Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CZ 107/13
POSTANOWIENIE
Dnia 30 stycznia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jan Górowski
SSN Anna Owczarek
w sprawie ze skargi strony powodowej
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w L.
z dnia 26 października 2012 r.,
w sprawie z powództwa Cechu Rzemiosł Różnych w R.
przeciwko Spółdzielni Rzemieślniczej "B." w R.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 30 stycznia 2014 r.,
zażalenia strony powodowej
na postanowienie Sądu Okręgowego w L.
z dnia 19 lipca 2013 r.,
oddala zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Sąd drugiej instancji odrzucił na podstawie art. 4246
§ 3 k.p.c. skargę
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, uznając,
że opłata od skargi nie została uiszczona w pełnej wysokości, ponieważ opłata ta
wynosiła 233 zł, a została uiszczona w wysokości 100 zł.
Strona, której skarga została odrzucona, zaskarżyła to postanowienie
zażaleniem, twierdząc, że ponieważ sprawa podlegała rozpoznaniu w trybie
postępowania odrębnego, bo w postępowaniu uproszczonym, to w myśl art. 28 pkt
2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych opłata
sądowa od pozwu wynosiła 100 zł i w tej samej wysokości należna była opłata od
skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
W judykaturze wyrażono wcześniej pogląd, że w postępowaniu
uproszczonym pobiera się od apelacji opłatę stałą w takiej samej wysokości jak od
pozwu, niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia, a to na podstawie art. 28
w zw. z art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych (v. uchwały SN: z dnia 22 listopada 2006 r. III KZP 91/06,
OSNC 2007 r., nr 9, poz. 127 i z dnia 22 lutego 2007 r. III CZP 155/06, OSNC
2008 r., nr 1, poz. 6).
Jedynie w sprawie rozpoznanej z pominięciem, na podstawie art. 5057
zd. pierwsze k.p.c., przepisów o postępowaniu uproszczonym, przyjęto, że od
apelacji pobiera się opłatę stosunkową na podstawie art. 18 ust. 2 w zw. z art. 13
u.k.s.c. (uchwała SN z dnia 7 października 2008 r., III CZP 81/08, OSNC 2009 r.,
nr 9, poz. 119).
Konstytucyjność regulacji zawartej w art. 18 ust. 2 w zw. z art. 28 u.k.s.c.
ocenił Trybunał Konstytucyjny, który w wyroku z dnia 16 grudnia 2008 r. (sygn. akt
P 17/07) orzekł, że w zakresie w jakim przepis stanowi o pobieraniu od apelacji
w postępowaniu uproszczonym opłaty stałej niezależnie od wartości przedmiotu
zaskarżenia jest on niezgodny z art. 45 ust. 1 i art. 78 w zw. z art. 31 ust. 3
3
Konstytucji RP oraz jest zgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP (OTK-A 2008/10/179;
Dz. U. 2008, Nr 228, poz. 1524).
W uzasadnieniu tego orzeczenia Trybunał Konstytucyjny jednoznacznie
stwierdził, że jego wyrok spowoduje uchylenie szczególnej regulacji nakazującej
stosowanie w postępowaniu uproszczonym do opłaty od apelacji opłaty stałej.
W konsekwencji uznał, że w odnośnej sytuacji będą miały zastosowanie przepisy
określające opłaty w postępowaniu zwykłym, a w szczególności art. 13 u.k.s.c.
wiążący wysokość stosownej opłaty z wartością przedmiotu zaskarżenia.
Brzmienie przepisu art. 18 ust. 2 u.k.s.c., uwzględniającego powołany wyżej
wyrok TK, przewiduje, że do opłaty od m.in. skargi o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia stosuje się przepisy ustawy przewidujące
pobranie opłaty od pozwu lub wniosku wszczynającego postępowanie w sprawie,
chyba, że przepis szczególny stanowi inaczej. Takim przepisem szczególnym jest
niewątpliwie art. 28 u.k.s.c., ale nie stanowi on inaczej w odniesieniu do opłaty
należnej od skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia, ponieważ tej ostatniej kwestii nie obejmuje zakresem swojej regulacji.
Oznacza to, że do opłaty od wspomnianej skargi stosuje się z mocy art. 18
ust. 2 u.k.s.c. przepisy ustawy przewidujące pobranie opłaty od pozwu lub wniosku
wszczynającego postępowanie, a to oznacza zastosowanie przepisów
określających opłaty w postępowaniu zwykłym, w szczególności art. 13 u.k.s.c.
wiążącego wysokość opłaty stosunkowej z wartością przedmiotu zaskarżenia.
Regulacja ta wyłącza stosowanie przepisu określającego opłatę stałą, który nie
reguluje zresztą pobierania opłaty od skargi, której odrzucenie zaskarżył żalący.
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art.
39814
k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.
es

IV CZ 107/13

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia