II KK 337/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:19-12-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II KK 337/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 12 grudnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Dołhy (przewodniczący)
SSN Krzysztof Cesarz (sprawozdawca)
SSN Waldemar Płóciennik
Protokolant Marta Brylińska
w sprawie T. D.
skazanego z art. 54 § 2 k.k.s. i innych
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 12 grudnia 2013 r.
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanego
od wyroku Sądu Rejonowego w Z.
z dnia 5 czerwca 2013 r.,
uchyla zaskarżony wyrok co do T. D. w części dotyczącej kary
grzywny oraz kosztów sądowych i w tym zakresie przekazuje
sprawę Sądowi Rejonowemu w Z. do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy wyrokiem nakazowym z dnia 5 czerwca 2013 r., uznał T. D.
za winnego dokonania zarzucanego mu czynu wypełniającego dyspozycję art. 54 §
2 k.k.s. w zb. z art. 56 § 2 k.k.s. i z art. 60 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s., art. 7 §
2
1 k.k.s. i art. 9 § 1 k.k.s. i za to na podstawie art. 54 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1
k.k.s. wymierzył mu karę 300 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej
stawki na kwotę 60 zł, po czym zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa
kwotę 1 800 zł tytułem opłaty i 90 zł tytułem zwrotu wydatków postępowania.
Wyrok ten nie został zaskarżony przez strony i uprawomocnił się w pierwszej
instancji w dniu 25 lipca 2013 r., po upływie terminu do złożenia sprzeciwu.
Kasację od tego wyroku w części dotyczącej kary grzywny na korzyść
skazanego złożył Prokurator Generalny, zarzucając „rażące i mające istotny wpływ
na treść wyroku naruszenie prawa karnego materialnego, tj. art. 23 § 2 k.k.s.,
poprzez wymierzenie T. D. na podstawie tego przepisu kary grzywny w wymiarze
300 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 60 zł, to jest w
wymiarze przekraczającym górną granicę kary grzywny możliwej do orzeczenia
wyrokiem nakazowym”.
Skarżący w konkluzji wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i
przekazanie sprawy w tym zakresie Sądowi Rejonowemu do ponownego
rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Skarga kasacyjna jest oczywiście zasadna, przeto mogła być uwzględniona
na posiedzeniu (art. 535 § 5 k.p.k.).
Kodeks karny skarbowy przewiduje możliwość wydania wyroku nakazowego
w sprawie o przestępstwa skarbowe (art. 113 § 1 k.k.s. i art. 171 – 172 k.k.s.).
Zastrzega jednak w części ogólnej działu I tytułu I, to jest w art. 23 § 2 i w dziale V
tytułu II normującym dodatkowo postępowanie nakazowe, to jest w art. 172 § 1, że
wyrokiem nakazowym można orzec za przestępstwo skarbowe grzywnę w
granicach nieprzekraczających wysokości 200 stawek dziennych. Natomiast w
niniejszej sprawie Sąd wymierzył oskarżonemu grzywnę w wysokości 300 stawek
dziennych. Doszło zatem do rażącego naruszenia prawa, najpierw – materialnego,
które to naruszenie miało oczywisty, istoty wpływ na treść zaskarżonego wyroku.
Dlatego należało uwzględnić kasację i, biorąc pod uwagę zakres zaskarżenia oraz
wniosek, uchylić wyrok nakazowy w części orzeczonej wobec T. D. kary.
Orzeczenie kasatoryjne musiało objąć również rozstrzygnięcie co do opłaty,
bowiem wymierzona została od kwoty grzywny, i wydatki. Z uwagi na to, że wyrok
3
został uchylony (w części), a nie utracił mocy na skutek sprzeciwu, lecz z powodu
kasacji, nie zaktualizował się, określony w art. 506 § 3 k.p.k. obowiązek
rozpoznania sprawy na zasadach ogólnych. Sąd Rejonowy rozpozna więc sprawę
w uchylonej części w postępowaniu uproszczonym, przy czym nie jest wykluczone
wyrokowanie w trybie nakazowym, bacząc, aby nie naruszyć dyspozycji art. 23 § 2
k.k.s., a przy określeniu wysokości stawek – art. 443 k.p.k. w związku z art. 113 § 1
k.k.s.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 12 grudnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Dołhy (przewodniczący)
SSN Krzysztof Cesarz (sprawozdawca)
SSN Waldemar Płóciennik
Protokolant Marta Brylińska
w sprawie T. D.
skazanego z art. 54 § 2 k.k.s. i innych
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 12 grudnia 2013 r.
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanego
od wyroku Sądu Rejonowego w Z.
z dnia 5 czerwca 2013 r.,
uchyla zaskarżony wyrok co do T. D. w części dotyczącej kary
grzywny oraz kosztów sądowych i w tym zakresie przekazuje
sprawę Sądowi Rejonowemu w Z. do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy wyrokiem nakazowym z dnia 5 czerwca 2013 r., uznał T. D.
za winnego dokonania zarzucanego mu czynu wypełniającego dyspozycję art. 54 §
2 k.k.s. w zb. z art. 56 § 2 k.k.s. i z art. 60 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s., art. 7 §
2
1 k.k.s. i art. 9 § 1 k.k.s. i za to na podstawie art. 54 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1
k.k.s. wymierzył mu karę 300 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej
stawki na kwotę 60 zł, po czym zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa
kwotę 1 800 zł tytułem opłaty i 90 zł tytułem zwrotu wydatków postępowania.
Wyrok ten nie został zaskarżony przez strony i uprawomocnił się w pierwszej
instancji w dniu 25 lipca 2013 r., po upływie terminu do złożenia sprzeciwu.
Kasację od tego wyroku w części dotyczącej kary grzywny na korzyść
skazanego złożył Prokurator Generalny, zarzucając „rażące i mające istotny wpływ
na treść wyroku naruszenie prawa karnego materialnego, tj. art. 23 § 2 k.k.s.,
poprzez wymierzenie T. D. na podstawie tego przepisu kary grzywny w wymiarze
300 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 60 zł, to jest w
wymiarze przekraczającym górną granicę kary grzywny możliwej do orzeczenia
wyrokiem nakazowym”.
Skarżący w konkluzji wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i
przekazanie sprawy w tym zakresie Sądowi Rejonowemu do ponownego
rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Skarga kasacyjna jest oczywiście zasadna, przeto mogła być uwzględniona
na posiedzeniu (art. 535 § 5 k.p.k.).
Kodeks karny skarbowy przewiduje możliwość wydania wyroku nakazowego
w sprawie o przestępstwa skarbowe (art. 113 § 1 k.k.s. i art. 171 – 172 k.k.s.).
Zastrzega jednak w części ogólnej działu I tytułu I, to jest w art. 23 § 2 i w dziale V
tytułu II normującym dodatkowo postępowanie nakazowe, to jest w art. 172 § 1, że
wyrokiem nakazowym można orzec za przestępstwo skarbowe grzywnę w
granicach nieprzekraczających wysokości 200 stawek dziennych. Natomiast w
niniejszej sprawie Sąd wymierzył oskarżonemu grzywnę w wysokości 300 stawek
dziennych. Doszło zatem do rażącego naruszenia prawa, najpierw – materialnego,
które to naruszenie miało oczywisty, istoty wpływ na treść zaskarżonego wyroku.
Dlatego należało uwzględnić kasację i, biorąc pod uwagę zakres zaskarżenia oraz
wniosek, uchylić wyrok nakazowy w części orzeczonej wobec T. D. kary.
Orzeczenie kasatoryjne musiało objąć również rozstrzygnięcie co do opłaty,
bowiem wymierzona została od kwoty grzywny, i wydatki. Z uwagi na to, że wyrok
3
został uchylony (w części), a nie utracił mocy na skutek sprzeciwu, lecz z powodu
kasacji, nie zaktualizował się, określony w art. 506 § 3 k.p.k. obowiązek
rozpoznania sprawy na zasadach ogólnych. Sąd Rejonowy rozpozna więc sprawę
w uchylonej części w postępowaniu uproszczonym, przy czym nie jest wykluczone
wyrokowanie w trybie nakazowym, bacząc, aby nie naruszyć dyspozycji art. 23 § 2
k.k.s., a przy określeniu wysokości stawek – art. 443 k.p.k. w związku z art. 113 § 1
k.k.s.