II CZ 106/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:04-06-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 106/13
POSTANOWIENIE
Dnia 14 lutego 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Frąckowiak (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Hubert Wrzeszcz
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie z wniosku A. G. i G. G.
przy uczestnictwie J. S., E. S.
oraz Starosty S.
o rozgraniczenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 14 lutego 2014 r.
zażalenia wnioskodawców
na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 11 lipca 2013 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
UZASADNIENIE
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w K. uchylił postanowienie
Sądu Rejonowego w S. z dnia 14 lutego 2013 r. i przekazał temu Sądowi sprawę
do ponownego rozpoznania. W zażaleniu na to postanowienie wnioskodawcy G. G.
i A. G., zarzucając naruszenie art. 386 § 4 k.p.c. oraz art. 383 k.p.c., wnieśli o jego
uchylenie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Uzasadniony jest zarzut naruszenia art. 383 k.p.c. To, że uczestnicy
postępowania stwierdzili, że postawili płot na linii, która ich zdaniem jest granicą
działki nie może być uznane za zgłoszenie wniosku co do zasiedzenia części
nieruchomości wnioskodawców. Jeżeli wniosek o zasiedzenie części gruntu nie
został zgłoszony przez uczestników postępowania w trakcie postępowania
o rozgraniczenie nieruchomości, Sąd Rejonowy nie miał podstaw do przyjęcia innej
granicy niż wynikała ona ze stanu prawnego nieruchomości potwierdzonego
opiniami biegłych geodetów powołanych przez organ administracji oraz przez sąd.
Zgłoszenie dopiero w apelacji zarzutu zasiedzenia w postępowaniu
o rozgraniczenie jest wyraźnym rozszerzeniem pierwotnego wniosku, co w myśl art.
383 k.p.c. jest niedopuszczalne. Mając to na względzie uznać należy, że Sąd
Rejonowy w granicach zakreślonych wnioskiem rozpoznał istotę sprawy i nie jest
potrzebne dalsze przeprowadzenie postępowania dowodowego na okoliczność czy
w rozpoznawanej sprawie część nieruchomości wnioskodawców została nabyta
przez uczestników w drodze zasiedzenia. Uzasadniony jest więc również zarzut
naruszenia art. 386 § 4 k.p.c. Należy podkreślić, że orzeczenie o rozgraniczeniu
w niczym nie ogranicza godnych ochrony interesów uczestników, gdyż mogą oni
w odrębnym postępowaniu przedstawić dowody na to, że nabyli w drodze
zasiedzenia część nieruchomości wnioskodawców, co po dokonanym
rozgraniczeniu będą mogli wykazywać nawet bardziej precyzyjnie.
Mając na względzie powyższe Sąd Najwyższy, na podstawie art. 39815
k.p.c.
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c., orzekł jak w sentencji.
3
POSTANOWIENIE
Dnia 14 lutego 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Frąckowiak (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Hubert Wrzeszcz
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie z wniosku A. G. i G. G.
przy uczestnictwie J. S., E. S.
oraz Starosty S.
o rozgraniczenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 14 lutego 2014 r.
zażalenia wnioskodawców
na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 11 lipca 2013 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
UZASADNIENIE
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w K. uchylił postanowienie
Sądu Rejonowego w S. z dnia 14 lutego 2013 r. i przekazał temu Sądowi sprawę
do ponownego rozpoznania. W zażaleniu na to postanowienie wnioskodawcy G. G.
i A. G., zarzucając naruszenie art. 386 § 4 k.p.c. oraz art. 383 k.p.c., wnieśli o jego
uchylenie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Uzasadniony jest zarzut naruszenia art. 383 k.p.c. To, że uczestnicy
postępowania stwierdzili, że postawili płot na linii, która ich zdaniem jest granicą
działki nie może być uznane za zgłoszenie wniosku co do zasiedzenia części
nieruchomości wnioskodawców. Jeżeli wniosek o zasiedzenie części gruntu nie
został zgłoszony przez uczestników postępowania w trakcie postępowania
o rozgraniczenie nieruchomości, Sąd Rejonowy nie miał podstaw do przyjęcia innej
granicy niż wynikała ona ze stanu prawnego nieruchomości potwierdzonego
opiniami biegłych geodetów powołanych przez organ administracji oraz przez sąd.
Zgłoszenie dopiero w apelacji zarzutu zasiedzenia w postępowaniu
o rozgraniczenie jest wyraźnym rozszerzeniem pierwotnego wniosku, co w myśl art.
383 k.p.c. jest niedopuszczalne. Mając to na względzie uznać należy, że Sąd
Rejonowy w granicach zakreślonych wnioskiem rozpoznał istotę sprawy i nie jest
potrzebne dalsze przeprowadzenie postępowania dowodowego na okoliczność czy
w rozpoznawanej sprawie część nieruchomości wnioskodawców została nabyta
przez uczestników w drodze zasiedzenia. Uzasadniony jest więc również zarzut
naruszenia art. 386 § 4 k.p.c. Należy podkreślić, że orzeczenie o rozgraniczeniu
w niczym nie ogranicza godnych ochrony interesów uczestników, gdyż mogą oni
w odrębnym postępowaniu przedstawić dowody na to, że nabyli w drodze
zasiedzenia część nieruchomości wnioskodawców, co po dokonanym
rozgraniczeniu będą mogli wykazywać nawet bardziej precyzyjnie.
Mając na względzie powyższe Sąd Najwyższy, na podstawie art. 39815
k.p.c.
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c., orzekł jak w sentencji.
3