiedzenia zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa przez sędziów Sądu
3
Najwyższego oraz prokuratora wydającego zaskarżone zarządzenie, którego ocenę
poddano pod osąd w trakcie opisywanego posiedzenia. Z protokołu tego
posiedzenia wynika również, że w związku ze złożonym zawiadomieniem o
popełnieniu przestępstw M. L. wnioskował o zawieszenie postępowania i
odroczenie posiedzenia.
Po wysłuchaniu stanowiska prokuratora, przewodniczący nie udzielił głosu
skarżącemu, mimo to M. L. zaczął składać oświadczenie i nie zaniechał tego mimo
wezwania przez przewodniczącego i odebrania mu przezeń głosu. Jak wynika z
zapisu w protokole posiedzenia, M. L. podniósł głos i nie przerwał wypowiedzi, co
spowodowało konieczność wezwania Żandarmerii Wojskowej i Policji, a co również
spotkało się z komentarzem skarżącego nie przerywającego wypowiedzi. W
związku z tym przewodniczący zarządził przerwę w posiedzeniu, które zostało
wznowione po przybyciu patrolu Policji.
W świetle tych okoliczności Sąd Najwyższy uznał, że nałożenie na M. L. kary
porządkowej było właściwym i zasadnym postąpieniem, ponieważ zachowaniem
swoim zakłócił on spokój i porządek czynności sądowych, o których mowa w art. 49
§ 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U.
Nr 98, poz. 1070 ze zm.) stanowiącym podstawę prawną nałożenia kary.
Z przytoczonych więc powodów zaskarżone postanowienie należało
utrzymać w mocy.
POSTANOWIENIE
Dnia 10 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jan Bogdan Rychlicki (przewodniczący)
SSN Edward Matwijów
SSN Andrzej Tomczyk (sprawozdawca)
Protokolant : Marcin Szlaga
przy udziale prokuratora Naczelnej Prokuratury Wojskowej płk. Władysława Myka,
w sprawie ppłk. rez. M. L., po rozpoznaniu w Izbie Wojskowej na posiedzeniu w
dniu 10 października 2013 r., zażalenia ppłk. rez. M. L. na postanowienie
Wojskowego Sądu Okręgowego w P. z dnia 13 czerwca 2013 r., o nałożeniu kary
porządkowej grzywny, po wysłuchaniu prokuratora
p o s t a n o w i ł
utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.
UZASADNIENIE
W trakcie posiedzenia w przedmiocie zażalenia ppłk. rez. M. L. na
zarządzenie Wojskowego Prokuratora Okręgowego w P. Wojskowy Sąd Okręgowy
w P. nałożył na M. L. karę porządkową grzywny w wysokości tysiąca złotych. W
uzasadnieniu postanowienia wskazał, że „…M. L. nie zareagował na wezwanie
Przewodniczącego do zakończenia wygłaszania swojego stanowiska wobec
wniosku prokuratora, nie przerywał swojej wypowiedzi, podnosił głos i uniemożliwiał
2
przystąpienie do merytorycznego rozpoznania jego dwóch wniosków, czym zakłócił
spokój i porządek czynności sądowych” (sygn. akt: Kp 11/13).
Postanowienie to zaskarżył M. L. i nie formułując w zażaleniu żadnych
zarzutów, wniósł o „…uchylenie zaskarżonego postanowienia jako
poświadczającego nieprawdę”.
W uzasadnieniu wskazał na załączone kopie zawiadomień o popełnieniu
przestępstw umyślnych przez sędziego przewodniczącego oraz prokuratora
uczestniczącego w posiedzeniu, mające stanowić uzasadnienie zażalenia oraz
wniósł o wstrzymanie wykonania kary porządkowej z uwagi na to, że jej nałożenie
„…jest wynikiem przestępstwa”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie M. L., poza niespójnymi żądaniami uchylenia postanowienia o
nałożeniu kary porządkowej i jednocześnie wstrzymania jej wykonania oraz
gołosłownym stwierdzeniem, że nałożenie tej kary jest wynikiem przestępstwa, nie
zawiera żadnej argumentacji, do której można byłoby się odnieść w procesie oceny
zaskarżonego postanowienia. Wbrew twierdzeniom skarżącego, również załączone
zawiadomienia o popełnieniu przestępstw przez sędziego przewodniczącego i
prokuratora uczestniczącego w posiedzeniu takiej argumentacji nie zawierają,
ograniczając się do przedstawienia sekwencji działań skarżącego związanych z
przebiegiem postępowania inicjowanego jego zawiadomieniem „…o popełnieniu
przestępstwa poświadczenia nieprawdy w dokumencie przez prezesa Wojskowego
Sądu Okręgowego w P. …” z dnia 29 listopada 2012 r. oraz do fragmentarycznego
opisu przebiegu posiedzenia z dnia 13 czerwca 2013 r., a także krytycznych ocen
postępowania prokuratorów wojskowych, w tym adresata tych zawiadomień –
Naczelnego Prokuratora Wojskowego.
Natomiast z protokołu posiedzenia Wojskowego Sądu Okręgowego w P. z
dnia 13 czerwca 2013 r. wynika, że Sąd ten zagwarantował M. L., poza
uprawnieniami przysługującymi stronie postępowania zażaleniowego, również
uprawnienie od nich odbiegające, mianowicie przyjął od niego do protokołu
posiedzenia zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa przez sędziów Sądu
3
Najwyższego oraz prokuratora wydającego zaskarżone zarządzenie, którego ocenę
poddano pod osąd w trakcie opisywanego posiedzenia. Z protokołu tego
posiedzenia wynika również, że w związku ze złożonym zawiadomieniem o
popełnieniu przestępstw M. L. wnioskował o zawieszenie postępowania i
odroczenie posiedzenia.
Po wysłuchaniu stanowiska prokuratora, przewodniczący nie udzielił głosu
skarżącemu, mimo to M. L. zaczął składać oświadczenie i nie zaniechał tego mimo
wezwania przez przewodniczącego i odebrania mu przezeń głosu. Jak wynika z
zapisu w protokole posiedzenia, M. L. podniósł głos i nie przerwał wypowiedzi, co
spowodowało konieczność wezwania Żandarmerii Wojskowej i Policji, a co również
spotkało się z komentarzem skarżącego nie przerywającego wypowiedzi. W
związku z tym przewodniczący zarządził przerwę w posiedzeniu, które zostało
wznowione po przybyciu patrolu Policji.
W świetle tych okoliczności Sąd Najwyższy uznał, że nałożenie na M. L. kary
porządkowej było właściwym i zasadnym postąpieniem, ponieważ zachowaniem
swoim zakłócił on spokój i porządek czynności sądowych, o których mowa w art. 49
§ 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U.
Nr 98, poz. 1070 ze zm.) stanowiącym podstawę prawną nałożenia kary.
Z przytoczonych więc powodów zaskarżone postanowienie należało
utrzymać w mocy.