SNO 29/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:19-05-2014
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt SNO 29/13
POSTANOWIENIE
Dnia 7 kwietnia 2014 r.
Sąd Najwyższy - Sąd Dyscyplinarny w składzie:
SSN Roman Sądej (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Małgorzata Gersdorf
SSN Romualda Spyt
w sprawie sędziego Sądu Rejonowego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 7 kwietnia 2014r.,
wniosku o zwrot uzasadnionych wydatków strony w postępowaniu dyscyplinarnym,
na podstawie art. 133 u.s.p. oraz 128 u.s.p. w zw. z art. 632 pkt 2 k.p.k. i art. 616 §
1 pkt 2 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz sędziego Sądu Rejonowego
kwotę 1 685, 35 zł (jeden tysiąc sześćset osiemdziesiąt pięć złotych
35/100), tytułem zwrotu uzasadnionych wydatków strony w
postępowaniu dyscyplinarnym.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Najwyższego – Sądu Dyscyplinarnego z dnia 7 listopada
2013r., sygn. SNO 29/13, po rozpoznaniu środków odwoławczych, sędzia Sądu
Rejonowego została uniewinniona od popełnienia przypisanego jej czynu, a
kosztami postępowania odwoławczego obciążono Skarb Państwa.
W dniu 5 grudnia 2013r. sędzia Sądu Rejonowego złożyła wniosek o zwrot
uzasadnionych wydatków strony w postępowaniu odwoławczym przed Sądem
Najwyższym – Sądem Dyscyplinarnym, który następnie uzupełniła pismem z dnia 2
marca 2014r. Wnioskodawczyni wskazała, że na wydatki, zwrotu których się
domaga, złożyły się: wynagrodzenie ustanowionego obrońcy w kwocie 1 500 zł,
2
koszty przejazdu samochodem na trasie […] w kwocie 138,55 zł, koszty
parkowania samochodu przy siedzibie Sądu Najwyższego w kwocie 31,80 zł oraz
15 zł tytułem kosztów przesyłek poleconych.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje.
Wniosek sędziego Sądu Rejonowego był zasadny. Wydatki, których zwrotu
żądała, zostały przez nią należycie udokumentowane. Załączyła ona do akt sprawy
dowód przelewu wynagrodzenia na rzecz swojego obrońcy, a w pismach
procesowych dokonała stosownych wyliczeń dotyczących kosztów dojazdu do
Sądu Najwyższego oraz przesyłek poleconych.
Zgodnie z art. 133 u.s.p. koszty postępowania dyscyplinarnego ponosi Skarb
Państwa. Przepis ten statuuje zasadę, zgodnie z którą sędzia obwiniony nie może
zostać obciążony kosztami postępowania dyscyplinarnego. Co do zasady przepis
ten nie daje również prawa żądania zwrotu wydatków, które obwiniony poniósł w
związku z tym postępowaniem. Wyjątek stanowi sytuacja, kiedy obwiniony zostaje
uniewinniony od stawianych mu zarzutów przewinień dyscyplinarnych. Wówczas,
na podstawie art. 128 u.s.p., do postępowania dyscyplinarnego zastosowanie
znajdują odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego dotyczące zwrotu
uzasadnionych wydatków oskarżonego w związku z jego uniewinnieniem, a więc
art. 632 pkt 2 k.p.k. oraz art. 616 § 1 pkt 2 k.p.k.
Mając na uwadze, że wnioskodawczyni domagała się w sprawie zwrotu
wydatków związanych z ustanowieniem obrońcy i szeroko pojętymi kosztami
transportu na rozprawę przed Sądem Najwyższym, jej wniosek należało uznać za i
uzasadniony, czego wyrazem było orzeczenie wyrażone w części dyspozytywnej
postanowienia.
POSTANOWIENIE
Dnia 7 kwietnia 2014 r.
Sąd Najwyższy - Sąd Dyscyplinarny w składzie:
SSN Roman Sądej (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Małgorzata Gersdorf
SSN Romualda Spyt
w sprawie sędziego Sądu Rejonowego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 7 kwietnia 2014r.,
wniosku o zwrot uzasadnionych wydatków strony w postępowaniu dyscyplinarnym,
na podstawie art. 133 u.s.p. oraz 128 u.s.p. w zw. z art. 632 pkt 2 k.p.k. i art. 616 §
1 pkt 2 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz sędziego Sądu Rejonowego
kwotę 1 685, 35 zł (jeden tysiąc sześćset osiemdziesiąt pięć złotych
35/100), tytułem zwrotu uzasadnionych wydatków strony w
postępowaniu dyscyplinarnym.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Najwyższego – Sądu Dyscyplinarnego z dnia 7 listopada
2013r., sygn. SNO 29/13, po rozpoznaniu środków odwoławczych, sędzia Sądu
Rejonowego została uniewinniona od popełnienia przypisanego jej czynu, a
kosztami postępowania odwoławczego obciążono Skarb Państwa.
W dniu 5 grudnia 2013r. sędzia Sądu Rejonowego złożyła wniosek o zwrot
uzasadnionych wydatków strony w postępowaniu odwoławczym przed Sądem
Najwyższym – Sądem Dyscyplinarnym, który następnie uzupełniła pismem z dnia 2
marca 2014r. Wnioskodawczyni wskazała, że na wydatki, zwrotu których się
domaga, złożyły się: wynagrodzenie ustanowionego obrońcy w kwocie 1 500 zł,
2
koszty przejazdu samochodem na trasie […] w kwocie 138,55 zł, koszty
parkowania samochodu przy siedzibie Sądu Najwyższego w kwocie 31,80 zł oraz
15 zł tytułem kosztów przesyłek poleconych.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje.
Wniosek sędziego Sądu Rejonowego był zasadny. Wydatki, których zwrotu
żądała, zostały przez nią należycie udokumentowane. Załączyła ona do akt sprawy
dowód przelewu wynagrodzenia na rzecz swojego obrońcy, a w pismach
procesowych dokonała stosownych wyliczeń dotyczących kosztów dojazdu do
Sądu Najwyższego oraz przesyłek poleconych.
Zgodnie z art. 133 u.s.p. koszty postępowania dyscyplinarnego ponosi Skarb
Państwa. Przepis ten statuuje zasadę, zgodnie z którą sędzia obwiniony nie może
zostać obciążony kosztami postępowania dyscyplinarnego. Co do zasady przepis
ten nie daje również prawa żądania zwrotu wydatków, które obwiniony poniósł w
związku z tym postępowaniem. Wyjątek stanowi sytuacja, kiedy obwiniony zostaje
uniewinniony od stawianych mu zarzutów przewinień dyscyplinarnych. Wówczas,
na podstawie art. 128 u.s.p., do postępowania dyscyplinarnego zastosowanie
znajdują odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego dotyczące zwrotu
uzasadnionych wydatków oskarżonego w związku z jego uniewinnieniem, a więc
art. 632 pkt 2 k.p.k. oraz art. 616 § 1 pkt 2 k.p.k.
Mając na uwadze, że wnioskodawczyni domagała się w sprawie zwrotu
wydatków związanych z ustanowieniem obrońcy i szeroko pojętymi kosztami
transportu na rozprawę przed Sądem Najwyższym, jej wniosek należało uznać za i
uzasadniony, czego wyrazem było orzeczenie wyrażone w części dyspozytywnej
postanowienia.