Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZP 65/13
UCHWAŁA
Dnia 21 listopada 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jan Górowski (przewodniczący)
SSN Marian Kocon (sprawozdawca)
SSN Grzegorz Misiurek
Protokolant Bożena Kowalska
w sprawie z powództwa Wspólnoty Mieszkaniowej Nieruchomości położonej
w Z. przy ul. B. […]
przeciwko D. K.
o ochronę prawa własności,
po rozstrzygnięciu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu jawnym
w dniu 21 listopada 2013 r.,
zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd Okręgowy w G.
postanowieniem z dnia 3 lipca 2013 r.,
"Czy na podstawie art. 222 § 2 k.c. wspólnota mieszkaniowa
może domagać się od najemcy niewydzielonego lokalu mieszkalnego
zaniechania naruszenia prawa własności polegającego na
naruszeniu wyglądu elewacji budynku poprzez przywrócenie kształtu
i rozmiaru otworów okiennych do stanu poprzedniego?"
2
podjął uchwałę:
Wspólnota mieszkaniowa może żądać od najemcy
niewydzielonego lokalu mieszkalnego przywrócenia do stanu
poprzedniego kształtu i rozmiaru otworów okiennych w budynku
położonym na nieruchomości wspólnej.
3
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy w Z. wyrokiem z dnia 12 września 2012 r. oddalił powództwo
wspólnoty mieszkaniowej o przywrócenie stanu poprzedniego budynku
mieszkalnego. Ustalił, że pozwana będąc najemcą bliżej określonego lokalu
mieszkalnego bez zgody wspólnoty i właściciela lokalu, przeprowadziła prace
remontowe polegające na nadbudowaniu znajdujących się w lokalu parapetów na
wysokość dwóch cegieł, w następstwie czego zmniejszył się rozmiar otworów
okiennych, oraz dokonała wymiany stolarki okiennej, która kształtem i kolorem
odbiega od stolarki innych lokali mieszkalnych. Zmiany te istotnie przyczyniły się
do obniżenia walorów estetycznych elewacji budynku. W ramach takich ustaleń
Sąd Rejonowy uznał, że żądanie powódki nie dotyczy nieruchomości wspólnej,
tak więc powódka nie ma legitymacji czynnej do jego dochodzenia.
Rozpoznając apelację powódki od powyższego wyroku, Sąd Okręgowy w G.
powziął poważną wątpliwość odzwierciedloną w treści przytoczonego na wstępie
zagadnienia prawnego, przedstawionego Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Z art. 1 ust. 1, art. 18 i art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r.
„o własności lokali” (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 80 poz. 903 ze zm.,
dalej:”u.w.l.”) wynika, że wspólnota mieszkaniowa została powołana do
sprawowania zarządu nieruchomością wspólną i do tego ograniczają się
jej uprawnienia. W art. 22 ust. 3 i 4 ustawy o własności lokali przykładowo
zostały wymienione czynności przekraczające zakres zwykłego zarządu, w tym
udzielenie zgody na nadbudowę lub przebudowę nieruchomości wspólnej (pkt 5).
Zgodnie z art. 3 ust. 2 tej ustawy nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części
budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali.
Żądanie pozwu dotyczyło zobowiązania pozwanej do przywrócenia trzech
otworów okiennych w ścianie zewnętrznej budynku do stanu poprzedniego
w zakresie ich kształtu, podziału, koloru i wielkości. Ustawa o własności lokali
nadbudowę lub przebudowę ścian zewnętrznych budynku kwalifikuje jako
czynności przekraczające zarząd nieruchomością wspólną. Skoro zaś sama ustawa
4
kwalifikuje je jako czynności przekraczające zarząd nieruchomością wspólną, to nie
ulega wątpliwości, że sprawa o przywrócenie ściany zewnętrznej budynku do stanu
sprzed nadbudowy lub przebudowy jest sprawą związaną z zarządzaniem
taką nieruchomością, co oznacza, że zdolność procesowa przysługuje w niej
wspólnocie mieszkaniowej a nie właścicielom lokali tworzących tę wspólnotę.
Stroną w procesie jest wspólnota, pomimo to, że proces dotyczy nieruchomości
wspólnej należącej do właścicieli lokali.
W świetle tych założeń wymaga rozważenia, czy wykonane prace
remontowe (nadbudowanie parapetów zewnętrznych na wysokość dwóch cegieł
i wymiana stolarki okiennej) dotyczyły nieruchomości wspólnej, czy też swoim
zakresem odnosiły się one wyłącznie do lokalu mieszkalnego zajmowanego przez
pozwaną. Pozwoli to na ustalenie, czy którąkolwiek z czynności podjętych przez
pozwaną w ramach prac remontowych można ujmować jako zdarzenie
bezpośrednio ingerujące w nieruchomość wspólną, a tym samym stanowiące
naruszenie prawa własności właścicieli lokali tworzących wspólnotę.
Sąd Okręgowy odwołał się do kryterium kosztów argumentując, że wymiana
stolarki okiennej połączona z nadbudowaniem parapetów nie dotyczy
nieruchomości wspólnej skoro to właściciel lokalu jest obowiązany pokryć
koszty wymiany.
Przyjęte kryterium jest jednak zawodne, gdyż pomija złożoność kwalifikacji
prawnej niektórych elementów nieruchomości wspólnej na gruncie ustawy
o własności lokali. W świetle jej przepisów ta sama ściana budynku, w tym
zewnętrzna wraz z występującymi na niej elementami architektonicznymi
i wystrojem nie przeznaczona dla wyłącznego użytku właściciela w rozumieniu
art. 3 ust. 2 u.w.l. może też stanowić element lokalu przesądzający o jego
samodzielności prawnej zgodnie z art. 2 ust. 1 i ust. 2 u.w.l. Stąd nie jest wyłączona
swoboda właściciela lokalu co do dokonywania w lokalu niektórych czynności
natury faktycznej jak malowanie, tapetowanie czy wieszanie na niej obrazów.
Nie oznacza to jednak, z przyczyn oczywistych, że właściciel lokalu może
te czynności wykonać na zewnątrz lokalu i przykładowo pomalować elewację
budynku według swego upodobania.
5
Ocena prawna remontów właściciela lokalu musi zatem uwzględniać treść
przepisów ustawy o własności lokali oraz właściwości stosunków lokalowych takie
jak wysoce intensywne przenikanie się wzajemnych interesów właścicieli
poszczególnych lokali. Przy tej ocenie należy preferować pewną elastyczność
tak aby w ramach dostępnych regulacji prawnych przyjąć rozwiązanie zgodne
z doświadczeniem życiowym. Dokonując kwalifikacji prawnej zachowań właściciela
lokalu przynajmniej potencjalnie odnoszących się do elementów nieruchomości
wspólnej należy sięgnąć do kryterium techniczno-funkcjonalnego, a więc należy
uwzględnić nie tylko właściwości konstrukcyjne danej części budynku
lecz również stopień powiązania tego zachowania z interesem właściciela
konkretnego lokalu oraz interesem ogółu właścicieli lokali.
Z perspektywy przyjętego kryterium nie budzi wątpliwości, że fragmenty
elewacji budynku powstałe w następstwie całkowitego bądź częściowego
zamurowania otworów okiennych lokalu mieszkalnego stanowią część
nieruchomości wspólnej, a nie lokalu. W ujęciu cywilistycznym wmurowanie cegieł
w otwory okienne skutkuje tym, że te stają się częściami składowymi nieruchomości
wspólnej (art. 47§ 2 k.c.). To oznacza, że czynność polegająca na całkowitym bądź
częściowym zamurowaniu tych otworów stanowi bezpośrednią ingerencję
w nieruchomość wspólną z naruszeniem prawa własności właścicieli lokali
tworzących wspólnotę.
W konsekwencji, częściowe zamurowania otworów okiennych lokalu
mieszkalnego przez nadbudowanie parapetów zewnętrznych skutkuje tym,
że przeprowadzenie stosowanych prac wymaga uzyskania zgody wspólnoty
mieszkaniowej przewidzianej w art. 22 ust. 1 pkt. 5u.w.l. Natomiast wykonanie tej
nadbudowy bez tej zgody stanowi bezprawną ingerencję w prawo własności
właścicieli lokali tworzących wspólnotę uprawniającą wspólnotę do wystąpienia
z roszczeniami opartymi na art. 222 § 2 k.c. Zatem wspólnota mieszkaniowa może
żądać od najemcy niewydzielonego lokalu mieszkalnego przywrócenia do stanu
poprzedniego kształtu i rozmiaru otworów okiennych w budynku położonym na
nieruchomości wspólnej.
Z tych przyczyn Sąd Najwyższy podjął uchwałę, jak na wstępie.
6