V KZ 93/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:06-02-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KZ 93/13
POSTANOWIENIE
Dnia 22 stycznia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dorota Rysińska
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 22 stycznia 2014 r.
zażalenia D. G. na zarządzenie Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu
Apelacyjnego w […] z dnia 4 grudnia 2013 r. w przedmiocie odmowy przyjęcia
wniosku o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej wyrokiem Sądu
Okręgowego w S. z dnia 29 września 2009 r.
p o s t a n a w i a:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Podstawą odmowy przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania we
wskazanej wyżej sprawie legło stwierdzenie, że wniosek ten zawiera,
nieuzupełniony w wyznaczonym terminie, brak formalny polegający na jego
niesporządzeniu i niepodpisaniu przez adwokata oraz na niewniesieniu opłaty od
wniosku. W zarządzeniu zaznaczono, że skazany zwrócił się o wyznaczenie mu
obrońcy z urzędu oraz o zwolnienie od opłaty, jednak uczynił to już po upływie
zakreślonego do uzupełnienia braków terminie.
W zażaleniu złożonym na przytaczane zarządzenie D. G. podnosi, że podjął
starania o uzupełnienie braków formalnych w terminie, jednak zaniechania
administracji zakładu karnego, w którym przebywa, uniemożliwiły mu
przedstawienie w tym terminie stosownych zaświadczeń wykazujących jego
sytuację materialną.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie może być uwzględnione.
2
Po złożeniu przez D. G. osobiście sporządzonego wniosku o wznowienie
prawomocnie zakończonego postępowania Zastępca Przewodniczącego Wydziału
Sądu Apelacyjnego wezwał go, zarządzeniem z dnia 12 listopada 2013 r., do
uzupełnienia braków formalnych tego wniosku – w terminie 7 dni – przez jego
sporządzenie i podpisanie przez adwokata oraz wniesienie opłaty w kwocie 150 zł.
Podstawę tego zarządzenia stanowiły przepisy art. 120 § 1 k.p.k. i art. 545 § 2
k.p.k. Termin ów upłynął w dniu 25 listopada 2013 r., natomiast wniosek o
wyznaczenie obrońcy z urzędu do sporządzenia wniosku o wznowienie
postępowania oraz o zwolnienie od opłaty od tego wniosku skazany złożył w dniu
27 listopada 2013 r.W powyższej sytuacji Przewodniczący Wydziału nie mógł
inaczej postąpić, jak tylko odmówić przyjęcia wniosku skazanego o wznowienie
postępowania, w swej istocie nieskutecznego. Dla oceny tej bez znaczenia
pozostaje to, czy skazany uchybił terminowi wyznaczonemu do uzupełnienia
braków formalnych wniosku przez własne zaniechanie, czy też – jak twierdzi w
zażaleniu – z winy administracji zakładu karnego, która nie udostępniła mu
żądanych zaświadczeń. Określony w art. 120 § 1 k.p.k. termin nie jest bowiem
terminem zawitym, który może podlegać ewentualnemu przywróceniu (art. 122 § 2
k.p.k., art. 126 § 1 k.p.k.). Można natomiast dodać, że odmowa przyjęcia wniosku o
wznowienie postępowania z powodu jego braków formalnych nie tworzy skutku
materialno-prawnego, a zatem możliwe jest ponowne wystąpienie z takim
wnioskiem.
Kierując się przedstawionym względami, Sąd Najwyższy orzekł, jak na
wstępie.
POSTANOWIENIE
Dnia 22 stycznia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dorota Rysińska
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 22 stycznia 2014 r.
zażalenia D. G. na zarządzenie Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu
Apelacyjnego w […] z dnia 4 grudnia 2013 r. w przedmiocie odmowy przyjęcia
wniosku o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej wyrokiem Sądu
Okręgowego w S. z dnia 29 września 2009 r.
p o s t a n a w i a:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Podstawą odmowy przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania we
wskazanej wyżej sprawie legło stwierdzenie, że wniosek ten zawiera,
nieuzupełniony w wyznaczonym terminie, brak formalny polegający na jego
niesporządzeniu i niepodpisaniu przez adwokata oraz na niewniesieniu opłaty od
wniosku. W zarządzeniu zaznaczono, że skazany zwrócił się o wyznaczenie mu
obrońcy z urzędu oraz o zwolnienie od opłaty, jednak uczynił to już po upływie
zakreślonego do uzupełnienia braków terminie.
W zażaleniu złożonym na przytaczane zarządzenie D. G. podnosi, że podjął
starania o uzupełnienie braków formalnych w terminie, jednak zaniechania
administracji zakładu karnego, w którym przebywa, uniemożliwiły mu
przedstawienie w tym terminie stosownych zaświadczeń wykazujących jego
sytuację materialną.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie może być uwzględnione.
2
Po złożeniu przez D. G. osobiście sporządzonego wniosku o wznowienie
prawomocnie zakończonego postępowania Zastępca Przewodniczącego Wydziału
Sądu Apelacyjnego wezwał go, zarządzeniem z dnia 12 listopada 2013 r., do
uzupełnienia braków formalnych tego wniosku – w terminie 7 dni – przez jego
sporządzenie i podpisanie przez adwokata oraz wniesienie opłaty w kwocie 150 zł.
Podstawę tego zarządzenia stanowiły przepisy art. 120 § 1 k.p.k. i art. 545 § 2
k.p.k. Termin ów upłynął w dniu 25 listopada 2013 r., natomiast wniosek o
wyznaczenie obrońcy z urzędu do sporządzenia wniosku o wznowienie
postępowania oraz o zwolnienie od opłaty od tego wniosku skazany złożył w dniu
27 listopada 2013 r.W powyższej sytuacji Przewodniczący Wydziału nie mógł
inaczej postąpić, jak tylko odmówić przyjęcia wniosku skazanego o wznowienie
postępowania, w swej istocie nieskutecznego. Dla oceny tej bez znaczenia
pozostaje to, czy skazany uchybił terminowi wyznaczonemu do uzupełnienia
braków formalnych wniosku przez własne zaniechanie, czy też – jak twierdzi w
zażaleniu – z winy administracji zakładu karnego, która nie udostępniła mu
żądanych zaświadczeń. Określony w art. 120 § 1 k.p.k. termin nie jest bowiem
terminem zawitym, który może podlegać ewentualnemu przywróceniu (art. 122 § 2
k.p.k., art. 126 § 1 k.p.k.). Można natomiast dodać, że odmowa przyjęcia wniosku o
wznowienie postępowania z powodu jego braków formalnych nie tworzy skutku
materialno-prawnego, a zatem możliwe jest ponowne wystąpienie z takim
wnioskiem.
Kierując się przedstawionym względami, Sąd Najwyższy orzekł, jak na
wstępie.