III KK 312/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:03-01-2014
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KK 312/13
POSTANOWIENIE
Dnia 13 grudnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Piotr Hofmański
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 13 grudnia 2013 r.
sprawy W. C.,
skazanego z art. 55 ust. 3 i in. ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 18 kwietnia 2013 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Okręgowego w G. z dnia 26 listopada 2012 r.,
p o s t a n o w i ł
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną,
2. kosztami postępowania kasacyjnego obciążyć skazanego W. C.
UZASADNIENIE
Kasacja obrońcy skazanego okazała się być bezzasadna w stopniu
oczywistym.
W kasacji zarzucono rażące naruszenie przepisów postępowania, mające
wpływ na treść wyroku, a to art. 433 § 2 w zw. z art. 5 § 2 k.p.k., polegające na nie
dość dokładnym rozważeniu zarzutu apelacji obrońcy, co w ramach kontroli
instancyjnej doprowadziło od bezzasadnego przyjęcia, iż Sąd pierwszej instancji
prawidłowo ocenił i przyjął brak niedających się usunąć wątpliwości co do
okoliczności popełnienia czynu, pomimo że w świetle zebranego materiału
dowodowego takie wątpliwości powinien był powziąć i rozstrzygnąć na korzyść
skazanego.
2
Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku oraz wyroku Sądu
pierwszej instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania temuż Sądowi,
ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego
rozpoznania Sądowi odwoławczemu.
Prokurator w pisemnej odpowiedzi na kasację wniósł o jej oddalenie jako
oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zarzut kasacji okazał się być bezzasadny w stopniu oczywistym. Skarżący
zarzucił „nie dość dokładne rozważenie zarzutu” apelacji dotyczące naruszenia
zasady z art. 5 § 2 k.p.k. Oczywiście naruszenie art. 5 § 2 k.p.k. może mieć miejsce
tylko w sytuacji pojawienia się niedających się usunąć wątpliwości. Sąd
odwoławczy rozważył należycie wszystkie zarzuty apelacji, w tym te, w których
obrońca podnosił istnienie – jego zdaniem – niedających się usunąć wątpliwości.
Sąd odwoławczy wskazał w uzasadnieniu wyroku, dlaczego podziela stanowisko
Sądu meriti, który się tego rodzaju wątpliwości w sprawie nie dopatrzył. O
wnikliwości i szczegółowości kontroli odwoławczej przeprowadzonej przez Sąd
Apelacyjny niech świadczy choćby wychwycenie błędnych ustaleń Sądu
Okręgowego co do osobistego wysłania przesyłek z Argentyny przez oskarżanego,
które to błędy umknęły także apelującemu. Zwrócić należy uwagę przede
wszystkim na rozważania Sądu Apelacyjnego na s. 11-15 uzasadnienia wyroku, na
których przeanalizowano dokładnie łańcuch poszlak, który prowadził do
udowodnienia skazanemu winy, oraz powody, dla których jego wyjaśnienia co do
rzekomej propozycji przemytu „kamyków”, jaką przyjął od niejakiego S., nie mogą
być uznane za wiarygodne. Opinia skarżącego na temat „nie dość dokładnego
rozważenia zarzutu” apelacji jawi się więc jako zupełnie dowolna, co zmusza do
uznania kasacji za oczywiście bezzasadną.
Z tych powodów, Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 13 grudnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Piotr Hofmański
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 13 grudnia 2013 r.
sprawy W. C.,
skazanego z art. 55 ust. 3 i in. ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 18 kwietnia 2013 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Okręgowego w G. z dnia 26 listopada 2012 r.,
p o s t a n o w i ł
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną,
2. kosztami postępowania kasacyjnego obciążyć skazanego W. C.
UZASADNIENIE
Kasacja obrońcy skazanego okazała się być bezzasadna w stopniu
oczywistym.
W kasacji zarzucono rażące naruszenie przepisów postępowania, mające
wpływ na treść wyroku, a to art. 433 § 2 w zw. z art. 5 § 2 k.p.k., polegające na nie
dość dokładnym rozważeniu zarzutu apelacji obrońcy, co w ramach kontroli
instancyjnej doprowadziło od bezzasadnego przyjęcia, iż Sąd pierwszej instancji
prawidłowo ocenił i przyjął brak niedających się usunąć wątpliwości co do
okoliczności popełnienia czynu, pomimo że w świetle zebranego materiału
dowodowego takie wątpliwości powinien był powziąć i rozstrzygnąć na korzyść
skazanego.
2
Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku oraz wyroku Sądu
pierwszej instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania temuż Sądowi,
ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego
rozpoznania Sądowi odwoławczemu.
Prokurator w pisemnej odpowiedzi na kasację wniósł o jej oddalenie jako
oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zarzut kasacji okazał się być bezzasadny w stopniu oczywistym. Skarżący
zarzucił „nie dość dokładne rozważenie zarzutu” apelacji dotyczące naruszenia
zasady z art. 5 § 2 k.p.k. Oczywiście naruszenie art. 5 § 2 k.p.k. może mieć miejsce
tylko w sytuacji pojawienia się niedających się usunąć wątpliwości. Sąd
odwoławczy rozważył należycie wszystkie zarzuty apelacji, w tym te, w których
obrońca podnosił istnienie – jego zdaniem – niedających się usunąć wątpliwości.
Sąd odwoławczy wskazał w uzasadnieniu wyroku, dlaczego podziela stanowisko
Sądu meriti, który się tego rodzaju wątpliwości w sprawie nie dopatrzył. O
wnikliwości i szczegółowości kontroli odwoławczej przeprowadzonej przez Sąd
Apelacyjny niech świadczy choćby wychwycenie błędnych ustaleń Sądu
Okręgowego co do osobistego wysłania przesyłek z Argentyny przez oskarżanego,
które to błędy umknęły także apelującemu. Zwrócić należy uwagę przede
wszystkim na rozważania Sądu Apelacyjnego na s. 11-15 uzasadnienia wyroku, na
których przeanalizowano dokładnie łańcuch poszlak, który prowadził do
udowodnienia skazanemu winy, oraz powody, dla których jego wyjaśnienia co do
rzekomej propozycji przemytu „kamyków”, jaką przyjął od niejakiego S., nie mogą
być uznane za wiarygodne. Opinia skarżącego na temat „nie dość dokładnego
rozważenia zarzutu” apelacji jawi się więc jako zupełnie dowolna, co zmusza do
uznania kasacji za oczywiście bezzasadną.
Z tych powodów, Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.