Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KK 343/13
POSTANOWIENIE
Dnia 24 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Grzegorczyk
w sprawie S. S.
skazanego z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 w zb. z art. 157 § 2 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
w dniu 24 października 2013 r.,
kasacji, wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 14 maja 2013 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Okręgowego w S.
z dnia 18 grudnia 2012 r.,
oddala kasację jako oczywiście bezzasadną, obciążając
skazanego kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
S. S. był oskarżony o przestępstwo z art. 13 § 1 w zw. z art. 148 § 1 k.k. w
zb. z art. 157 § 2 k.k., ale wyrokiem Sądu Okręgowego w S. został uznany winnym
przestępstwa zakwalifikowanego z art. 13 § 1 w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 w zb. z art.
157 § 2 k.k. i skazany za nie na karę 3 lat pozbawienia wolności, z orzeczeniem na
rzecz pokrzywdzonego nawiązki w kwocie 5.000 zł. Od wyroku tego apelowali
zarówno prokurator i pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego na niekorzyść
oskarżonego, jak i obrońca na jego korzyść. Ten ostatni podniósł naruszenie
przepisów postępowania, a mianowicie art. 4, 5 § 2, art. 7, 410 i 424 § 1 pkt 1 k.p.k.
oraz błąd w ustaleniach faktycznych. Po rozpoznaniu tych apelacji, Sąd Apelacyjny
utrzymał w mocy zaskarżony wyrok, uznając wszystkie te środki odwoławcze za
2
oczywiście bezzasadne. W kasacji wywiedzionej od tego wyroku, obrońca
skazanego zarzucił rażące naruszenie przepisów prawa procesowego poprzez
stronnicze podejście Sądu Apelacyjnego, pomijające korzystne dla oskarżonego
okoliczności i nieuwzględnienie zasadnych wniosków apelacji o zmianę lub
uchylenie wyroku Sądu pierwszej instancji, wydanego z obrazą art. 5 § 2, art. 7, art.
410 i 424 § 1 pkt 1 i 2 k.p.k., a także oparcie rozstrzygnięcia na wybiórczym
materiale dowodowym. Wywodząc w ten sposób, wniósł on o uchylenie obu
wydanych w tej sprawie wyroków i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznana
w pierwszej instancji. W odpowiedzi na tę kasację, prokurator Prokuratury
Apelacyjnej wystąpił o oddalenie jej jako oczywiście bezzasadnej.
Rozpoznając tę kasację Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja ta jest rzeczywiście bezzasadna i to w stopniu oczywistym, stąd
rozpoznanie jej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k. Jej autorowi należy
przypomnieć, choć jest podmiotem fachowym i powinien to wiedzieć, że kasacja –
jako nadzwyczajny środek zaskarżenia - służy od wyroku sądu odwoławczego. Ma
zatem podnosić konkretne zarzuty i to wyłącznie odnośnie obrazy prawa zaistniałej
przed tym sądem, a przy tym jej przedmiotem może być jedynie rażąca, a nie
jakakolwiek, obraza prawa i to mogąca mieć istotny, a nie jakikolwiek, wpływ na
treść orzeczenia. Chodzi zatem o taką obrazę prawa, której gdyby nie było,
orzeczenie mogłoby być inne. Tymczasem w skardze tej, skarżący zarzuca Sądowi
Apelacyjnemu ogólnie stronniczość przez to, że nie uwzględnił on apelacji i nie
uchylił wyroku Sądu meriti.
Należy w związku z tym zwrócić uwagę skarżącemu, że przywoływane przez
niego, jako jakoby obrażone, przepisy art. 5 § 2, art. 7, art.410 i 424 k.p.k., dotyczą,
jak wiadomo, orzekania przez Sąd pierwszej instancji, to tam bowiem
przeprowadzane jest pełne postępowanie dowodowe, dochodzi do oceny
przeprowadzanych dowodów i dokonywania w oparciu o nie ustaleń faktycznych.
Zadaniem zaś Sądu odwoławczego jest jedynie kontrola zaskarżonego orzeczenia i
ustosunkowanie się do zarzutów podniesionych w środku odwoławczym, a wymogi
stawiane temu wyrokowi i jego uzasadnieniu normowane są przez inne przepisy,
niż przywoływane przez autora kasacji. W skardze tej nie podniesiono zaś, aby Sąd
odwoławczy, czy to w ogóle nie odniósł się do jakiegoś z zarzutów apelacji, a więc
3
obraził art. 433 § 2 k.p.k., czy też uczynił to w sposób niewłaściwy, z naruszeniem
art. 457 § 3 k.p.k. I rzeczywiście analiza uzasadnienia wyroku Sądu odwoławczego
wskazuje, że wyraźnie ustosunkował się on do poszczególnych zarzutów środka
odwoławczego obrońcy oskarżonego (k. 449-451v), tyle tylko, że w sposób
niezadowalający skarżącego. Tym samym nie doszło do obrazy prawa
procesowego w instancji odwoławczej, a w kasacji kontestuje się jedynie
niepodzielenie przez Sąd Apelacyjny zarzutów środka odwoławczego.
Powyższe dowodzi oczywistej bezzasadności kasacji, a w związku z takim
jej charakterem, oddalając tę skargę, Sąd Najwyższy, stosownie do art. 636 § 1 w
zw. z art. 518 k.p.k., obciążył skazanego kosztami sądowymi postępowania
kasacyjnego. Mając zaś na uwadze sposób formułowania zarzutów tej skargi,
zdecydowano o sporządzeniu z urzędu uzasadnienia tego orzeczenia.
Z tych wszystkich względów rozstrzygnięto jak na wstępie.