IV CZ 130/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:25-03-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 130/13
POSTANOWIENIE
Dnia 7 marca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Hubert Wrzeszcz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Zbigniew Kwaśniewski
SSN Marta Romańska
w sprawie ze skargi strony pozwanej
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego
w L. z dnia 29 września 2011 r.,
w sprawie z powództwa M. K.
przeciwko J. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w L.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 7 marca 2014 r.,
zażalenia strony pozwanej
na postanowienie Sądu Okręgowego w L.
z dnia 25 października 2013 r.
uchyla zaskarżone postanowienie i pozostawia
rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego
w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.
2
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 25 października 2013 r. Sąd Okręgowy w L. odrzucił
skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia z
powodu nieuiszczenia należnej opłaty.
Z uzasadnienia postanowienia wynika, że pełnomocnik J. spółki
z ograniczoną odpowiedzialnością w L., która była powodem w sprawie
zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w L. z dnia 29 września
2011 r., … 179/11, wniósł od tego wyroku dniu 26 września 2013 r. skargę o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia i uiścił opłatę od
skargi w wysokości 1 589 zł. Tymczasem należna opłata wynosi 1 590 zł. Uznając
wniesioną skargę za nienależycie opłaconą, Sąd odrzucił ją na podstawie art. 4246
§ 3 k.p.c.
W zażaleniu pełnomocnik skarżącej zarzucił wydanie zaskarżonego
postanowienia z naruszeniem art. 130 § 1 w związku z art. 3986
§ 2, art. 42412
i art.
39821
k.p.c. i wniósł o jego uchylenie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4246
§ 3 k.p.c. nieopłacona skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia podlega odrzuceniu.
Do nieuregulowanej tym przepisem kwestii usunięcia braków formalnych skargi ma
jednak zastosowanie na podstawie odpowiednich odesłań art. 130 § 1 k.p.c.
(art. 42412
, art. 39821
, 391 § 1 k.p.c.). Przepis ten po uchyleniu art. 1302
§ 3 k.p.c.
ustawą z dnia 5 grudnia 2008 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania
cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 24, poz. 1571) znajduję tu
odpowiednie zastosowanie, tzn. z uwzględnieniem rygoru właściwego środkom
zaskarżenia (odrzucenie, a nie zwrot). Przewodniczący powinien zatem wezwać
pełnomocnika strony, która wniosła skargę, do uiszczenia należnej opłaty i dopiero
po bezskutecznym upływie terminu do jej uzupełnienia odrzucić ją
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 listopada 2013 r., IV CZ 82/13,
nie publ.).
Mając na względzie powyższe, zarzut skarżącego, że Sąd odrzucił skargę
z naruszeniem prawa, ponieważ nie zastosował przewidzianego w art. 130 § 1 k.p.c.
postępowania naprawczego, należało uznać za uzasadniony.
3
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
(art. 39815
§ 1 k.p.c. w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 7 marca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Hubert Wrzeszcz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Zbigniew Kwaśniewski
SSN Marta Romańska
w sprawie ze skargi strony pozwanej
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego
w L. z dnia 29 września 2011 r.,
w sprawie z powództwa M. K.
przeciwko J. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w L.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 7 marca 2014 r.,
zażalenia strony pozwanej
na postanowienie Sądu Okręgowego w L.
z dnia 25 października 2013 r.
uchyla zaskarżone postanowienie i pozostawia
rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego
w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.
2
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 25 października 2013 r. Sąd Okręgowy w L. odrzucił
skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia z
powodu nieuiszczenia należnej opłaty.
Z uzasadnienia postanowienia wynika, że pełnomocnik J. spółki
z ograniczoną odpowiedzialnością w L., która była powodem w sprawie
zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w L. z dnia 29 września
2011 r., … 179/11, wniósł od tego wyroku dniu 26 września 2013 r. skargę o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia i uiścił opłatę od
skargi w wysokości 1 589 zł. Tymczasem należna opłata wynosi 1 590 zł. Uznając
wniesioną skargę za nienależycie opłaconą, Sąd odrzucił ją na podstawie art. 4246
§ 3 k.p.c.
W zażaleniu pełnomocnik skarżącej zarzucił wydanie zaskarżonego
postanowienia z naruszeniem art. 130 § 1 w związku z art. 3986
§ 2, art. 42412
i art.
39821
k.p.c. i wniósł o jego uchylenie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4246
§ 3 k.p.c. nieopłacona skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia podlega odrzuceniu.
Do nieuregulowanej tym przepisem kwestii usunięcia braków formalnych skargi ma
jednak zastosowanie na podstawie odpowiednich odesłań art. 130 § 1 k.p.c.
(art. 42412
, art. 39821
, 391 § 1 k.p.c.). Przepis ten po uchyleniu art. 1302
§ 3 k.p.c.
ustawą z dnia 5 grudnia 2008 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania
cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 24, poz. 1571) znajduję tu
odpowiednie zastosowanie, tzn. z uwzględnieniem rygoru właściwego środkom
zaskarżenia (odrzucenie, a nie zwrot). Przewodniczący powinien zatem wezwać
pełnomocnika strony, która wniosła skargę, do uiszczenia należnej opłaty i dopiero
po bezskutecznym upływie terminu do jej uzupełnienia odrzucić ją
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 listopada 2013 r., IV CZ 82/13,
nie publ.).
Mając na względzie powyższe, zarzut skarżącego, że Sąd odrzucił skargę
z naruszeniem prawa, ponieważ nie zastosował przewidzianego w art. 130 § 1 k.p.c.
postępowania naprawczego, należało uznać za uzasadniony.
3
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
(art. 39815
§ 1 k.p.c. w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).