IV KO 74/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-11-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KO 74/13
POSTANOWIENIE
Dnia 23 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Rafał Malarski (przewodniczący)
SSN Jacek Sobczak
SSN Józef Szewczyk (sprawozdawca)
w sprawie rozpoznania zażalenia pokrzywdzonego P. D.
po rozpoznaniu wniosku Sądu Rejonowego w R.
z dnia 3 września 2013 r., o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi
równorzędnemu
na podstawie art. 37 kpk
postanowił
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w R. zwrócił się do Sądu Najwyższego o przekazanie sprawy
– dotyczącej rozpoznania zażalenia pokrzywdzonego P. D. na zarządzenie
Prokuratora Prokuratury Rejonowej w D. z dnia 11 czerwca 2013 r. o odmowie
przyjęcia zażalenia na postanowienie tego prokuratora z dnia 15 kwietnia 2013 r. o
odmowie wszczęcia śledztwa w sprawie udzielenia pomocy w uniknięciu
odpowiedzialności karnej W. P. za przestępstwo poświadczenia nieprawdy przez
prokuratora Prokuratury Rejonowej w […] J. N. w toku postępowania, sygn. Ds. …,
w związku z wydaniem postanowienia o odmowie wszczęcia śledztwa z dnia 15
lutego 2013 r., to jest o przestępstwo z art. 239 § 1 k.k., wobec braku ustawowych
znamion czynu zabronionego.
Zdaniem Sądu wnioskującego, za przekazaniem sprawy przemawia dobro
wymiaru sprawiedliwości, gdyż rozpoznanie sprawy przez sąd właściwy może
2
zrodzić w opinii publicznej przeświadczenie o braku warunków do bezstronnego jej
rozpoznania. Pokrzywdzony P. D. stawia bowiem zarzuty popełnienia przestępstw
prokuratorom i policjantom oraz protokolantce Sądu Rejonowego […], nie jest
zadowolony z wyników ich rozpoznania, pisze liczne skargi.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Sąd Rejonowy rozpoznawał już zażalenia P. D. na zarządzenia o odmowie
przyjęcia zażalenia […].
Rozważania i sugestie zawarte w uzasadnieniu wniosku prowadzą Sąd
właściwy do zbyt daleko idących konkluzji. Przepis art. 37 k.p.k. jako wyjątkowy nie
podlega interpretacji rozszerzającej. Przekazanie sprawy winno nastąpić jedynie w
sytuacji, gdy występują realne okoliczności, które mogą zasadnie stwarzać
przekonanie o braku warunków do obiektywnego rozpoznania sprawy w danym
sądzie oraz o tym, że tylko przekazanie sprawy stworzy lepsze możliwości do
trafnego rozstrzygnięcia w przedmiocie tego procesu (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 7 kwietnia 1999 r., IV KO 24/99, nie publ.). W ocenie Sądu
Najwyższego fakt, iż pokrzywdzony składa liczne skargi na policjantów,
prokuratorów, protokolantkę sądową nie stwarza zasadnego przekonania o braku
warunków do obiektywnego rozpoznania sprawy w Sądzie Rejonowym w […].
Rzeczą sądów jest takie orzekanie, aby także w opinii publicznej nie
powstały wątpliwości co do tego, że wydawane orzeczenia wolne są od
jakichkolwiek pozaprocesowych wpływów (por. postanowienie Sądu Najwyższego z
dnia 17 maja 2001 r., IV KO 21/01, OSNKW 2001, z. 7-8, poz. 58). Hipotetyczna
obawa przed przyszłymi niekorzystnymi społecznymi opiniami, niemająca żadnych
realnych podstaw, nie powinna uzasadniać uchylania się przez sąd od rozpoznania
sprawy. Autorytet sądu buduje sprawne, bez zbędnej zwłoki, przeprowadzenie
każdego postępowania i wydanie, na podstawie wnikliwej i bezstronnej oceny
dowodów, sprawiedliwego orzeczenia (por. postanowienie Sądu Najwyższego z
dnia 25 listopada 2009 r., III KO 81/09, OSNKW 2010, z. 2, poz. 20).
Reasumując, Sąd Najwyższy nie uwzględnił wniosku.
3
POSTANOWIENIE
Dnia 23 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Rafał Malarski (przewodniczący)
SSN Jacek Sobczak
SSN Józef Szewczyk (sprawozdawca)
w sprawie rozpoznania zażalenia pokrzywdzonego P. D.
po rozpoznaniu wniosku Sądu Rejonowego w R.
z dnia 3 września 2013 r., o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi
równorzędnemu
na podstawie art. 37 kpk
postanowił
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w R. zwrócił się do Sądu Najwyższego o przekazanie sprawy
– dotyczącej rozpoznania zażalenia pokrzywdzonego P. D. na zarządzenie
Prokuratora Prokuratury Rejonowej w D. z dnia 11 czerwca 2013 r. o odmowie
przyjęcia zażalenia na postanowienie tego prokuratora z dnia 15 kwietnia 2013 r. o
odmowie wszczęcia śledztwa w sprawie udzielenia pomocy w uniknięciu
odpowiedzialności karnej W. P. za przestępstwo poświadczenia nieprawdy przez
prokuratora Prokuratury Rejonowej w […] J. N. w toku postępowania, sygn. Ds. …,
w związku z wydaniem postanowienia o odmowie wszczęcia śledztwa z dnia 15
lutego 2013 r., to jest o przestępstwo z art. 239 § 1 k.k., wobec braku ustawowych
znamion czynu zabronionego.
Zdaniem Sądu wnioskującego, za przekazaniem sprawy przemawia dobro
wymiaru sprawiedliwości, gdyż rozpoznanie sprawy przez sąd właściwy może
2
zrodzić w opinii publicznej przeświadczenie o braku warunków do bezstronnego jej
rozpoznania. Pokrzywdzony P. D. stawia bowiem zarzuty popełnienia przestępstw
prokuratorom i policjantom oraz protokolantce Sądu Rejonowego […], nie jest
zadowolony z wyników ich rozpoznania, pisze liczne skargi.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Sąd Rejonowy rozpoznawał już zażalenia P. D. na zarządzenia o odmowie
przyjęcia zażalenia […].
Rozważania i sugestie zawarte w uzasadnieniu wniosku prowadzą Sąd
właściwy do zbyt daleko idących konkluzji. Przepis art. 37 k.p.k. jako wyjątkowy nie
podlega interpretacji rozszerzającej. Przekazanie sprawy winno nastąpić jedynie w
sytuacji, gdy występują realne okoliczności, które mogą zasadnie stwarzać
przekonanie o braku warunków do obiektywnego rozpoznania sprawy w danym
sądzie oraz o tym, że tylko przekazanie sprawy stworzy lepsze możliwości do
trafnego rozstrzygnięcia w przedmiocie tego procesu (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 7 kwietnia 1999 r., IV KO 24/99, nie publ.). W ocenie Sądu
Najwyższego fakt, iż pokrzywdzony składa liczne skargi na policjantów,
prokuratorów, protokolantkę sądową nie stwarza zasadnego przekonania o braku
warunków do obiektywnego rozpoznania sprawy w Sądzie Rejonowym w […].
Rzeczą sądów jest takie orzekanie, aby także w opinii publicznej nie
powstały wątpliwości co do tego, że wydawane orzeczenia wolne są od
jakichkolwiek pozaprocesowych wpływów (por. postanowienie Sądu Najwyższego z
dnia 17 maja 2001 r., IV KO 21/01, OSNKW 2001, z. 7-8, poz. 58). Hipotetyczna
obawa przed przyszłymi niekorzystnymi społecznymi opiniami, niemająca żadnych
realnych podstaw, nie powinna uzasadniać uchylania się przez sąd od rozpoznania
sprawy. Autorytet sądu buduje sprawne, bez zbędnej zwłoki, przeprowadzenie
każdego postępowania i wydanie, na podstawie wnikliwej i bezstronnej oceny
dowodów, sprawiedliwego orzeczenia (por. postanowienie Sądu Najwyższego z
dnia 25 listopada 2009 r., III KO 81/09, OSNKW 2010, z. 2, poz. 20).
Reasumując, Sąd Najwyższy nie uwzględnił wniosku.
3