Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II KK 276/13
POSTANOWIENIE
Dnia 30 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Dołhy
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 kpk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 30 października 2013 r.,
sprawy J. P. P.
skazanego z art. 258 § 1 kk, art.56 ust. 3 ustawy z dnia 29.07.2005r. o
przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk i art. 65 § 1 kk
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego,
od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 12 czerwca 2013 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Okręgowego w Ł.
z dnia 22 sierpnia 2012 r.,
p o s t a n o w i ł :
1. oddala kasację jako oczywiście bezzasadną;
2. zwalnia skazanego od ponoszenia kosztów sądowych
postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 22 sierpnia 2012 r. J. P. P. skazany
został:
1) za przestępstwo z art. 258 § 1 k.k. – na karę 10 miesięcy pozbawienia
wolności;
2) za przestępstwo z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o
przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 4 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw.
2
z art. 65 § 1 k.k. – na karę 3 lat pozbawienia wolności oraz grzywny w
wymiarze 200 stawek dziennych przy przyjęciu jednej stawki na kwotę 50 zł.;
łącznie na karę 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności; na podstawie art. 45
§ 1 k.k. orzeczono wobec oskarżonego przypadek korzyści majątkowej w
wysokości 14.050 zł.
Od tego wyroku apelację wnieśli obrońca oskarżonego oraz prokurator na
niekorzyść oskarżonego w zakresie czynu z art. 258 § 1 k.k. i kary łącznej
pozbawienia wolności.
W apelacji obrońcy podniesiono zarzuty obrazy przepisów postępowania –
art. 4, art. 7, art. 167, art. 202 § 1, art. 410 i art. 424 k.p.k. oraz błędu w ustaleniach
faktycznych.
Sąd Apelacyjny, wyrokiem z dnia 12 czerwca 2013 r., utrzymał w mocy
zaskarżony wyrok.
W kasacji od tego wyroku obrońca skazanego zarzucił rażące naruszenie
prawa, które mogło mieć istotny wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie
naruszenie przepisów prawa procesowego:
1) art.433 § 2 k.p.k. i art. 457 § 3 k.p.k. w zw. z art. 5 § 2 k.p.k., art. 7 k.p.k. oraz
art.410 k.p.k. oraz 424 k.p.k. - poprzez brak prawidłowej kontroli odwoławczej
- w tym także pominięcie części zarzutów i argumentacji apelacyjnej w
zakresie:
- bytu i funkcjonowania zorganizowanej grupy przestępczej, w której miał brać
udział J. P., poczynienie przez Sąd Apelacyjny w tym zakresie nowych
ustaleń faktycznych, bez wskazania dowodów stanowiących dla nich oparcie;
- niewyczerpującego odniesienia się do podnoszonych w apelacji zarzutów
dotyczących niewłaściwej oceny wyjaśnień M. M., dowolnej oceny
zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności
wyjaśnień oskarżonych i zeznań świadków oraz pominięciu części
zgromadzonego materiału dowodowego;
2) art. 167 k.p.k. w związku z art. 366 k.p.k. w związku z art. 6 k.p.k. poprzez
nieodniesienie się do zgłoszonego na rozprawie apelacyjnej zarzutu
pominięcia przez Sąd Okręgowy wniosku dowodowego J. P. o powołanie
3
przez Sąd biegłych lekarzy psychiatrów w celu wydania opinii o stanie jego
zdrowia.
W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu
Apelacyjnego i poprzedzającego go wyroku Sądu Okręgowego w Ł. - i przekazanie
sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.
W pisemnej odpowiedzi na kasację prokurator Prokuratury Apelacyjnej
wniósł o oddalenie kasacji jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja jest bezzasadna w stopniu oczywistym.
Poza formalnym powołaniem się na rażące naruszenie prawa procesowego,
kasacja wprost ogranicza się do powtórzenia stanowiska prezentowanego w
postępowaniu odwoławczym, nie zawiera natomiast merytorycznych argumentów,
które pozwalałyby na zakwestionowanie stanowiska Sądu drugiej instancji.
Sformułowany w pkt 1 zarzut naruszenia art. 433 § 2 k.p.k. i art. 457 § 3
k.p.k. jest bezpodstawny. Treść uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego
jednoznacznie przekonuje, że podniesione w apelacji obrońcy zarzuty zostały przez
ten Sąd należycie rozpoznane, a następnie wszechstronnie rozważone, do
wszystkich istotnych okoliczności i twierdzeń Sąd odwoławczy ustosunkował się.
Dotyczy to w szczególności kwestii istnienia zorganizowanej grupy przestępczej,
udziału w niej skazanego, oceny wiarygodności wyjaśnień M. M. (por. str. 16-19,
20-23 uzasadnienia Sądu odwoławczego). Uzasadnienie to merytorycznie jest
prawidłowe, odnosi się do zarzutów apelacji w takim zakresie, w jakim zostały one
postawione, i w tych warunkach nie sposób przyjąć, że doszło do nierzetelnego,
czy niepełnego rozpoznania środka odwoławczego. Motywy kasacji wskazują
jednoznacznie, że autor kasacji, kwestionując ocenę wiarygodności dowodów
osobowych domaga się dokonania odmiennych ustaleń co do uczestnictwa
skazanego w grupie przestępczej i obrocie narkotykami, tym samym jego intencją
jest spowodowanie kontroli ustaleń faktycznych w postępowaniu kasacyjnym. Jest
to zabieg całkowicie chybiony i w żaden sposób nie przystaje do rygorów i
wymagań postępowania kasacyjnego.
Zarzut naruszenia art. 167 k.p.k. w zw. z art. 366 k.p.k. w zw. z art. 6 k.p.k.
(pkt 2) jest nierzetelny. W tym zakresie Sąd odwoławczy zajął stanowisko,
4
wskazując na brak przesłanek do uznania, że w sprawie zachodziła konieczność
dopuszczenia dowodu z opinii lekarzy psychiatrów (por. str. 19 uzasadnienia Sądu
odwoławczego).
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy, akceptując stanowisko zawarte w
prokuratorskiej odpowiedzi na skargę kasacyjną, oddalił kasację jako oczywiście
bezzasadną.