V CZ 71/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:03-01-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 71/13
POSTANOWIENIE
Dnia 12 grudnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie z powództwa J. K.
przeciwko E. R.
o uzgodnienie stanu prawnego nieruchomości ujawnionego w księdze wieczystej
z rzeczywistym stanem prawnym,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 12 grudnia 2013 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego w L.
z dnia 17 września 2013 r.
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 17 września 2013 r. Sąd Okręgowy odrzucił skargę
kasacyjną powoda złożoną od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 29 maja 2013 r.
w sprawie o uzgodnienie stanu prawnego nieruchomości ujawnionej w księdze
wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym. Odrzucenie to motywowano tym, że
„sformułowanie wniosku o uchylenie wyroku bez oznaczenia zakresu żądanego
uchylenia” nie czyni jednak zadość wymaganiom określonym w art. 3984
§ 1 pkt 3
k.p.c. Ograniczenie bowiem wniosku do żądania uchylenia zaskarżonego
orzeczenia i skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania bez wskazania wprost,
czy uchylenie ma nastąpić w całości lub części, jest - zdaniem Sądu - nieusuwalną
wadą skargi kasacyjnej.
W zażaleniu powoda podnoszono zarzut naruszenia art. 3966
§ 2 k.p.c. w zw.
z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. w zw. z art. 45 ust. 1 w zw. z art. 2 w zw. z art. 31 ust. 3
Konstytucji RP i sformułowano w nim wniosek o uchylenie zaskarżonego
postanowienia jako nieuzasadnionego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. istotnie przewidziano zasadniczy element każdej
skargi kasacyjnej w postaci wyraźnego wniosku o uchylenie lub uchylenie i zmianę
zaskarżonego orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądania uchylenia i zmiany.
Skarga kasacyjna stanowi szczególny środek zaskarżenia, a do jej wniesienia
uprawniony jest profesjonalny pełnomocnik, od którego należy wymagać
znajomości konstrukcyjnych elementów tego środka (por. art. 3986
§ 1 k.p.c.).
Należy jednak dopuścić możliwość odstępstwa od wymagania określonego
w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., jeżeli wnioski kasacyjne dadzą się wyprowadzić
w sposób oczywisty już z treści wniesionej skargi kasacyjnej. Jeżeli bowiem
z części wstępnej skargi wynika wyraźnie to, że zaskarżono wyrok Sądu
Okręgowego z dnia 29 marca 2012 r. „w całości” (s. 233 akt sprawy), to tym samym
sformułowany na następnej stronie wniosek kasacyjny o „uchylenie wyroku (tego
Sądu) i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania” nie powinien budzić
3
wątpliwości odnośnie do jego zakresu. Należy bowiem przyjąć, że obejmuje on
jednak całe kwestionowane rozstrzygnięcie, aczkolwiek zawiera ono - jako
rozbudowane - kilka rozstrzygnięć, tj. samo rozstrzygnięcie merytoryczne
i rozstrzygnięcia w przedmiocie kosztów sądowych, także korzystne dla strony
powodowej (skarżącej, k. 215 akt sprawy).
Z przedstawionych względów Sąd Najwyższy uchylił zaskarżone
postanowienie (art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39815
k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 12 grudnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie z powództwa J. K.
przeciwko E. R.
o uzgodnienie stanu prawnego nieruchomości ujawnionego w księdze wieczystej
z rzeczywistym stanem prawnym,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 12 grudnia 2013 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego w L.
z dnia 17 września 2013 r.
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 17 września 2013 r. Sąd Okręgowy odrzucił skargę
kasacyjną powoda złożoną od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 29 maja 2013 r.
w sprawie o uzgodnienie stanu prawnego nieruchomości ujawnionej w księdze
wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym. Odrzucenie to motywowano tym, że
„sformułowanie wniosku o uchylenie wyroku bez oznaczenia zakresu żądanego
uchylenia” nie czyni jednak zadość wymaganiom określonym w art. 3984
§ 1 pkt 3
k.p.c. Ograniczenie bowiem wniosku do żądania uchylenia zaskarżonego
orzeczenia i skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania bez wskazania wprost,
czy uchylenie ma nastąpić w całości lub części, jest - zdaniem Sądu - nieusuwalną
wadą skargi kasacyjnej.
W zażaleniu powoda podnoszono zarzut naruszenia art. 3966
§ 2 k.p.c. w zw.
z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. w zw. z art. 45 ust. 1 w zw. z art. 2 w zw. z art. 31 ust. 3
Konstytucji RP i sformułowano w nim wniosek o uchylenie zaskarżonego
postanowienia jako nieuzasadnionego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. istotnie przewidziano zasadniczy element każdej
skargi kasacyjnej w postaci wyraźnego wniosku o uchylenie lub uchylenie i zmianę
zaskarżonego orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądania uchylenia i zmiany.
Skarga kasacyjna stanowi szczególny środek zaskarżenia, a do jej wniesienia
uprawniony jest profesjonalny pełnomocnik, od którego należy wymagać
znajomości konstrukcyjnych elementów tego środka (por. art. 3986
§ 1 k.p.c.).
Należy jednak dopuścić możliwość odstępstwa od wymagania określonego
w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., jeżeli wnioski kasacyjne dadzą się wyprowadzić
w sposób oczywisty już z treści wniesionej skargi kasacyjnej. Jeżeli bowiem
z części wstępnej skargi wynika wyraźnie to, że zaskarżono wyrok Sądu
Okręgowego z dnia 29 marca 2012 r. „w całości” (s. 233 akt sprawy), to tym samym
sformułowany na następnej stronie wniosek kasacyjny o „uchylenie wyroku (tego
Sądu) i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania” nie powinien budzić
3
wątpliwości odnośnie do jego zakresu. Należy bowiem przyjąć, że obejmuje on
jednak całe kwestionowane rozstrzygnięcie, aczkolwiek zawiera ono - jako
rozbudowane - kilka rozstrzygnięć, tj. samo rozstrzygnięcie merytoryczne
i rozstrzygnięcia w przedmiocie kosztów sądowych, także korzystne dla strony
powodowej (skarżącej, k. 215 akt sprawy).
Z przedstawionych względów Sąd Najwyższy uchylił zaskarżone
postanowienie (art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39815
k.p.c.).