II KK 339/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
-
Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1974 r. Nr 24 poz. 141 - art. 111, art. 112)
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-12-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II KK 339/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 12 grudnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Dołhy (przewodniczący)
SSN Krzysztof Cesarz
SSN Waldemar Płóciennik (sprawozdawca)
Protokolant Marta Brylińska
w sprawie M. O.
obwinionej z art. 97 k.w. w zw. z art. 23 ust 1 pkt 2 ustawy z dnia 20.06.1997r.-
Prawo o ruchu drogowym,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu bez udziału stron
w trybie art. 535 § 5 kpk,
w dniu 12 grudnia 2013 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
na korzyść obwinionej
od wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w W. z dnia 27 września 2013 r.,
uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej orzeczenia o
karze i sprawę w tym zakresie przekazuje do ponownego
rozpoznania Sądowi Rejonowemu
w W.
UZASADNIENIE
2
Sąd Rejonowy wyrokiem nakazowym z dnia 27 września 2013 r. uznał M. O.
za winną tego, że w dniu 12 kwietnia 2013 r. około godz. 23.30 w W., na ul. P., na
wysokości posesji 2 naruszyła zasady przewidywane w art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy-
Prawo o ruchu drogowym w ten sposób, że kierując samochodem marki Toyota nie
zachowała bezpiecznego odstępu podczas omijania zaparkowanego samochodu
marki Seat w wyniku czego doprowadziła do zderzenia z nim i jego uszkodzenia, tj.
czynu z art. 97 k.w. w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r.-
Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 30 z 2012 r., poz. 1137 ze zm.) i za to, na
podstawie art. 97 k.w. w zw. z art. 20 § 1 i 2 k.w. i art. 21 § 1 k.w. wymierzył jej karę
miesiąca ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej,
kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin, orzekł także o
kosztach sądowych (k. 36).
Niezaskarżony przez strony wyrok uprawomocnił się w dniu 11 października 2013 r.
(k. 36).
Kasację na korzyść obwinionej od prawomocnego wyroku nakazowego
wniósł Prokurator Generalny zaskarżając wyrok w części dotyczącej orzeczenia o
karze i na podstawie art. 111 k.p.s.w. oraz art. 526 § 1 k.p.k. i art. 537 § 1 i 2 k.p.k.
w zw. z art. 112 k.p.s.w. zarzucił mu rażące i mające istotny wpływ na treść
orzeczenia naruszenie prawa materialnego, tj. art. 97 k.w., polegające na
wymierzeniu obwinionej M. O. za popełnienie wykroczenia z art. 97 k.w. w zw. z art.
23 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r.- Prawo o ruchu drogowym (Dz. U.
Nr 30 z 2012 r., poz. 1137 ze zm.) kary miesiąca ograniczenia wolności w postaci
obowiązku wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne,
pomimo tego, że wykroczenie określone w tym przepisie zagrożone jest wyłącznie
karą grzywny lub nagany. W konkluzji wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej
części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja Prokuratora Generalnego jest zasadna, ponieważ wyrok nakazowy
Sądu Rejonowego zapadł z rażącym naruszeniem prawa.
M. O. obwiniona została o popełnienie wykroczenia z art. 97 k.w., które zagrożone
jest wyłącznie karą grzywny lub nagany. Mimo tego Sąd Rejonowy, uznając ją
winną popełnienia zarzucanego czynu, na podstawie art. 97 k.w., wymierzył jej karę
3
miesiąca ograniczenia wolności, a więc karę nieprzewidzianą w ustawowej sankcji
tego przepisu.
Wymierzenie za wykroczenie z art. 97 k.w. kary ograniczenia wolności
stanowi niewątpliwie rażące i mające istotny wpływ na treść orzeczenia naruszenie
wskazanego przepisu. Stąd też Sąd Najwyższy uznał kasację za oczywiście
zasadną, uchylił w części dotyczącej orzeczenia o karze zaskarżony wyrok Sądu
Rejonowego i przekazał sprawę temu Sądowi do ponownego rozpoznania, w
trakcie którego Sąd ten będzie zobowiązany do respektowania wskazanego wyżej
przepisu prawa.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy orzekł, jak w wyroku.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 12 grudnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Dołhy (przewodniczący)
SSN Krzysztof Cesarz
SSN Waldemar Płóciennik (sprawozdawca)
Protokolant Marta Brylińska
w sprawie M. O.
obwinionej z art. 97 k.w. w zw. z art. 23 ust 1 pkt 2 ustawy z dnia 20.06.1997r.-
Prawo o ruchu drogowym,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu bez udziału stron
w trybie art. 535 § 5 kpk,
w dniu 12 grudnia 2013 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
na korzyść obwinionej
od wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w W. z dnia 27 września 2013 r.,
uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej orzeczenia o
karze i sprawę w tym zakresie przekazuje do ponownego
rozpoznania Sądowi Rejonowemu
w W.
UZASADNIENIE
2
Sąd Rejonowy wyrokiem nakazowym z dnia 27 września 2013 r. uznał M. O.
za winną tego, że w dniu 12 kwietnia 2013 r. około godz. 23.30 w W., na ul. P., na
wysokości posesji 2 naruszyła zasady przewidywane w art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy-
Prawo o ruchu drogowym w ten sposób, że kierując samochodem marki Toyota nie
zachowała bezpiecznego odstępu podczas omijania zaparkowanego samochodu
marki Seat w wyniku czego doprowadziła do zderzenia z nim i jego uszkodzenia, tj.
czynu z art. 97 k.w. w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r.-
Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 30 z 2012 r., poz. 1137 ze zm.) i za to, na
podstawie art. 97 k.w. w zw. z art. 20 § 1 i 2 k.w. i art. 21 § 1 k.w. wymierzył jej karę
miesiąca ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej,
kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin, orzekł także o
kosztach sądowych (k. 36).
Niezaskarżony przez strony wyrok uprawomocnił się w dniu 11 października 2013 r.
(k. 36).
Kasację na korzyść obwinionej od prawomocnego wyroku nakazowego
wniósł Prokurator Generalny zaskarżając wyrok w części dotyczącej orzeczenia o
karze i na podstawie art. 111 k.p.s.w. oraz art. 526 § 1 k.p.k. i art. 537 § 1 i 2 k.p.k.
w zw. z art. 112 k.p.s.w. zarzucił mu rażące i mające istotny wpływ na treść
orzeczenia naruszenie prawa materialnego, tj. art. 97 k.w., polegające na
wymierzeniu obwinionej M. O. za popełnienie wykroczenia z art. 97 k.w. w zw. z art.
23 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r.- Prawo o ruchu drogowym (Dz. U.
Nr 30 z 2012 r., poz. 1137 ze zm.) kary miesiąca ograniczenia wolności w postaci
obowiązku wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne,
pomimo tego, że wykroczenie określone w tym przepisie zagrożone jest wyłącznie
karą grzywny lub nagany. W konkluzji wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej
części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja Prokuratora Generalnego jest zasadna, ponieważ wyrok nakazowy
Sądu Rejonowego zapadł z rażącym naruszeniem prawa.
M. O. obwiniona została o popełnienie wykroczenia z art. 97 k.w., które zagrożone
jest wyłącznie karą grzywny lub nagany. Mimo tego Sąd Rejonowy, uznając ją
winną popełnienia zarzucanego czynu, na podstawie art. 97 k.w., wymierzył jej karę
3
miesiąca ograniczenia wolności, a więc karę nieprzewidzianą w ustawowej sankcji
tego przepisu.
Wymierzenie za wykroczenie z art. 97 k.w. kary ograniczenia wolności
stanowi niewątpliwie rażące i mające istotny wpływ na treść orzeczenia naruszenie
wskazanego przepisu. Stąd też Sąd Najwyższy uznał kasację za oczywiście
zasadną, uchylił w części dotyczącej orzeczenia o karze zaskarżony wyrok Sądu
Rejonowego i przekazał sprawę temu Sądowi do ponownego rozpoznania, w
trakcie którego Sąd ten będzie zobowiązany do respektowania wskazanego wyżej
przepisu prawa.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy orzekł, jak w wyroku.