II KZ 7/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:25-02-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II KZ 65/08 III KZ 92/08 IV KZ 52/08
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II KZ 7/14
POSTANOWIENIE
Dnia 19 lutego 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Ryński
w sprawie B. M.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 19 lutego 2014 r.,
zażalenia B. M. na zarządzenie Przewodniczącej II Wydziału Karnego Sądu
Apelacyjnego z dnia 20 grudnia 2013 r., o odmowie przyjęcia wniosku o
wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Sądu Okręgowego w K. z dnia
19 czerwca 2007 r., utrzymującym w mocy wyrok Sądu Rejonowego w K. z dnia 19
stycznia 2007 r.,
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 518 k.p.k. i w zw. z art. 545 § 1 k.p.k. w
zw. z art. 530 § 3 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
zaskarżone zarządzenie utrzymać w mocy.
U Z A S A D N I E N I E
Zaskarżonym zarządzeniem Przewodnicząca II Wydziału Karnego Sądu
Apelacyjnego ponownie odmówiła przyjęcia osobistego wniosku B. M. o
wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Sądu Okręgowego w K. z dnia
19 czerwca 2007 r., utrzymującym w mocy wyrok Sądu Rejonowego w K. z dnia 19
stycznia 2007 r., ponieważ B. M. wezwany do usunięcia braku formalnego pisma
nie zastosował się do wezwania.
Na powyższe zarządzenie B. M. złożył zażalenie w którym podniósł, że nie
jest w stanie wyłożyć kosztów adwokata z wyboru, który mógłby sporządzić i
podpisać wniosek o wznowienie postępowania (art. 545 § 2 k.p.k.). Wprawdzie
skazany nie formułował konkretnych wniosków zażalenia, podkreślając błędy
2
procesowe, których miał się dopuścić w tej sprawie Sąd Rejonowy w związku z
przeprowadzeniem dowodu z badań DNA, jednak z treści tego pisma wynika, że
wnosił on o uchylenie zaskarżonego zarządzenia.
Sąd Najwyższy zważył co następuje.
Zażalenie wnioskodawcy nie zasługuje na uwzględnienie. Prawidłowość
czynności procesowych dokonanych w tej sprawie przez Sąd Apelacyjny nie budzi
zastrzeżeń.
Należy przypomnieć, że zarządzeniem z dnia 1 sierpnia 2008 r.
Przewodnicząca Wydziału II Karnego Sądu Apelacyjnego wyznaczyła skazanemu
obrońcę z urzędu w osobie adw. A. K. w celu sporządzenia wniosku o wznowienie
postępowania albo poinformowaniu o braku podstaw do złożenia takiego wniosku
(k.579). Wyznaczona adwokat dokonując czynności w trybie art. 84 § 3 k.p.k. w
dniu 22 września 2008 r. przesłała do Sądu Apelacyjnego sporządzoną przez siebie
opinię o braku podstaw do złożenia wniosku o wznowienie postępowania (k. 590-
591).
W ten sposób został w tej sprawie zrealizowany wymóg rzetelnego procesu,
bowiem obrońca zajmując stanowisko w przedmiocie ewentualnych podstaw
wznowieniowych, bądź stwierdzając ich brak, ma pozycję autonomiczną i nie musi
wyrażać w tym zakresie poglądów zbieżnych z reprezentowaną przez niego stroną,
zaś sąd w takiej sytuacji nie jest obowiązany wyznaczać kolejnych obrońców z
urzędu, aż do uzyskania przez wnioskodawcę oczekiwanego przez niego efektu
(zob. m.in. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 27 sierpnia 2008 r., IV KZ
52/08, R-OSNKW z 2008 r., poz. 1711; z dnia 17 września 2008 r., III KZ 92/08, R-
OSNKW z 2008 r., poz. 1872). W związku z tym słusznie Przewodnicząca Wydziału
II Karnego Sądu Apelacyjnego wezwała wnioskodawcę w trybie art. 120 k.p.k. w zw.
z art. 545 § 2 k.p.k. do usunięcia w terminie 7 dni braku formalnego pisma z dnia 2
września 2013 r. w przedmiocie wznowienia postępowania, poprzez złożenie
wniosku o wznowienie sporządzonego i podpisanego przez adwokata (k.725),
skoro wniosek o wznowienie postępowania sporządzony z naruszeniem przymusu
adwokacko - radcowskiego jest prawnie bezskuteczny. Dlatego stwierdzenie
skazanego, że nie stać go na obrońcę z wyboru nie mogło doprowadzić do
3
uchylenia zaskarżonego zarządzenia, skoro nie usunął on w wyznaczonym terminie
wskazanego wyżej braku formalnego pisma.
Marginalnie należy przypomnieć, że w sprawie niniejszej identyczny tryb
postępowania był już stosowany do wcześniejszego wniosku skazanego o
wznowienie postępowania i w analogicznej sytuacji procesowej Sąd Najwyższy
postanowieniem z dnia 16 grudnia 2008 r., sygn. II KZ 65/08, utrzymał zaskarżone
zarządzenie o odmowie przyjęcia takiego wniosku w mocy (k.625).
Dlatego też zaskarżone zarządzenie należało utrzymać w mocy.
POSTANOWIENIE
Dnia 19 lutego 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Ryński
w sprawie B. M.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 19 lutego 2014 r.,
zażalenia B. M. na zarządzenie Przewodniczącej II Wydziału Karnego Sądu
Apelacyjnego z dnia 20 grudnia 2013 r., o odmowie przyjęcia wniosku o
wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Sądu Okręgowego w K. z dnia
19 czerwca 2007 r., utrzymującym w mocy wyrok Sądu Rejonowego w K. z dnia 19
stycznia 2007 r.,
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 518 k.p.k. i w zw. z art. 545 § 1 k.p.k. w
zw. z art. 530 § 3 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
zaskarżone zarządzenie utrzymać w mocy.
U Z A S A D N I E N I E
Zaskarżonym zarządzeniem Przewodnicząca II Wydziału Karnego Sądu
Apelacyjnego ponownie odmówiła przyjęcia osobistego wniosku B. M. o
wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Sądu Okręgowego w K. z dnia
19 czerwca 2007 r., utrzymującym w mocy wyrok Sądu Rejonowego w K. z dnia 19
stycznia 2007 r., ponieważ B. M. wezwany do usunięcia braku formalnego pisma
nie zastosował się do wezwania.
Na powyższe zarządzenie B. M. złożył zażalenie w którym podniósł, że nie
jest w stanie wyłożyć kosztów adwokata z wyboru, który mógłby sporządzić i
podpisać wniosek o wznowienie postępowania (art. 545 § 2 k.p.k.). Wprawdzie
skazany nie formułował konkretnych wniosków zażalenia, podkreślając błędy
2
procesowe, których miał się dopuścić w tej sprawie Sąd Rejonowy w związku z
przeprowadzeniem dowodu z badań DNA, jednak z treści tego pisma wynika, że
wnosił on o uchylenie zaskarżonego zarządzenia.
Sąd Najwyższy zważył co następuje.
Zażalenie wnioskodawcy nie zasługuje na uwzględnienie. Prawidłowość
czynności procesowych dokonanych w tej sprawie przez Sąd Apelacyjny nie budzi
zastrzeżeń.
Należy przypomnieć, że zarządzeniem z dnia 1 sierpnia 2008 r.
Przewodnicząca Wydziału II Karnego Sądu Apelacyjnego wyznaczyła skazanemu
obrońcę z urzędu w osobie adw. A. K. w celu sporządzenia wniosku o wznowienie
postępowania albo poinformowaniu o braku podstaw do złożenia takiego wniosku
(k.579). Wyznaczona adwokat dokonując czynności w trybie art. 84 § 3 k.p.k. w
dniu 22 września 2008 r. przesłała do Sądu Apelacyjnego sporządzoną przez siebie
opinię o braku podstaw do złożenia wniosku o wznowienie postępowania (k. 590-
591).
W ten sposób został w tej sprawie zrealizowany wymóg rzetelnego procesu,
bowiem obrońca zajmując stanowisko w przedmiocie ewentualnych podstaw
wznowieniowych, bądź stwierdzając ich brak, ma pozycję autonomiczną i nie musi
wyrażać w tym zakresie poglądów zbieżnych z reprezentowaną przez niego stroną,
zaś sąd w takiej sytuacji nie jest obowiązany wyznaczać kolejnych obrońców z
urzędu, aż do uzyskania przez wnioskodawcę oczekiwanego przez niego efektu
(zob. m.in. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 27 sierpnia 2008 r., IV KZ
52/08, R-OSNKW z 2008 r., poz. 1711; z dnia 17 września 2008 r., III KZ 92/08, R-
OSNKW z 2008 r., poz. 1872). W związku z tym słusznie Przewodnicząca Wydziału
II Karnego Sądu Apelacyjnego wezwała wnioskodawcę w trybie art. 120 k.p.k. w zw.
z art. 545 § 2 k.p.k. do usunięcia w terminie 7 dni braku formalnego pisma z dnia 2
września 2013 r. w przedmiocie wznowienia postępowania, poprzez złożenie
wniosku o wznowienie sporządzonego i podpisanego przez adwokata (k.725),
skoro wniosek o wznowienie postępowania sporządzony z naruszeniem przymusu
adwokacko - radcowskiego jest prawnie bezskuteczny. Dlatego stwierdzenie
skazanego, że nie stać go na obrońcę z wyboru nie mogło doprowadzić do
3
uchylenia zaskarżonego zarządzenia, skoro nie usunął on w wyznaczonym terminie
wskazanego wyżej braku formalnego pisma.
Marginalnie należy przypomnieć, że w sprawie niniejszej identyczny tryb
postępowania był już stosowany do wcześniejszego wniosku skazanego o
wznowienie postępowania i w analogicznej sytuacji procesowej Sąd Najwyższy
postanowieniem z dnia 16 grudnia 2008 r., sygn. II KZ 65/08, utrzymał zaskarżone
zarządzenie o odmowie przyjęcia takiego wniosku w mocy (k.625).
Dlatego też zaskarżone zarządzenie należało utrzymać w mocy.