V KK 47/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:09-04-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II KK 154/05 IIKK 322/11
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KK 47/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 11 marca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Grubba (przewodniczący)
SSN Jarosław Matras
SSN Dariusz Świecki (sprawozdawca)
Protokolant Anna Kowal
w sprawie K. A., D. K., T. K., M. U.
skazanych za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 11 marca 2014 r.,
kasacji wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanych
od wyroku Sądu Rejonowego w P.
z dnia 5 sierpnia 2010 r.,
1) uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej orzeczenia o
karze i w tym zakresie sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w P.
do ponownego rozpoznania;
2) kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego obciąża Skarb
Państwa.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w P. wyrokiem z dnia 5 sierpnia 2010 roku, uznał
2
oskarżonych […] za winnych zarzucanych im przestępstw, przy czym przyjął, że
wszystkich zarzucanych czynów dopuścili się działając w krótkich odstępach czasu
w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, tj. przestępstwa z art. 278 § 1 k.k. w zw. z
art. 12 k.k. i za to skazał każdego z oskarżonych, przyjmując, że dopuścili się czynu
w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, na podstawie art. 278 § 1 k.k. w zw. z art.
33 § 1, 2 i 3 k.k. na karę roku pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 40
stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na 20 zł; a na podstawie art.
69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 2 k.k. wobec każdego z oskarżonych wykonanie orzeczonej
kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 4 lat próby; na podstawie
art. 73 § 2 k.k. w okresie próby każdego z oskarżonych oddał pod dozór kuratora
sądowego; na podstawie art. 63 § 1 k.k., na poczet orzeczonej wobec każdego z
oskarżonych kary grzywny zaliczył okres rzeczywistego pozbawienia wolności. W
punkcie 3 i 4 wyroku sąd orzekł o dowodach rzeczowych i kosztach procesu.
Powyższy wyrok uprawomocnił się w pierwszej instancji.
Kasację od tego wyroku na korzyść skazanych w części dotyczącej
orzeczenia o karze wniósł Prokurator Generalny i zarzucił rażące i mające istotny
wpływ na treść wyroku naruszenie przepisów prawa karnego procesowego - art.
387 § 1 i 2 k.p.k., polegające na orzeczeniu wobec oskarżonych […] kar po roku
pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania na okres 4 lat
próby, pomimo uwzględnienia złożonych przez nich na rozprawie - w trybie art. 387
§ 1 k.p.k. - wniosków o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzania
postępowania dowodowego i wymierzenie kary roku pozbawienia wolności z
warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat. W konkluzji
skarżący wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest oczywiście zasadna, co pozwala na jej uwzględnienie na
posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
Na rozprawie przed Sądem Rejonowym w dniu 5 sierpnia 2010 r., oskarżeni
[…] przyznali się do popełnienia zarzucanych im czynów i wystąpili z wnioskiem o
wydanie wyroku skazującego i wymierzenie im kary bez przeprowadzania
postępowania dowodowego. Oskarżeni zgodnie wnieśli o wymierzenie każdemu
3
kary roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na
okres 3 lat próby, grzywny w wysokości 40 stawek dziennych po 20 złotych każda
oraz oddanie pod dozór kuratora sądowego.
Sąd Rejonowy, na podstawie art. 387 § 2 i 4 k.p.k. postanowił uwzględnić
powyższe wnioski, a ponadto uznać za ujawnione dowody wymienione w akcie
oskarżenia, albowiem zostały spełnione wszystkie warunki formalne i materialne do
wymierzenia zaproponowanych przez oskarżonych kar. Jednak w wydanym w dniu
5 sierpnia 2010 r. wyroku Sąd ten orzekł o warunkowym zawieszeniu wykonania
kar pozbawienia wolności na okres 4 lat próby, pomimo że oskarżeni wnosili o
ustalenie tego okresu na 3 lata.
W świetle art. 387 § 3 k.p.k. jest oczywiste, że uwzględnienie wniosku
oskarżonych i skazanie ich bez pełnego przeprowadzenia postępowania
dowodowego nakłada na sąd obowiązek orzeczenia środków represji karnej
zgodnych z wnioskiem. W rozpoznawanej sprawie ustalenie dłuższego okresu
warunkowego zawieszenia wykonania kar pozbawienia wolności niż
zaproponowany we wniosku oznacza orzeczenie kary surowszej i tym samym
złamanie zawartej na rozprawie ugody określającej warunki dobrowolnego
poddania się karze (por. m.in. wyroki SN z dnia: 11 stycznia 2012 roku, sygn. IIKK
322/11 - LEX 1108469; 15 lutego 2006 roku, sygn. II KK 154/05, LEX nr 189498).
Sąd Rejonowy określając w wyroku okres próby związany z warunkowym
zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności na 4 lata, zamiast
proponowanych przez oskarżonych 3 lat, naruszył ugodę zawartą z oskarżonymi,
która określała warunki dobrowolnego poddania się karze, co stanowi rażącą
obrazę art. 387 § 1 i § 2 k.p.k. To uchybienie nie tylko mogło, ale i miało istotny
wpływ na treść wydanego wyroku.
Dlatego też zachodziła konieczność uchylenia zaskarżonego wyroku w
części dotyczącej orzeczenia o karze i przekazania sprawy Sądowi Rejonowemu
do ponownego rozpoznania. W wydanym ponownie wyroku Sąd ten powinien
dostosować wysokość okresu warunkowego zawieszenia wykonania kary
pozbawienia wolności do wniosku oskarżonych, zaś co do pozostałych
rozstrzygnięć to należy wydać je zgodnie z tym wnioskiem.
Kierując się przedstawionymi względami, Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
4
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 11 marca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Grubba (przewodniczący)
SSN Jarosław Matras
SSN Dariusz Świecki (sprawozdawca)
Protokolant Anna Kowal
w sprawie K. A., D. K., T. K., M. U.
skazanych za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 11 marca 2014 r.,
kasacji wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanych
od wyroku Sądu Rejonowego w P.
z dnia 5 sierpnia 2010 r.,
1) uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej orzeczenia o
karze i w tym zakresie sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w P.
do ponownego rozpoznania;
2) kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego obciąża Skarb
Państwa.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w P. wyrokiem z dnia 5 sierpnia 2010 roku, uznał
2
oskarżonych […] za winnych zarzucanych im przestępstw, przy czym przyjął, że
wszystkich zarzucanych czynów dopuścili się działając w krótkich odstępach czasu
w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, tj. przestępstwa z art. 278 § 1 k.k. w zw. z
art. 12 k.k. i za to skazał każdego z oskarżonych, przyjmując, że dopuścili się czynu
w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, na podstawie art. 278 § 1 k.k. w zw. z art.
33 § 1, 2 i 3 k.k. na karę roku pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 40
stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na 20 zł; a na podstawie art.
69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 2 k.k. wobec każdego z oskarżonych wykonanie orzeczonej
kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 4 lat próby; na podstawie
art. 73 § 2 k.k. w okresie próby każdego z oskarżonych oddał pod dozór kuratora
sądowego; na podstawie art. 63 § 1 k.k., na poczet orzeczonej wobec każdego z
oskarżonych kary grzywny zaliczył okres rzeczywistego pozbawienia wolności. W
punkcie 3 i 4 wyroku sąd orzekł o dowodach rzeczowych i kosztach procesu.
Powyższy wyrok uprawomocnił się w pierwszej instancji.
Kasację od tego wyroku na korzyść skazanych w części dotyczącej
orzeczenia o karze wniósł Prokurator Generalny i zarzucił rażące i mające istotny
wpływ na treść wyroku naruszenie przepisów prawa karnego procesowego - art.
387 § 1 i 2 k.p.k., polegające na orzeczeniu wobec oskarżonych […] kar po roku
pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania na okres 4 lat
próby, pomimo uwzględnienia złożonych przez nich na rozprawie - w trybie art. 387
§ 1 k.p.k. - wniosków o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzania
postępowania dowodowego i wymierzenie kary roku pozbawienia wolności z
warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat. W konkluzji
skarżący wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest oczywiście zasadna, co pozwala na jej uwzględnienie na
posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
Na rozprawie przed Sądem Rejonowym w dniu 5 sierpnia 2010 r., oskarżeni
[…] przyznali się do popełnienia zarzucanych im czynów i wystąpili z wnioskiem o
wydanie wyroku skazującego i wymierzenie im kary bez przeprowadzania
postępowania dowodowego. Oskarżeni zgodnie wnieśli o wymierzenie każdemu
3
kary roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na
okres 3 lat próby, grzywny w wysokości 40 stawek dziennych po 20 złotych każda
oraz oddanie pod dozór kuratora sądowego.
Sąd Rejonowy, na podstawie art. 387 § 2 i 4 k.p.k. postanowił uwzględnić
powyższe wnioski, a ponadto uznać za ujawnione dowody wymienione w akcie
oskarżenia, albowiem zostały spełnione wszystkie warunki formalne i materialne do
wymierzenia zaproponowanych przez oskarżonych kar. Jednak w wydanym w dniu
5 sierpnia 2010 r. wyroku Sąd ten orzekł o warunkowym zawieszeniu wykonania
kar pozbawienia wolności na okres 4 lat próby, pomimo że oskarżeni wnosili o
ustalenie tego okresu na 3 lata.
W świetle art. 387 § 3 k.p.k. jest oczywiste, że uwzględnienie wniosku
oskarżonych i skazanie ich bez pełnego przeprowadzenia postępowania
dowodowego nakłada na sąd obowiązek orzeczenia środków represji karnej
zgodnych z wnioskiem. W rozpoznawanej sprawie ustalenie dłuższego okresu
warunkowego zawieszenia wykonania kar pozbawienia wolności niż
zaproponowany we wniosku oznacza orzeczenie kary surowszej i tym samym
złamanie zawartej na rozprawie ugody określającej warunki dobrowolnego
poddania się karze (por. m.in. wyroki SN z dnia: 11 stycznia 2012 roku, sygn. IIKK
322/11 - LEX 1108469; 15 lutego 2006 roku, sygn. II KK 154/05, LEX nr 189498).
Sąd Rejonowy określając w wyroku okres próby związany z warunkowym
zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności na 4 lata, zamiast
proponowanych przez oskarżonych 3 lat, naruszył ugodę zawartą z oskarżonymi,
która określała warunki dobrowolnego poddania się karze, co stanowi rażącą
obrazę art. 387 § 1 i § 2 k.p.k. To uchybienie nie tylko mogło, ale i miało istotny
wpływ na treść wydanego wyroku.
Dlatego też zachodziła konieczność uchylenia zaskarżonego wyroku w
części dotyczącej orzeczenia o karze i przekazania sprawy Sądowi Rejonowemu
do ponownego rozpoznania. W wydanym ponownie wyroku Sąd ten powinien
dostosować wysokość okresu warunkowego zawieszenia wykonania kary
pozbawienia wolności do wniosku oskarżonych, zaś co do pozostałych
rozstrzygnięć to należy wydać je zgodnie z tym wnioskiem.
Kierując się przedstawionymi względami, Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
4