Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II KK 85/14
POSTANOWIENIE
Dnia 7 maja 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Sobczak
na posiedzeniu bez udziału stron (art. 535 § 3 k.p.k.)
po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2014 r.
sprawy D. K. (poprzednio P.)
skazanego z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zb. z
art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.
z powodu kasacji, wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 18 grudnia 2013 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Okręgowego w W.
z dnia 15 kwietnia 2013 r.,
p o s t a n o w i ł
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną,
2. zwolnić skazanego od kosztów sądowych postępowania
kasacyjnego,
3. zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. L.– Kancelaria
Adwokacka - kwotę 738,00 zł (siedemset trzydzieści osiem), w
tym 23 % podatku VAT, tytułem wynagrodzenia za sporządzenie
kasacji z urzędu.
UZASADNIENIE
D. K. poprzednio P. wyrokiem Sądu Okręgowego w W. z dnia 15 kwietnia
2013 r., sygn. akt … 21/12, został skazany za czyn wyczerpujący znamiona art. 13
2
§ 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w
zw. z art. 11 § 2 k.k., na karę 1 roku i 6 miesięcy, na poczet której zaliczono
skazanemu rzeczywisty okres pozbawienia wolności w sprawie. Wyrokiem tym
rozstrzygnięto także w przedmiocie kosztów adwokackich oraz w przedmiocie
kosztów sądowych.
Na skutek apelacji wniesionej od tego orzeczenia przez obrońcę
oskarżonego Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 18 grudnia 2013 r., sygn.
akt …337/13, utrzymał zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego w mocy uznając
apelację za oczywiście bezzasadną.
Kasację od wyroku Sądu Apelacyjnego wywiodła obrońca z urzędu
skazanego D. K., zarzucając rażącą obrazę przepisów prawa procesowego, która
miała wpływ na jego treść, a polegającą na naruszeniu: art. 433 § 2 k.p.k. - poprzez
nierozważenie zarzutów apelacji obrońcy D. K. i ograniczenie się Sądu
Odwoławczego do ogólnikowych stwierdzeń, iż zarzuty te są bezzasadne i nie
zasługują na uwzględnienie, oraz art. 433 § 2 k.p.k., w zw. z art. 427 § 3 k.p.k. -
poprzez nierozpoznanie złożonego przez apelującego wniosku dowodowego - co
stanowi o tym, iż kontrola odwoławcza dokonana przez Sąd Apelacyjny nie spełnia
ustawowych wymogów, stanowiąc tym samym podstawę do żądania
wyeliminowana zaskarżonego wyroku z obrotu prawnego; nadto art. 457 § 3 k.p.k. -
poprzez niepełną, pozbawioną wnikliwości ocenę zarzutów podniesionych w
apelacji obrońcy, a mianowicie „obrazy przepisów postępowania, która miała wpływ
na wynik sprawy, w postaci: art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, a nie
swobodnej oceny zgromadzonego materiału dowodowego z pominięciem zasad
prawidłowego rozumowania w tym: uznanie, że oskarżony zdawał sobie sprawę z
braku autentyczności nakazu zapłaty będącego podstawą złożonego wniosku o
wszczęcie egzekucji wobec S. SA, pomimo braku jakichkolwiek dowodów
potwierdzających wiedzę oskarżonego, oraz wbrew wyjaśnieniom samego
oskarżonego; uznanie, że oskarżony działał z bezpośrednim zamiarem, tak co do
celu przypisywanego mu działania jak i użytych środków; uznanie, wbrew zasadom
logiki za wiarygodne zeznań świadka W. W. przy jednoczesnym, niezrozumiałym
uznaniu wyjaśnień samego oskarżonego za niewiarygodne, art. 7 k.p.k. w zw. art.
424 § 1 k.p.k. poprzez całkowite pominięcie w rozważaniach Sądu wniosków opinii
3
psychiatrycznych uzyskanych na drodze pomocy prawnej ze szpitali Linz i
Innsbrucku oraz braku uargumentowania uznania lub nieuznania tych dowodów w
uzasadnieniu orzeczenia, art. 366 k.p.k. poprzez bezzasadne oddalenie wniosku
dowodowego obrońcy oskarżonego o przesłuchanie w charakterze świadka P. G.,
oraz wniosku dowodowego o dokonanie tłumaczeń z języka niemieckiego
dokumentów nadesłanych oskarżonemu przez lekarza leczącego oskarżonego w
Austrii, na rozprawie w dniu 25 listopada 2013 roku, podczas gdy dowody te miały
odpowiednio potwierdzić wyjaśnienia oskarżonego, oraz podważyć opinie sądowo -
psychiatryczne sporządzone w niniejszej sprawie, a Sąd powinien dążyć do
wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy”, i tym samym niewskazanie
przez Sąd Odwoławczy, w uzasadnieniu orzeczenia, czym kierował się wydając ten
wyrok, oraz z jakich względów uznał wymienione zarzuty za niezasadne, co
stanowi rażące naruszenie przepisów postępowania karnego, uzasadniające
żądanie uchylenia przedmiotowego wyroku.
Skarżąca podnosząc powyższe zarzuty, wniosła o uchylenie zaskarżonego
wyroku Sądu Apelacyjnego i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania
Sądowi II Instancji.
W dniu 24 lutego 2014 r. do Sądu Najwyższego wpłynął wniosek obrońcy
adw. A. L. o zasądzenie na jej rzecz kosztów udzielonej z urzędu skazanemu w
postępowaniu kasacyjnym pomocy prawnej, które to koszty nie zostały pokryte ani
w części ani w całości.
Prokurator Prokuratury Apelacyjnej w odpowiedzi na kasację wniósł o jej
oddalenie jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja obrońcy skazanego jest bezzasadna w stopniu oczywistym dlatego
podlega oddaleniu w oparciu o przepis z art. 535 § 3 k.p.k.
Odnosząc się do wywiedzionych w kasacji zarzutów, dotyczących
naruszenia przez Sąd II instancji art. 433 § 2 k.p.k. i art. 457 § 3 k.p.k., poprzez
dokonanie nierzetelnej kontroli orzeczenia Sądu I instancji i nierozważenie
zarzutów apelacyjnych, wskazać należy, że tak sformułowane oskarżenia nie
znalazły potwierdzenia w realiach kontrolowanej sprawy.
4
Wbrew wszelkim twierdzeniom skarżącej Sąd odwoławczy w sposób
właściwy i wystarczający rozważył i omówił wszystkie zrzuty wywiedzione w
apelacji. Żadnego z nich nie pominął, a z wyników przeprowadzonej kontroli
instancyjnej wyciągnął właściwe wnioski przedstawiając w tym zakresie
dostateczną argumentację.
W szczególności zauważyć należy, że zupełnie pozbawione racji są
argumenty obrońcy, w których podnosi pominięcie i nierozważenie przez Sąd II
instancji zarzutów dotyczących świadomości oskarżonego co do braku
autentyczności nakazu zapłaty będącego podstawą złożonego wniosku o
wszczęcie egzekucji wobec S. S.A. i odnoszenie się na poparcie tych twierdzeń do
wyjaśnień oskarżonego. Na str. 3 uzasadnienia Sąd Apelacyjny w sposób
przekonywający wskazał, iż w omawianym zakresie podziela w pełni ustalenia
Sądu I instancji. Ocena wyjaśnień oskarżonego K., nie zawierała jakichkolwiek
błędów, a wobec faktu, iż wyjaśnienia te pozostawały w opozycji do innych
dowodów, nie mogły zostać uznane za wiarygodne. Nadto, na co słusznie zwrócił
uwagę Sąd II instancji, wniosek do komornika podpisał oskarżony, podpisał go
nieaktualnym nazwiskiem, jako prezes spółki U., której nigdy prezesem nie był, co
więcej nigdy nie był tam formalnie zatrudniony. Dołączone do wniosku dokumenty
były fałszywe (nakaz zapłaty, wydruk z KRS-u). Kolejnym argumentem
przemawiającym za tym, iż działanie oskarżonego było świadome i podjęte w
zamiarze bezpośrednim były czynności podjęte w bankach. Sąd Apelacyjny
słusznie zatem uznał, że wyjaśnienia oskarżonego są niewiarygodne, zaś
zachowanie jego świadczyło o zamiarze popełnienia przestępstwa oszustwa.
Sąd II instancji nie podzielił także zarzutu apelacyjnego dotyczącego – jak
twierdzi obrońca – bezzasadnego oddalenia wniosku dowodowego o przesłuchanie
świadka P. G. Zarzut tej treści został przez Sąd rozpoznany i omówiony (str. 4
uzasadnienia). Z treści uzasadnienia wynika, że poddano kontroli w tym zakresie
czynności Sądu I instancji. Podniesiono, że pomimo licznych czynności nie udało
się ustalić miejsca pobytu tego świadka, zaś sam obrońca nie wskazuje adresu
zamieszkania tej osoby.
Bezzasadny w ocenie Sądu Apelacyjnego okazał się także zarzut apelacyjny
o oddalenie wniosku dowodowego o zlecenie tłumaczenia dokumentacji medycznej
5
dotyczącej oskarżonego, której treść miałaby podważyć opinię sądowo-
psychiatryczną wydane w niniejszej sprawie. Jak zauważył Sąd Apelacyjny
oskarżony był poddany badaniu sądowo-psychiatrycznemu, a biegli wydający o nim
opinię dysponowali pełną dokumentacją, także tą z leczenia w szpitalach za granicą.
W tym miejscu wytknąć należy obrońcy niekonsekwencję w podejmowanych
czynnościach, której rezultat uczyniono zarzutem kasacyjnym. Obrońca podnosi, że
poza rozważaniami Sądu II instancji pozostał wniosek apelującego o
przeprowadzenie dowodu z akt sprawy o sygn. … 285/12, zawierających zeznania
świadka W. W. Tymczasem z protokołu rozprawy apelacyjnej z dnia 18 grudnia
2013 r. (k.1389, t. VII) wynika, że obrońca oskarżonego D. K. oświadcza, że cofa
wniosek zawarty na k. 3 apelacji o ujawnienie zeznań W. W. złożonych w innej
sprawie, albowiem wniosek ten może wywołać skutki niekorzystne dla oskarżonego.
Obrońca w wywiedzionej kasacji nie przedstawiła argumentów, które
mogłyby skutecznie podważyć orzeczenie Sądu odwoławczego. Z kasacji wynika,
że wywiedzione przez skarżącą zarzuty i przytoczona na ich poparcie argumentacja
stanowi nieudolną polemikę z ustaleniami de facto Sądu I instancji, które
zaakceptował i podzielił Sąd Apelacyjny.
Złożony wniosek przez obrońcę o przyznanie wynagrodzenia zasługuje na
uwzględnienie. Znajduje on podstawę prawną w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26
maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze (Dz. U. Nr 16, poz. 124, ze zm.), zaś
wysokość zasądzonej kwoty wynika z § 14 ust. 3 pkt 2 Rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej z urzędu (tekst jedn. Dz. z 2013 r. Nr 461).
Mając na uwadze powyższe, Sąd Najwyższy orzekł, jak w części
dyspozytywnej postanowienia.