Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 103/13
POSTANOWIENIE
Dnia 23 stycznia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Kazimierz Zawada (przewodniczący)
SSN Zbigniew Kwaśniewski (sprawozdawca)
SSN Barbara Myszka
w sprawie z powództwa M. Ł.
przeciwko M. S., M. S., B.
S. i A. S.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 23 stycznia 2014 r.,
zażalenia powódki
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 12 sierpnia 2013 r.
oddala zażalenie w części dotyczącej odrzucenia skargi
kasacyjnej (pkt. 2), a w pozostałej części odrzuca zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 12 sierpnia 2013 r. Sąd drugiej instancji w pkt 1)
odrzucił zażalenie na postanowienie tego Sądu oddalające w części wniosek
powódki o zwolnienie od opłaty od skargi kasacyjnej ponad kwotę 5 tys. zł, a w pkt
2) odrzucił skargę kasacyjną jako nieopłaconą opłatą sądową w części, w której
powódka nie została zwolniona.
W uzasadnieniu orzeczenia zawartego w pkt 1 postanowienia Sąd
Apelacyjny stwierdził, że zażalenie na orzeczenie w przedmiocie kosztów procesu
nie przysługuje do innego równorzędnego składu Sądu drugiej instancji i jako takie
podlegało odrzuceniu. Natomiast rozstrzygnięcie zawarte w pkt 2 postanowienia
oparł Sąd Apelacyjny na podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c. wobec nieuiszczenia
częściowej opłaty od skargi kasacyjnej w kwocie 5 000 zł, od której zapłaty
powódka nie została zwolniona przez Sąd II instancji.
Powyższe postanowienie powódka zaskarżyła w całości zażaleniem
zarzucając naruszenie art. 3986
§ 2 k.p.c. oraz art. 101 i 102 u.k.s.c. Wniosła
o kontrolę na podstawie art. 380 k.p.c. postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia
21 czerwca 2013 r. w części oddalającej wniosek żalącej o zwolnienie od opłaty
od skargi kasacyjnej i o uwzględnienie jej wniosku w całości, a w konsekwencji
o uchylenie zaskarżonego postanowienia w przedmiocie odrzucenia skargi
kasacyjnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zaskarżone postanowienie wydane zostało 12 sierpnia 2013 r., a zatem
przepisy art. 3941
i art. 3942
k.p.c. znajdują do niego zastosowanie w brzmieniu
nadanym ustawą z dnia 16 września 2011 r. o zmianie ustawy – Kodeks
postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 233, poz. 1381),
z uwzględnieniem zmian obowiązujących od dnia 15 listopada 2012 r.
Postanowienie Sądu drugiej instancji odrzucające w pkt 1 zażalenie
wniesione na postanowienie innego równorzędnego składu Sądu drugiej instancji
w przedmiocie częściowej odmowy zwolnienia od kosztów sądowych zasadnie
uznał Sąd odwoławczy za niedopuszczalne z mocy art. 3942
§ 1 k.p.c., będącego
podstawą wnoszenia tzw. „zażaleń poziomych”.
3
Na postanowienia sądu drugiej instancji, w sprawach w których przysługuje
skarga kasacyjna, przysługuje także zażalenie do Sądu Najwyższego na podstawie
art. 3941
§ 2 k.p.c., jeżeli są one kończącymi postępowanie w sprawie.
Takiego charakteru nie ma postanowienie odrzucające zażalenie w przedmiocie
częściowej odmowy zwolnienia od kosztów sądowych, przeto zażalenie powódki do
Sądu Najwyższego na postanowienie zawarte w pkt 1 sentencji zaskarżonego
obecnie postanowienia, jako niedopuszczalne z mocy art. 3941
§ 2 k.p.c.,
podlegało odrzuceniu.
Sąd Najwyższy, uwzględniając jednak wniosek żalącej o dokonanie kontroli
niezaskarżalnego postanowienia na podstawie art. 380 k.p.c. w zw. z art. 3941
w zw.
z art. 39821
k.p.c., ocenił również zasadność postanowienia Sądu Apelacyjnego
oddalającego w części wniosek powódki o zwolnienie jej od opłaty od skargi
kasacyjnej. Kontrola ta potwierdziła trafność orzeczenia Sądu drugiej instancji
odmawiającego zwolnienia powódki od opłaty do wysokości kwoty 5 000 zł,
ponieważ argumenty zaprezentowane w uzasadnieniu tego postanowienia
są w pełni przekonywające i nie podważa ich trafności motywacja zaprezentowana
w uzasadnieniu zażalenia, która stanowi jedynie odmienną od Sądu ocenę tych
samych okoliczności faktycznych.
W tej sytuacji brak uiszczenia przez powódkę w terminie części należnej
opłaty od skargi kasacyjnej, od której powódka zasadnie nie została zwolniona,
skutkował na podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c. odrzuceniem skargi kasacyjnej w pkt 2
zaskarżonego postanowienia.
Zażalenie powódki na to ostatnio wymienione postanowienie było więc
bezzasadne, co skutkowało jego oddaleniem na podstawie art. 39814
k.p.c. w zw.
z art. 3941
§ 3 k.p.c.