I CNP 43/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-01-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CNP 43/13
POSTANOWIENIE
Dnia 24 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Frąckowiak
w sprawie skargi A. H. i T. & H. z siedzibą w Londynie o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w W.
z dnia 28 lutego 2008 r., wydanego w sprawie
z wniosku S. .przy uczestnictwie […]
o stwierdzenie nabycia spadku,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 24 października 2013 r.,
odrzuca skargę.
UZASADNIENIE
Wniesiona przez A. H. i T. & H. z siedzibą w Londynie reprezentowanych
przez profesjonalnego pełnomocnika skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w W. z dnia 28 lutego 2008 r.
podlegała odrzuceniu z następującej przyczyny.
2
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem
w części określającej jej istotę (jej treść), w której należy wykazać, że spełnia warunki
przewidziane w art. 4245
§ 1 k.p.c., powinna zawierać między innymi „wykazanie, że
wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie
jest możliwe” (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.). Takie ujęcie tego warunku skargi oznacza,
że skarżącego obciąża obowiązek przedstawienia analizy prawnej przepisów
dotyczących środków prawnych, których zastosowanie - w odniesieniu do
zaskarżonego orzeczenia - jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno
nie mogłoby odnieść skutku. Skarżący powinien zatem wykazać, powołując
odpowiednie przepisy, że od zaskarżonego orzeczenia nie przysługuje środek prawny,
przy pomocy którego mogłoby nastąpić wzruszenie zaskarżonego orzeczenia.
Należy podkreślić, że nie chodzi tylko o skargę kasacyjną lub skargę
o wznowienie postępowania, ale także o inne środki prawne pozwalające na zmianę
lub uchylenie orzeczenia, ewentualnie służące pozbawieniu lub ograniczeniu
wykonalności orzeczenia.
Zaznaczenia wymaga również, że zgodnie z 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. skarżący musi
„wykazać” (nie tylko „wskazać”), iż wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze
innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Musi więc ujawnić i przedstawić
w skardze tę okoliczność w sposób wyczerpujący i niebudzący wątpliwości oraz
w drodze stosownego wywodu dowieść jej istnienia i przekonująco uzasadnić.
Zawarta w niniejszej skardze argumentacja nie może być uznana za prawidłowe
(wystarczające) wypełnienie obowiązku nałożonego w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.
Skarga dotknięta wskazanym brakiem podlegała odrzuceniu (art. 424 § 1 k.p.c.).
db
POSTANOWIENIE
Dnia 24 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Frąckowiak
w sprawie skargi A. H. i T. & H. z siedzibą w Londynie o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w W.
z dnia 28 lutego 2008 r., wydanego w sprawie
z wniosku S. .przy uczestnictwie […]
o stwierdzenie nabycia spadku,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 24 października 2013 r.,
odrzuca skargę.
UZASADNIENIE
Wniesiona przez A. H. i T. & H. z siedzibą w Londynie reprezentowanych
przez profesjonalnego pełnomocnika skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w W. z dnia 28 lutego 2008 r.
podlegała odrzuceniu z następującej przyczyny.
2
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem
w części określającej jej istotę (jej treść), w której należy wykazać, że spełnia warunki
przewidziane w art. 4245
§ 1 k.p.c., powinna zawierać między innymi „wykazanie, że
wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie
jest możliwe” (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.). Takie ujęcie tego warunku skargi oznacza,
że skarżącego obciąża obowiązek przedstawienia analizy prawnej przepisów
dotyczących środków prawnych, których zastosowanie - w odniesieniu do
zaskarżonego orzeczenia - jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno
nie mogłoby odnieść skutku. Skarżący powinien zatem wykazać, powołując
odpowiednie przepisy, że od zaskarżonego orzeczenia nie przysługuje środek prawny,
przy pomocy którego mogłoby nastąpić wzruszenie zaskarżonego orzeczenia.
Należy podkreślić, że nie chodzi tylko o skargę kasacyjną lub skargę
o wznowienie postępowania, ale także o inne środki prawne pozwalające na zmianę
lub uchylenie orzeczenia, ewentualnie służące pozbawieniu lub ograniczeniu
wykonalności orzeczenia.
Zaznaczenia wymaga również, że zgodnie z 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. skarżący musi
„wykazać” (nie tylko „wskazać”), iż wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze
innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Musi więc ujawnić i przedstawić
w skardze tę okoliczność w sposób wyczerpujący i niebudzący wątpliwości oraz
w drodze stosownego wywodu dowieść jej istnienia i przekonująco uzasadnić.
Zawarta w niniejszej skardze argumentacja nie może być uznana za prawidłowe
(wystarczające) wypełnienie obowiązku nałożonego w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.
Skarga dotknięta wskazanym brakiem podlegała odrzuceniu (art. 424 § 1 k.p.c.).
db