II KK 301/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:20-11-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II KK 301/13
POSTANOWIENIE
Dnia 29 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Waldemar Płóciennik
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 29 października 2013 r.
w sprawie A. T.
skazanej za przestępstwo z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3 k.k.
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanej
od wyroku Sądu Okręgowego w W.
z dnia 21 czerwca 2013 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w L.
z dnia 24 kwietnia 2012 r.,
z urzędu kwestii dopuszczalności kasacji,
na podstawie art. 531 § 1 w zw. z art. 530 § 2 i art. 523 § 2 i 4 k.p.k.
postanowił:
1) pozostawić kasację bez rozpoznania;
2) zasądzić od skazanej na rzecz Skarbu Państwa koszty
sądowe postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Rejonowego w L. z dnia 24 kwietnia 2012 r., A. T. została
uznana za winną popełnienia przestępstwa z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3
k.k., za które wymierzono jej karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym
zawieszeniem jej wykonania na 2 lata próby i 40 stawek dziennych grzywny, przy
ustaleniu wysokości jednej stawki na 10 złotych. Po rozpoznaniu apelacji
wniesionej przez obrońcę skazanej, Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 21 czerwca
2013 r., utrzymał zaskarżone orzeczenie w mocy. W kasacji od wyroku Sądu
odwoławczego obrońca skazanej zarzucił obrazę prawa, tj. przepisów art. 433 § 2
2
k.p.k. i art. 457 § 3 k.p.k. oraz art. 5 § 2 k.p.k., art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. i w
konsekwencji wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i „przekazanie sprawy
do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest niedopuszczalna z mocy prawa i nie powinna zostać przyjęta
przez Sąd Okręgowy w toku postępowania okołokasacyjnego.
Zgodnie z art. 523 § 2 k.p.k., kasację na korzyść można wnieść jedynie w
razie skazania oskarżonego za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe na karę
pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, co w
rozważanej sprawie nie miało miejsca. Wskazane ograniczenie nie dotyczy kasacji
wniesionej z powodu uchybień wymienionych w art. 439 k.p.k. oraz w wypadku
sporządzenia kasacji przez podmiot szczególny określony w art. 521 k.p.k. (por. art.
523 § 4 k.p.k.). Kasacja w sprawie A. T. nie została jednak wniesiona przez żaden z
uprawnionych podmiotów szczególnych, a podniesiony w niej zarzut nie wskazuje
uchybień wymienionych w art. 439 k.p.k. (na stwierdzenie takich uchybień nie
pozwala także analiza akt sprawy).
W związku z powyższym kasację obrońcy skazanej ocenić należało, jako
niedopuszczalną z mocy prawa i zgodnie z art. 531 § 1 k.p.k. pozostawić ją bez
rozpoznania.
POSTANOWIENIE
Dnia 29 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Waldemar Płóciennik
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 29 października 2013 r.
w sprawie A. T.
skazanej za przestępstwo z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3 k.k.
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanej
od wyroku Sądu Okręgowego w W.
z dnia 21 czerwca 2013 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w L.
z dnia 24 kwietnia 2012 r.,
z urzędu kwestii dopuszczalności kasacji,
na podstawie art. 531 § 1 w zw. z art. 530 § 2 i art. 523 § 2 i 4 k.p.k.
postanowił:
1) pozostawić kasację bez rozpoznania;
2) zasądzić od skazanej na rzecz Skarbu Państwa koszty
sądowe postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Rejonowego w L. z dnia 24 kwietnia 2012 r., A. T. została
uznana za winną popełnienia przestępstwa z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3
k.k., za które wymierzono jej karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym
zawieszeniem jej wykonania na 2 lata próby i 40 stawek dziennych grzywny, przy
ustaleniu wysokości jednej stawki na 10 złotych. Po rozpoznaniu apelacji
wniesionej przez obrońcę skazanej, Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 21 czerwca
2013 r., utrzymał zaskarżone orzeczenie w mocy. W kasacji od wyroku Sądu
odwoławczego obrońca skazanej zarzucił obrazę prawa, tj. przepisów art. 433 § 2
2
k.p.k. i art. 457 § 3 k.p.k. oraz art. 5 § 2 k.p.k., art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. i w
konsekwencji wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i „przekazanie sprawy
do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest niedopuszczalna z mocy prawa i nie powinna zostać przyjęta
przez Sąd Okręgowy w toku postępowania okołokasacyjnego.
Zgodnie z art. 523 § 2 k.p.k., kasację na korzyść można wnieść jedynie w
razie skazania oskarżonego za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe na karę
pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, co w
rozważanej sprawie nie miało miejsca. Wskazane ograniczenie nie dotyczy kasacji
wniesionej z powodu uchybień wymienionych w art. 439 k.p.k. oraz w wypadku
sporządzenia kasacji przez podmiot szczególny określony w art. 521 k.p.k. (por. art.
523 § 4 k.p.k.). Kasacja w sprawie A. T. nie została jednak wniesiona przez żaden z
uprawnionych podmiotów szczególnych, a podniesiony w niej zarzut nie wskazuje
uchybień wymienionych w art. 439 k.p.k. (na stwierdzenie takich uchybień nie
pozwala także analiza akt sprawy).
W związku z powyższym kasację obrońcy skazanej ocenić należało, jako
niedopuszczalną z mocy prawa i zgodnie z art. 531 § 1 k.p.k. pozostawić ją bez
rozpoznania.