Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II KK 346/13
POSTANOWIENIE
Dnia 18 grudnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Waldemar Płóciennik
na posiedzeniu bez udziału stron w dniu 18 grudnia 2013 r.
po rozpoznaniu
w sprawie J. S.
skazanego z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i innych
wniosku obrońcy skazanego
o wstrzymanie wykonania prawomocnego orzeczenia
na podstawie art. 532 § 1 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
wniosku nie uwzględnić.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Okręgowego w W. z dnia 16 lipca 2012 r., utrzymanym w
mocy orzeczeniem Sądu Apelacyjnego z dnia 10 lipca 2013 r., J. S. został skazany
na karę łączną 5 lat pozbawienia wolności. Wyrok Sądu odwoławczego zaskarżony
został kasacją obrońcy skazanego, do której dołączono wniosek o wstrzymanie
wykonania orzeczenia. Wniosek ten uzasadniony został wagą podniesionych
zarzutów oraz wysokim prawdopodobieństwem ich uwzględnienia, a także szeroko
opisanymi, odnoszącymi się do skazanego, względami natury rodzinnej, osobistej i
społecznej.
Na wstępie należy podkreślić, że samo wniesienie kasacji nie uzasadnia
odstąpienia od zasady bezzwłocznej wykonalności prawomocnych orzeczeń.
Konieczne jest bowiem zaistnienie wyjątkowych względów pozwalających na
ustalenie, że wykonanie wyroku przed rozpoznaniem kasacji mogłoby spowodować
2
dla skazanego wyjątkowo dolegliwe i w zasadzie nieodwracalne skutki. Istnienia
takich względów w rozpoznawanej sprawie skarżący jednak nie wykazał.
Wprawdzie ranga zarzuconych w kasacji uchybień jest, zdaniem skarżącego,
poważna, lecz ich zaistnienie nie jest na tyle oczywiste, by badanie sprawy przez
pryzmat przesłanek określonych w art. 532 § 1 k.p.k. przesądzało o konieczności
przełamania reguły bezzwłocznego wykonania prawomocnego wyroku, zwłaszcza,
że zarzuty koncentrują się wyłącznie na obrazie trzech zasad procesowych.
Argumenty odnoszące się do sytuacji osobistej i rodzinnej skazanego przemawiać
mogą ewentualnie za odroczeniem wykonania kary bądź zarządzeniem przerwy w
jej odbywaniu, w przypadku wprowadzenia kary do wykonania, a nie za
wstrzymaniem wykonania orzeczenia.
Konkludując stwierdzić należy, że nie przesądzając ostatecznego
rozstrzygnięcia kwestii zasadności kasacji, Sąd Najwyższy doszedł do przekonania,
że nie zachodzą wystarczające podstawy do zastosowania nadzwyczajnej instytucji
przewidzianej w art. 532 § 1 k.p.k. i z tych względów orzekł jak na wstępie.