II KZ 6/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:25-02-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:V KK 211/10 V Kz …/13 VII K …/11
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II KZ 6/14
POSTANOWIENIE
Dnia 19 lutego 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Ryński
w sprawie P. G.
wobec którego umorzono postępowanie i zastosowano środek zabezpieczający w
sprawie o czyny z art. 216 § 1 k.k., art. 191 § 1 k.k. i art. 288 § 1 k.k.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 19 lutego 2014 r.,
bez udziału stron,
zażalenia podejrzanego
na zarządzenie Przewodniczącego V Wydziału Karnego – Odwoławczego Sądu
Okręgowego w P. z dnia 30 grudnia 2013 r. o odmowie przyjęcia kasacji od
postanowienia Sądu Okręgowego w P. z dnia 29 listopada 2013 r. utrzymującego w
mocy postanowienie Sądu Rejonowego w P. z dnia 22 maja 2013 r., o umorzeniu
postępowania i zastosowaniu środka zabezpieczającego
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 518 k.p.k. i art. 530 § 3 k.p.k.
postanowił
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem Przewodniczący V Wydziału Karnego –
Odwoławczego Sądu Okręgowego w P. odmówił przyjęcia kasacji wniesionej przez
P. G. od postanowienia Sądu Okręgowego w P. z dnia 29 listopada 2013 r., sygn.
akt V Kz …/13 , utrzymującego w mocy postanowienie Sądu Rejonowego w P. z
dnia 22 maja 2013 r., sygn. akt VII K …/11, o umorzeniu postępowania i
zastosowaniu wobec P. G. środka zabezpieczającego w postaci umieszczenia w
2
odpowiednim zakładzie psychiatrycznym (k.1602-1604, 1923- 1926), albowiem
kasacja strony jest w tej sprawie niedopuszczalna z mocy prawa, skoro orzeczenie
kończące wydano w formie postanowienia, a nie wyroku.
Na powyższe zarządzenie zażalenie złożył podejrzany P. G., podnosząc, iż w
odniesieniu do SSO J. W., który wydał zaskarżone zarządzenie istnieją
uzasadnione wątpliwości co do jego bezstronności. Argumentując konieczność
uwzględnienia zażalenia skarżący wysuwał zastrzeżenia co do braku rzetelności
prokuratora oraz stronniczości sędziów orzekających w tej sprawie, która wynikała
m. in. z błędów procesowych Przewodniczącego Wydziału Karnego –
Odwoławczego Sądu Okręgowego w P. sędziego J. W., który zdaniem
podejrzanego dopuścił „…do procedowania na ewidentnie nienadającym się do
tego materiale… .”
Wprawdzie skarżący nie formułował konkretnych wniosków odwoławczych,
jednak z treści zażalenia wynika, że dążył on do uchylenia zaskarżonego
zarządzenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie jest niezasadne w stopniu oczywistym. Wbrew stanowisku
skarżącego prawidłowość procedowania Przewodniczącego V Wydziału Karnego –
Odwoławczego Sądu Okręgowego w P. nie budzi zastrzeżeń. Zgodnie z art. 519
k.p.k. strona może zaskarżyć kasacją jedynie prawomocny wyrok sądu
odwoławczego kończący postępowanie, natomiast nie może wywieść kasacji od
prawomocnego postanowienia sądu odwoławczego, choćby tak jak w sprawie
niniejszej, kończyło ono postępowanie sądowe. Należy podkreślić, że poprawność
formy orzeczeń Sądów obu instancji w sprawie z wniosku prokuratora o umorzenie
postępowania i zastosowanie środka zabezpieczającego wobec P. G. nie może być
kwestionowana, albowiem w postępowaniu tym sąd zawsze orzeka
postanowieniem bez względu na to, czy czyni to na posiedzeniu czy na rozprawie,
co trafnie dostrzeżono w zaskarżonym zarządzeniu. Z tego powodu, w istniejącym
układzie procesowym, kasację mogą wnieść jedynie podmioty specjalne
wymienione w art. 521 k.p.k. Dlatego, kierując się zasadą lojalności procesowej,
słusznie Przewodniczący V Wydziału Karnego – Odwoławczego Sądu Okręgowego
w P. nie wzywał podejrzanego o usunięcie braku formalnego kasacji przez jej
3
sporządzenie i podpisanie przez obrońcę, skoro również kasacja obrońcy jest w tej
sprawie niedopuszczalna. Natomiast podnoszony przez P. G. zarzut
stronniczości sędziego (art. 41 § 1 k.p.k), który wydał kwestionowane zarządzenie
okazał się nieskuteczny, ponieważ nie został w żaden sposób wykazany. Na
marginesie należy zauważyć, że Sąd Apelacyjny negatywnie rozpoznał w tej
sprawie wniosek podejrzanego o wyłączenie wszystkich sędziów Sądu
Okręgowego w P. (k.1885- 1886).
Z tych względów kasacja wniesiona przez podejrzanego zasadnie spotkała się
z odmową jej przyjęcia, albowiem takie postąpienie znajduje oparcie w treści art.
530 § 2 k.p.k.(zob. postanowienie SN z dnia 4 listopada 2010 r., V KK 211/10,
OSNwSK 2010/1/2170).
Z tych powodów Sąd Najwyższy zaskarżone zarządzenie utrzymał w mocy.
POSTANOWIENIE
Dnia 19 lutego 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Ryński
w sprawie P. G.
wobec którego umorzono postępowanie i zastosowano środek zabezpieczający w
sprawie o czyny z art. 216 § 1 k.k., art. 191 § 1 k.k. i art. 288 § 1 k.k.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 19 lutego 2014 r.,
bez udziału stron,
zażalenia podejrzanego
na zarządzenie Przewodniczącego V Wydziału Karnego – Odwoławczego Sądu
Okręgowego w P. z dnia 30 grudnia 2013 r. o odmowie przyjęcia kasacji od
postanowienia Sądu Okręgowego w P. z dnia 29 listopada 2013 r. utrzymującego w
mocy postanowienie Sądu Rejonowego w P. z dnia 22 maja 2013 r., o umorzeniu
postępowania i zastosowaniu środka zabezpieczającego
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 518 k.p.k. i art. 530 § 3 k.p.k.
postanowił
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem Przewodniczący V Wydziału Karnego –
Odwoławczego Sądu Okręgowego w P. odmówił przyjęcia kasacji wniesionej przez
P. G. od postanowienia Sądu Okręgowego w P. z dnia 29 listopada 2013 r., sygn.
akt V Kz …/13 , utrzymującego w mocy postanowienie Sądu Rejonowego w P. z
dnia 22 maja 2013 r., sygn. akt VII K …/11, o umorzeniu postępowania i
zastosowaniu wobec P. G. środka zabezpieczającego w postaci umieszczenia w
2
odpowiednim zakładzie psychiatrycznym (k.1602-1604, 1923- 1926), albowiem
kasacja strony jest w tej sprawie niedopuszczalna z mocy prawa, skoro orzeczenie
kończące wydano w formie postanowienia, a nie wyroku.
Na powyższe zarządzenie zażalenie złożył podejrzany P. G., podnosząc, iż w
odniesieniu do SSO J. W., który wydał zaskarżone zarządzenie istnieją
uzasadnione wątpliwości co do jego bezstronności. Argumentując konieczność
uwzględnienia zażalenia skarżący wysuwał zastrzeżenia co do braku rzetelności
prokuratora oraz stronniczości sędziów orzekających w tej sprawie, która wynikała
m. in. z błędów procesowych Przewodniczącego Wydziału Karnego –
Odwoławczego Sądu Okręgowego w P. sędziego J. W., który zdaniem
podejrzanego dopuścił „…do procedowania na ewidentnie nienadającym się do
tego materiale… .”
Wprawdzie skarżący nie formułował konkretnych wniosków odwoławczych,
jednak z treści zażalenia wynika, że dążył on do uchylenia zaskarżonego
zarządzenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie jest niezasadne w stopniu oczywistym. Wbrew stanowisku
skarżącego prawidłowość procedowania Przewodniczącego V Wydziału Karnego –
Odwoławczego Sądu Okręgowego w P. nie budzi zastrzeżeń. Zgodnie z art. 519
k.p.k. strona może zaskarżyć kasacją jedynie prawomocny wyrok sądu
odwoławczego kończący postępowanie, natomiast nie może wywieść kasacji od
prawomocnego postanowienia sądu odwoławczego, choćby tak jak w sprawie
niniejszej, kończyło ono postępowanie sądowe. Należy podkreślić, że poprawność
formy orzeczeń Sądów obu instancji w sprawie z wniosku prokuratora o umorzenie
postępowania i zastosowanie środka zabezpieczającego wobec P. G. nie może być
kwestionowana, albowiem w postępowaniu tym sąd zawsze orzeka
postanowieniem bez względu na to, czy czyni to na posiedzeniu czy na rozprawie,
co trafnie dostrzeżono w zaskarżonym zarządzeniu. Z tego powodu, w istniejącym
układzie procesowym, kasację mogą wnieść jedynie podmioty specjalne
wymienione w art. 521 k.p.k. Dlatego, kierując się zasadą lojalności procesowej,
słusznie Przewodniczący V Wydziału Karnego – Odwoławczego Sądu Okręgowego
w P. nie wzywał podejrzanego o usunięcie braku formalnego kasacji przez jej
3
sporządzenie i podpisanie przez obrońcę, skoro również kasacja obrońcy jest w tej
sprawie niedopuszczalna. Natomiast podnoszony przez P. G. zarzut
stronniczości sędziego (art. 41 § 1 k.p.k), który wydał kwestionowane zarządzenie
okazał się nieskuteczny, ponieważ nie został w żaden sposób wykazany. Na
marginesie należy zauważyć, że Sąd Apelacyjny negatywnie rozpoznał w tej
sprawie wniosek podejrzanego o wyłączenie wszystkich sędziów Sądu
Okręgowego w P. (k.1885- 1886).
Z tych względów kasacja wniesiona przez podejrzanego zasadnie spotkała się
z odmową jej przyjęcia, albowiem takie postąpienie znajduje oparcie w treści art.
530 § 2 k.p.k.(zob. postanowienie SN z dnia 4 listopada 2010 r., V KK 211/10,
OSNwSK 2010/1/2170).
Z tych powodów Sąd Najwyższy zaskarżone zarządzenie utrzymał w mocy.