III KK 372/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:15-11-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KK 372/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 24 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Grzegorczyk (przewodniczący)
SSN Dorota Rysińska (sprawozdawca)
SSN Włodzimierz Wróbel
Protokolant Anna Korzeniecka-Plewka
w sprawie M. E. O.
ukaranego za wykroczenie określone w art. 43 [1] ust.1 ustawy z dnia 26
października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu, w trybie art. 535 § 5 k.p.k.,
w dniu 24 października 2013 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
od wyroku Sądu Rejonowego w P.
z dnia 18 lipca 2013 r.,
uchyla wyrok w zaskarżonej części, dotyczącej orzeczenia o
karze i sprawę w tym zakresie przekazuje do ponownego
rozpoznania Sądowi Rejonowemu w P.
UZASADNIENIE
Wyrokiem nakazowym z dnia 18 lipca 2013 r. Sąd Rejonowy w P. uznał M. E.
O. za winnego popełnienia, w dniu 9 maja 2013 r. w P., wykroczenia polegającego
2
na spożywaniu alkoholu na osiedlowym terenie rekreacyjnym, w pobliżu
przedszkola dla dzieci i za czyn ten, na mocy art. 431
ust. 1 ustawy z dnia 26
października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi
(Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231 ze zm.) skazał go na karę miesiąca
ograniczenia wolności polegającego na wykonywaniu nieodpłatnej dozorowanej
pracy na cele społeczne w wymiarze 40 godzin.
Wyrok ten uprawomocnił się bez jego zaskarżenia.
Obecnie Prokurator Generalny zaskarżył ten wyrok kasacją wniesioną na
korzyść ukaranego, w części dotyczącej orzeczenia o karze. Zarzucił mu „rażące i
mające istotny wpływ na treść wyroku naruszenie prawa materialnego, tj. art. 431
ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i
przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231 ze zm.),
polegającego na wymierzeniu obwinionemu M. E. O. za popełnienie wykroczenia z
art. 431
ust. 1 powołanej ustawy, kary miesiąca ograniczenia wolności w postaci
obowiązku wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne,
pomimo tego, że wykroczenie określone w tym przepisie zagrożone jest wyłącznie
karą grzywny. Podnosząc taki zarzut, Prokurator Generalny wniósł o uchylenie
wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania
Sądowi Rejonowemu w P.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest zasadna w stopniu oczywistym, co wynika wprost z zestawienia
treści wysuniętego w niej zarzutu z treścią zaskarżonego rozstrzygnięcia o karze
wymierzonej M. E. O. za przypisane mu wykroczenie, zakwalifikowane na
podstawie art. 431
ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w
trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231 ze
zm.).
Przytoczone unormowanie, za popełnienie określonego w nim wykroczenia,
przewiduje bezalternatywną sankcję w postaci kary grzywny. Wobec tego,
ewidentne jest, że wymierzenie obwinionemu przez Sąd Rejonowy kary
ograniczenia wolności, nieprzewidzianej we wskazanym przepisie prawa
materialnego, nastąpiło z rażącym i mającym istotny wpływ na treść tego
rozstrzygnięcia, naruszeniem tego przepisu.
3
Wskazane powyżej okoliczności pozwalały zatem na uwzględnienie kasacji
w trybie przewidzianym w art. 535 § 5 k.p.k., skutkiem czego Sąd Najwyższy uchylił
wyrok w zaskarżonej części i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi
Rejonowemu – w celu skorygowania stwierdzonego uchybienia w zakresie
orzeczenia o karze. Z uwagi na kierunek kasacji Sąd Rejonowy powinien baczyć na
to, by przy orzekaniu kary grzywny nie doszło do rzeczywistego pogorszenia
sytuacji obwinionego.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 24 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Grzegorczyk (przewodniczący)
SSN Dorota Rysińska (sprawozdawca)
SSN Włodzimierz Wróbel
Protokolant Anna Korzeniecka-Plewka
w sprawie M. E. O.
ukaranego za wykroczenie określone w art. 43 [1] ust.1 ustawy z dnia 26
października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu, w trybie art. 535 § 5 k.p.k.,
w dniu 24 października 2013 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
od wyroku Sądu Rejonowego w P.
z dnia 18 lipca 2013 r.,
uchyla wyrok w zaskarżonej części, dotyczącej orzeczenia o
karze i sprawę w tym zakresie przekazuje do ponownego
rozpoznania Sądowi Rejonowemu w P.
UZASADNIENIE
Wyrokiem nakazowym z dnia 18 lipca 2013 r. Sąd Rejonowy w P. uznał M. E.
O. za winnego popełnienia, w dniu 9 maja 2013 r. w P., wykroczenia polegającego
2
na spożywaniu alkoholu na osiedlowym terenie rekreacyjnym, w pobliżu
przedszkola dla dzieci i za czyn ten, na mocy art. 431
ust. 1 ustawy z dnia 26
października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi
(Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231 ze zm.) skazał go na karę miesiąca
ograniczenia wolności polegającego na wykonywaniu nieodpłatnej dozorowanej
pracy na cele społeczne w wymiarze 40 godzin.
Wyrok ten uprawomocnił się bez jego zaskarżenia.
Obecnie Prokurator Generalny zaskarżył ten wyrok kasacją wniesioną na
korzyść ukaranego, w części dotyczącej orzeczenia o karze. Zarzucił mu „rażące i
mające istotny wpływ na treść wyroku naruszenie prawa materialnego, tj. art. 431
ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i
przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231 ze zm.),
polegającego na wymierzeniu obwinionemu M. E. O. za popełnienie wykroczenia z
art. 431
ust. 1 powołanej ustawy, kary miesiąca ograniczenia wolności w postaci
obowiązku wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne,
pomimo tego, że wykroczenie określone w tym przepisie zagrożone jest wyłącznie
karą grzywny. Podnosząc taki zarzut, Prokurator Generalny wniósł o uchylenie
wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania
Sądowi Rejonowemu w P.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest zasadna w stopniu oczywistym, co wynika wprost z zestawienia
treści wysuniętego w niej zarzutu z treścią zaskarżonego rozstrzygnięcia o karze
wymierzonej M. E. O. za przypisane mu wykroczenie, zakwalifikowane na
podstawie art. 431
ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w
trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231 ze
zm.).
Przytoczone unormowanie, za popełnienie określonego w nim wykroczenia,
przewiduje bezalternatywną sankcję w postaci kary grzywny. Wobec tego,
ewidentne jest, że wymierzenie obwinionemu przez Sąd Rejonowy kary
ograniczenia wolności, nieprzewidzianej we wskazanym przepisie prawa
materialnego, nastąpiło z rażącym i mającym istotny wpływ na treść tego
rozstrzygnięcia, naruszeniem tego przepisu.
3
Wskazane powyżej okoliczności pozwalały zatem na uwzględnienie kasacji
w trybie przewidzianym w art. 535 § 5 k.p.k., skutkiem czego Sąd Najwyższy uchylił
wyrok w zaskarżonej części i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi
Rejonowemu – w celu skorygowania stwierdzonego uchybienia w zakresie
orzeczenia o karze. Z uwagi na kierunek kasacji Sąd Rejonowy powinien baczyć na
to, by przy orzekaniu kary grzywny nie doszło do rzeczywistego pogorszenia
sytuacji obwinionego.